My Loner Love #Wattys2015

chapter 30 Survived

@ladadibammy here is it..

.....

Stan POV

Nagising akong may mga ibat-ibang klase ng halaman ang nakadikit sa katawan ko.

Makirot ang buong katawan ko, sinubukan kong itaas ang mga kamay ko, pero nanlalambot ako.
Dala siguro ng pagod, ng kakalangoy sa dagat para lang makarating sa pang-pang.

Inilibot ko ang paningin ko para hanapin ang mga kasama ko nakaligtas sa aksidente.

Isang malaking kwarto, malawak at may mga komportableng higaan.
Marahil isa itong Ospital. Pero, naisip ko isa itong Isla.

Maari kayang may mga pasilidad na katulad ng Ospital ang Isla na ito. I shook my head and roamed my eyes.

Sa katapat kong higaan malapit sa pintuan nakahiga ang dalawa ko pang kasamang nakasurvive sa Crashed.
Mahimbing silang natutulog.

Baka nag-aalala na ang mga pamilya ng mga ito.
Naisip ko tuloy, alam kaya nya ang nagyari sa akin- sa amin. Nag alala kaya sya? Hinahanap nya kaya ako.
Sana...

" Hello...." i shouted " Is there someone out there? im already awake... Helloooo..." i called again

Nakarinig ako ng footsteps. At dahan-dahang bumukas ang pinto.
Iniluwa nito ang isang middle aged na babae na, may katabaan at mukha naman mabait.

" Can i have water to drink." i said " im a little bit thirsty."

The woman smiled at me and turn around and make a step out.

Ibinalik ko ang mata ko sa tapat ko para tingnan kung gising na ang mga ito. Pero mahimbing padin ang mga ito.

Ilang minuto ang lumipas at nakarinig ulit ako ng mga yabag. Kaya inantay ko ang pagpasok nito sa pinto.

Muli iniluwa nito ang babae kanina, may dala itong tray, marahil pag-kain.
Bigla kumulo ang tiyan ko. Naalala ko ilang araw na pala ako hindi nakakain.

Nakatitig lang ako dito habang inilalapag nya ang tray sa isang maliit na lamesita.

Lumingon ito at ngumiti, marahil hindi ito nakakaintindi ng Ingles, singkit ang mga mata nito, malamang intsik ito.

Maya-maya lamang nakarinig ulet ako ng mga yabag, kaya naman ibinaling ko ang paningin ko sa pintuan.

" Your awake!" The beautiful lady exclaim.

I just nodd as an answer. My throat are dry.

Then she walked toward me, and checked the thing on me.

" Hi, im Grace. The fishers saw you at the shore, and they brought you here."
She said. " We dont know what happened to the three of you, you were asleep for two days. And the two others are not yet awake." She smile
" Im glad you come to your senses, so we can gather information from you. Are you feeling okay?"

.....

Tin POV

Its already five days since the crashed happened.

Still no progress, coast guard are searching day and night.

I still believe they are alive, especially Stan. I still hope, unless they show me the body.

But no! His alive!

Stan i know your alive, i can feel it, im not loosing hope, because I love You, and i dont know what will happened to me, without you forever. I Love You...

.....

"We had our plane crashed in the air, the two sleeping over there are my Pilot and his First Officer. We jump before it totally fall into the sea. And as far as i remember we are in the sea for three days, and swam till we reach the shore."

Grace and the woman name khun are sitting beside Stan in a wooden chair and listening to the story.

" And, i lost my conciousness. And thanks to God, we are still alive."

.....

Dont forget your comments and vote