Who am I? (Empire 01)

1

Arranna's POV
 
 
"Do you have first aid here?"

Tanong ng lalaki sa harapan ko. Isang lalaking nagligtas sa akin sa pagtangkang pagkagat ng lalaking bampira kanina. Hindi ako makapaniwala ang mga bagay na dapat sa television lang napapanood, nakita ko ng personal at harap harapan. Hanggang ngayon kinakabahan parin ako.

I pointed to the cabinet in the kitchen where the first aid was placed. "I-I'm fine; I can do it by myself."

"Ayos lang wala naman akong gagawin." Kalmado niyang sabi. Matapos ang pangyayari kanina, hindi ko na alam kung paano ako nakapasok sa condo ko tulala kasi ako kanina basta ang alam ko lang binuhat niya ako tulad sa mga ginagawa sa pelikula kapag binubuhat ng lalaki ang babae, at nang bumalik ang huwisyo ko nandito na kami sa loob. Pero baka naman kasi tinuro ko ang condo ko sa kanya at ibinigay ang card kaya kami nakapasok? Aishh, never mind, na nga.

But there seems to be something weird about this man as well.

Ang puti nya at matangkad rin. Matipuno ang katawan at parang nasa 18 or 19 palang ang edad. Pero infairness ang gwapo niya—paki ko naman?!

Umupo ang lalaki sa kabilang dulo ng sofa na inuupuan ko. Kinuha niya ang coton at alchol pagkatapos ay dahan dahang idinampi 'yon sa sugat ko. I could feel the pain all over my knees, and I could also feel the coldness of his hand touching my leg for a while. Napaigtad ako ng kaunti. Napansin niya ata 'yon kaya inihipan niya ng mahina, pero hindi nakalusot ang itsura niyang parang bang nagpipigil.

I looked into his sharp eyes, staring at my wound. The way he stared there was similar to the way the man stared earlier in the parking space. "Ehem... Ehem." I fake coughed, trying to get his attention.

Umayos siya ng upo at nilagyan na ng antiseptic cream at tinakpan gamit ang bandage ang sugat ko. "T-thank you, pala kanina."

He turned to me for a moment and looked back at the first-aid kit. "It's okay, just be careful next time. Don't just go anywhere if you don't have anyone with you. Human life is important, especially for mortals like you," he coldly said.

He stood up and was about to walk back when I spoke. "Mortal? Aren't the mortals you're talking about normal people?" He nodded while not turning his back on me. "Why don't you seem to include yourself in the word's mortal? What are you? Are you just like the man who had red eyes and long fangs like vampires in the movie?"

"You've stopped! There's nothing you can do about asking questions. Always be careful and remember what I said. That's all. I'm leaving." Naglakad na siya papalayo sakin at tanging pagsarado lang nang pinto ko ang narinig. Napabuga nalang ako sa hangin.

He's really weird.

"Ahh!" Ramdam ko parin ang hapdi sa tuhod ko. Sinubukan kung tumayo. Iika ika akong naglakad papunta sa kwarto. Nagbihis muna ako ng pambahay na damit bago humiga sa kama. Rinig ko ang malalim na hininga ko dahil sa matinding pagod at... takot.  Pagod dahil sa kaninang paghahanap at takot dahil sa dalawang lalaking, hindi ko maintindihan ang kinikilos. Pumikit ako hanggang sa nakatulugan ko na 'yon.

Nagising ako nang may maramdamang gumagalaw sa gilid ng kama ko. Hinay hinay ko 'yong nilingon at si Kuya, na nakaupo sa tabi lang pala. Nakahiga ang ulo niya sa pagitan ng braso na ginawa niyang unan.

"Kuya," mahina ko siyang inalo para magising.

"Hmm." ungot niya at sinusubukang dumilat.

"My food, ka po'ng dala?" I said while pouting.

"Yeah, in the kitchen." Ngumiti ako sa kanya. Inalis ko ang kumot na nakatabon sa katawan at umupo sa kama. "But before anything else, answer my question first, lil sis. What happened to your knee? Why do you have a wound?" Taas kilay niyang tanong habang magkacross ang mga braso sa itaas ng dibdib niya.