UNICODE
စည်းများခြားသော်***
Segment 18
မနက်မိုးလင်းတဲ့အချိန် ကြားနေကျ
ကျေးငှက်သံလေးတွေမကြားရတာလဲ
ဒုက္ခတစ်မျိုးပါပဲ!!!
အရင်ကွန်ဒိုမှာက ဝင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ
အပင်တွေစိုက်ထားတာကြောင့် မနက်လင်းရင်
ကျေးငှက်သံတွေက ညံစီလို့လူကိုလန်းဆန်းသွားစေတယ်လေ....။ဘာရယ်မဟုတ် အရင်ချိန်တွေကိုလွမ်းလို့
ကျသွားမိတဲ့မျက်ရည်စက်က အတိတ်ကိုလား
ပစ္စုပ္ပန်ကိုလားမသဲကွဲပဲ ပန်ဆင်ရင်ထဲနွမ်းချိသွားသည်။တစ်ကိုယ်လုံးမှာနေရာယူထားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက
ပန်ဆင့်ကိုထပ်လျက်ဖြစ်နေတာမို့ အသက်ရှုတောင်
ကျပ်ချင်နေ၏။
ပြီးတော့ လည်ပင်းမှာကပ်နေတဲ့သူ့မျက်နှာ....
ညှပ်ရိုးနုနုမှာပူလိုက်အေးလိုက်ဖြစ်နေတာက
သူ့အသက်ရှုသံမှန်းသိတာကြောင့်ပန်ဆင်
သက်ပြင်းချမိသည်။အနက်ရှိုင်းဆုံးအခြေအနေထိပတ်သတ်ပြီးမှတော့
ဘာလုပ်လို့ရတော့မှာလဲ???
အပျိုလဲပြန်မဖြစ်တော့သလို ဒါလေးကိုတောင်
မကြိုက်ဘူး မနေချင်ဘူးပြောရင် ကိုယ်က
ပိုရာကျနေမှာပေါ့...။
ဒီလိုဖြစ်သွားတာဝမ်းမနည်းပေမဲ့
ပန်ဆင်တားနေရက်ကြားကမှ အတင်း
သူ့စိတ်တိုင်းကျဖန်တီးလိုက်တာကြောင့်
ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်ကျပ်ကြီးခံစားလိုက်ရသည်။
အမှန်ဆိုပြေပြေလည်လည်ပြောပြီး
လျှံထက်ပိုင်ကိုမနေစေချင်ကြောင်းပြောရင်
ရတာကို ပန်ဆင်ကပဲဖောက်ပြန်နေသလိုလို...။ကုတင်တစ်ခုပေါ်မှာအမှတ်တမဲ့ထိုင်မိတာက
သေမိန့်ကျသွားတဲ့အတိုင်း ပြန်ရလိုက်တဲ့
အပြစ်ဒဏ်က အပျိုစင်ဆိုရင်တရားပါဦးမလား??
ESTÁS LEYENDO
စည်းများခြားသော် {Complete}
Romance"ရှင်ပဲကျွန်မတို့ကြားစည်းခြားခဲ့တာမလား...." "အဲ့တာဘာဖြစ်လဲ စည်းဆိုတာငါကနေဖြစ်လာရင် ငါကိုယ်တိုင်ကအဲ့စည်းကိုဖျက်မယ်..." "ရှင် လူလည်မကျနဲ့...." #နွေနှောင်းငယ်