"သူဌေး !!
အိမ်ကဖုန်းလာလို့"
Meeting room ထဲ လှမ်းနေ
သည့် Kim ခြေလှမ်းများရပ်တန့်သွားသည်။
"ဘာတဲ့လဲ?
အရေးမကြီးရင်ထားလိုက်
Meeting က စတော့မှာ"
"အကိုလေးJimin ခြေခေါက်သွားလို့ ကျောင်းဆေးပေးခန်းမှာ
ပါတဲ့ဗျ။ အရေးမကြီးရင် ကျွန်တော်သွားခေါ်....."
"ကားထုတ်ထားလိုက်!
အစည်းဝေးကို Jeon နဲ့စထား။ ကိုယ် ကျောင်းခဏသွားမယ်"
ခပ်မြန်မြန်ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ ဥက္ကဌ Kim ကြောင့် အတွင်းရေးမှူးခမျာ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့်
ရပ်ကျန်ခဲ့ရသည်။
>>>>>>>>>>>>🖤
အရှိန်မြန်မြန်မောင်းနေမိလား
Kim မသိပါ။ ဒီကလေးတလွဲတွေလုပ်ပြီဆို သူတကယ်လမ်းပျောက်ရသည်။
ဖုန်းခေါ်တော့လည်းမကိုင်။
"တောက်!"
နက်ခ်တိုင်အား ဖြေလျှော့လိုက်ရင်း ချွေးစေးတွေနဲ့
လည်ပင်းတစ်ဝိုက်အား
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။
ကျောင်းဝင်းထဲအရှိန်ဖြင့်မောင်းဝင်လာတဲ့ အနက်ရောင်ကားကြီးအား ကျောင်းဝင်းထဲမှ လူတွေက ဝိုင်းကြည့်နေကြ၏။
ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ ခန့်ညားသော
လူလတ်ပိုင်း အမျိုးသားကို
မြင်ပြန်တော့လည်း
အကြည့်မခွာနိုင်။
"ကျောင်းဆေးပေးခန်းက ဘယ်မှာလဲ?"
သြဇာညောင်းသည့် အသံက တည်ငြိမ်အေးရှစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် ညွှန်ပြလာသည့်နေရာသို့ ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့် ထွက်ခွာတော့သည်။
>>>>>>>>>>🖤
"ခဏလေးသည်းခံလိုက် ကျောင်းသား"
"အ!"
"ခဏပဲနာမှာ
အဆစ်ယောင်သွားတာမို့
ဆေးတော့သေချာလိမ်းမှရမယ်"
ဒေါက်တာစကားတွေက Jimin
နားထဲဝင်တစ်ချက် မဝင်တစ်ချက်ရှိသည်။
အကြောင်းကား
ဘေးနားမှာ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ လူကြီးကြောင့် ..........။
Jimin နာတာတောင် အံကိုကြိတ်ထားရပြီး ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ထားရသည်။
YOU ARE READING
ဦးငယ် // Vmin
Fanfiction"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim" "အကြွေးနဲ့ သိမ်းလာတာလေ မွေးစားဖို့" "ဘယ္က ဇယားေလးလဲ? Kim" "အေႂကြးနဲ႕ သိမ္းလာတာေလ ေမြးစားဖို႔"
