ထမင္းစားခန္းတြင္း အပ္က်သံပင္မၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေန၏။ ခဏအၾကာတြင္ ဦးငယ္ထမင္းစစားၿပီး တစ္ဝက္ခန့္ကုန္ေလာက္မွ KimJimin ယခင္ရက္က ၿပီးဆုံးေအာင္ေျပာခြင့္မရခဲ့သည့္ကိစၥအား ျပန္လည္ အစပ်ိဳးလိုက္ေလသည္။
"အငွားကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႕......"
ဒီကိစၥေၾကာင့္ပဲ ဦးငယ္နဲ႕ သူ႕ၾကား တင္းမာမႈအခ်ိဳ႕ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ Jimin လက္မေလွ်ာ့ခ်င္ေသး။
ဒါဟာ သူ မေပးနိုင္ခဲ့တဲ့ မိသားစုအသိုက္အၿမဳံေလးအတြက္ ေနာက္ဆုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးပါပဲ။
ဦးငယ္ နားလည္ေပးနိုင္ေလာက္မည္ထင္ပါ၏။
"ကိုယ္ ေတာ္ၿပီ"
ဇြန္းခက္ရင္းအား ခ်ကာ ဦးငယ္က လက္ပိုက္လွ်က္ သူ႕အား ရႈတည္တည္သာ ၾကည့္လာသည္။
သေဘာက Jimin ထမင္းစားၿပီးသည္အထိ ဆက္ေစာင့္ေပးမည္ဟုပင္။သို႔ေသာ္ Jimin ေျပာသည့္စကားကိုေတာ့ မဆက္ေစလိုတာ....။ဒီလိုမ်ိဳး.... ။
"ဦးငယ္~"
အတတ္နိုင္ဆုံး အသံအားေလွ်ာ့ခ်ကာ သူေခၚလွ်င္ ဦးငယ္သည္ သူ႕အား မခ်ိၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္လာရင္း -
"ဘာက ဝမ္းနည္းခံျပင္းစရာအေကာင္းဆုံးလဲသိလား?"
" ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက...."
"ကိုယ့္ေသြးသားနဲ႕ စပ္ယွက္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္မရွိရင္ 'ဒီ အိမ္ေထာင္ေရးက မတည္ၿမဲဘူး...
မင္း ကိုယ့္ကို ခ်ည္ႏွောင္မထားနိုင္ဘူး'လို႔ေတြးေနခဲ့တာကိုပဲ"
"မဟုတ္ဘူး အဲ့လိုမဟုတ္ရပါဘူး
ဦးငယ္ရယ္"
"မင္းရွိရင္ရၿပီ
မင္းရွိမွျဖစ္မယ့္ဘဝဆိုတာ
မင္းသိေနရင္ရၿပီ....သဘာဝနဲ႕လြန္ဆန္ေနတာမို႔ ပုံမွန္မိသားစုဘဝမ်ိဳး ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ဘူး.....အဲ့ဒီကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးလည္း ....."
"ကြၽန္ေတာ္က ဒီတိုင္း ဦးငယ္ကို
သူမ်ားေတြလို သာမန္မိသားစုဘဝေလးေပးခ်င္႐ုံပါ....ဦးငယ္ေတြးသလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြးဖူးပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္အသက္နဲ႕ က်ိန္..."
YOU ARE READING
ဦးငယ် // Vmin
Fanfiction"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim" "အကြွေးနဲ့ သိမ်းလာတာလေ မွေးစားဖို့" "ဘယ္က ဇယားေလးလဲ? Kim" "အေႂကြးနဲ႕ သိမ္းလာတာေလ ေမြးစားဖို႔"
