ဆိုဖာခုံဘေးတွင် ခပ်ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်နေသော အသက်
၁၇ ၁၈ အရွယ်ခန့်သာ
ရှိသေးသည့် ဖြူဥဥကောင်ကလေးအား Jungkook အထူးအဆန်း ကြည့်နေမိသည်။
အနှီငိုမဲ့မဲ့လေးက သူတို့အား
မော့ကြည့်မလာဘဲ
ခေါင်းသာငုံ့ထားမြဲပင်.....။
"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim"
"အကြွေးနဲ့သိမ်းလာတာ"
Kim အသံက
သက်တောင့်သက်သာရှိလှ၏။
"ဟင်~"
"အင်း"
"သူ့မိဘတွေကရော လက်ခံလား"
"မရှိတော့ဘူး
အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားကြပြီ"
"What theee..
မဟုတ်သေးပါဘူး Kim ရာ
သူ့တစ်ခြားအုပ်ထိန်းသူတွေရော"
"မရှိဘူး
မရှိလို့ခေါ်လာတာလေ....။
မွေးစားဖို့ပါဆို! "
စိတ်မရှည်သလို
Kim ရဲ့ စကားသံအဆုံး Jungkook ထိုကောင်လေးကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ သူ့အား
ပြန်မော့ကြည့်နေသည်။
အတန်ကြာမှ ခေါင်းကို
ငုံ့သွားပြီးနောက်
ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်ဥ
တွေက ပေါက်ခနဲ။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လိုက်သည့် Kim ရဲ့ ဒေါသတွေက ခက်ထန်သည့် စကားလုံးများအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည့်အခါ -
"ကျစ်! ဘာကိစ္စမျက်ရည်က
ကျရတာလဲ? ဟမ်!
ငါမင်းကိုနှိပ်စက်နေလို့လား"
ထိုအခါ
အနှီကလေး၏ မျက်ရည်ဥတွေက ဆည်ကျိုးသကဲ့သို့ တားမနိုင် ဆီးမရ ပိုတိုး၍ ကျလေတော့သည်။
"မင်းငေါက်မှ
ပိုဆိုးနေပါပီ Kim ရာ"
ခေါင်းပြန်မမော့တော့သော
ကောင်လေးဟာ
ရှိုက်သံပင်မထွက်လာအောင်
ထိန်းချုပ်ထားရသဖြင့် ပုခုံးငယ်ဟာ တုန်ရီနေလျက်ရှိ၏။
Jungkook မနေနိုင်တော့ဘဲ-
"နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ မင်း"
"အစ်...
Park....ParkJimin ပါ"
ရှိုက်သံစွက်သော
အဖြေသည် တိုးတိုးလျလျ။သို့သော် JungKook ခပ်ရေးရေးပြုံးပြလိုက်သည်။
"ခုတော့ KimJimin ပေါ့လေ.....
အသက်ကကော"
"၁၇ ပါ ....အစ်!"
ESTÁS LEYENDO
ဦးငယ် // Vmin
Fanfic"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim" "အကြွေးနဲ့ သိမ်းလာတာလေ မွေးစားဖို့" "ဘယ္က ဇယားေလးလဲ? Kim" "အေႂကြးနဲ႕ သိမ္းလာတာေလ ေမြးစားဖို႔"
