"အိမ်တော်ထိန်း!"
"လာပါပြီသူဋ္ဌေး"
"KimJimin လက်က ဒဏ်ရာကို
ဆေးခန်းခေါ်ပြလိုက်။
သေချာဂရုစိုက်ထားပြီး
နေ့တိုင်းကျွန်တော့်ကို သတင်းပို့ပါ ကျွန်တော်စိတ်ချမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသူဋ္ဌေး"
နူးညံ့ညင်သာမှုအလျဉ်းမရှိသော
ခပ်မာမာ စကားသံတွေထဲ
မွေးစားသားလေးအပေါ်
ဂရုစိုက်မှုကတော့ဖြင့်
မပျက်ယွင်းခဲ့.......။
>>>>>>>>>>>>>🖤
အိမ်တော်တစ်ခုလုံး
ပိုမိုအေးစက်သွားသယောင်ထင်ရသည်။
ဦးငယ် ကတိမတည်ပါ။
တစ်ပတ်ဟုပြောပြီး
ယခု တစ်လပြည့်ရန်သုံးရက်သာလိုတော့သည်။
ပြန်မလာသေးရကောင်းလားဟု
စိတ်ဆိုးရအောင်ကလည်း......
မနက်ဖြန်ဆို Jimin ၏
၁၈ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့။
သေချာပေါက် ဦးငယ်က သတိရမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာသိပေမယ့် နည်းနည်းလေးတော့ မျှော်လင့်ချင်ပါသေးသည်။
ပြန်လာပါအုန်းဗျာ.....။
သို့သော် မွေးနေ့ရက်၌
ဦးငယ်ပို့လိုက်၍ရောက်လာသော
မွေးနေ့ကိတ်ကြီးတစ်လုံးနှင့်
အနက်ရောင်ပြိုင်ကားသည်
Jimin ၏ မျှော်လင့်ချက်များအား အဆုံးစွန်ထိဆွဲချသွားလေသည်။
ဒီနေ့ဆို ဦးငယ်ပြန်မလာတာ
တစ်လတင်းတင်းပြည့်ပြီ.......။
>>>>>>>>>>>🖤
"Mr. Kim က သေချာဖြေရှင်းနိုင်တာပဲ လျှော့တွက်လို့မရပါလား?"
"နောက်တစ်ခါဆို လှုပ်လို့မရအောင် ချည်ပြီးတုပ်ပြီးမှ ကစားပေးလိုက်မယ်လေ မြို့တော်ဝန်
ဒီတစ်ခါတော့ လွှတ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်"
မြို့တော်ဝန်က စီးကရက်အား မီးမညှိသေးဘဲ စားပွဲပေါ်တွင် ခပ်ဆဆ သုံးချက်ခန့် ခေါက်လိုက်၏။
"သူ့ဘဝတစ်ခုလုံးလှုပ်ခတ်သွားနိုင်လောက်တဲ့ အားနည်းချက်ကြီးတစ်ခု .......မဟုတ်ဘူး.....
မဟုတ်ဘူး...အားနည်းချက်သေးသေးလေးတစ်ခု...
သေးသေးလေးတစ်ခုပေါ့.....
ကျွန်တော်တွေ့ထားတယ်ဆိုရင်ရော"
မြို့တော်ဝန်အား အံ့သြတကြီးလှမ်းကြည့်လိုက်သော
အကြင်သူ၏ မျက်ဝန်းများတွင်
မျှော်လင့်ချက်များက ကပ်ညှိပါလျှက်ရှိလေသည်။
YOU ARE READING
ဦးငယ် // Vmin
Fanfiction"ဘယ်က ဇယားလေးလဲ? Kim" "အကြွေးနဲ့ သိမ်းလာတာလေ မွေးစားဖို့" "ဘယ္က ဇယားေလးလဲ? Kim" "အေႂကြးနဲ႕ သိမ္းလာတာေလ ေမြးစားဖို႔"
