İşte artık üşümüyordum.
°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°
1 hafta sonra...Hani bir söz vardır 'evli,mutlu,çocuklu' diye. Bu üç kelime benim şuanki yaşamımı benimsemişti. Sevdiğim bir adam ile evliydim, mutlu bir yaşantı yaşamayı nasip etmişti Rabb'im ve bir de bir evladımın olmasını nasip eylemişti. Aslında bakarsanız yaşamım boyunca Rabb'imin rızasını kazanmak için elimden geleni ardına koymuyordum ve belki de bu mutluluğun altında yatan temel neden yaptıklarımın bu dünyada ki mükafatıydı.
Beşiğinde sallayarak uyuttuğum oğlumun odasından çıkarak kendi odama ilerledim. Sabahtan beri dün gece hiç uyuyamadığımdan dolayı eşim uyumam için oğlumuzla ilgilenerek uyumam için bana yardımcı olmuştu. Bana olan ilgisine gün geçtikçe bağımlı oluyor, daha fazlasını istiyordum.
Nefisti hakikatinde. Her defasında her şeyin daha da fazlasına göz koyar ve onu elde edebilmek için her yola başvurmaya iterdi benliğini.
Koltukta uyuyan eşimim üzerini örterek mutfağa ilerlediğimde güzelce bir masa hazırlamaya koyuldum. Hazırladığım yemekleri tekrardan ısıttıktan sonra çorbaları kaselere doldurdum. Ardından masayı kurdum.
Herhangi bir eksik var mı diye kontrol ederken hiç ekmek kalmadığını fark ettiğimde koşturarak odamıza ilerledim. Feracemi ve şalımı alarak hazırlandım. Aynalı komodinin üzerindeki cüzdanımı ve telefonumu alarak önce evden hemen ardından da binadan ayrıldım.
Fırından ekmekleri almış dönüş yolunda adımlarken çalan telefonumun melodisiyle elimi feracemin cebine attım.
Arayan eşimdi.
"Güzelim, neredesin?" Sesindeki merak kırıntılarını işitmemle gülümserken fazla beklemeyerek yanıtladım sualini.
"Ekmek bitmiş, almaya gittim dönüyorum şimdi. Onur mu uyandı?"
"Hayır ama keşke bana söyleseydin ben alırdım." Sözleri beni gülümsetirken yorulmamam icin göstermiş olduğu uğraş pek bi' takdire şayandı. Hakikatinde beni yormamak için kendini hırpalıyor ve benden de çok yoruluyordu.
"Ömer'im, zaten ben yorulmayayım diye çok fazla yormuyor musun kendini?" Sualimi dile getirdiğimde telefonun karşı tarafından gelen derin bir nefes alma sesiyle gözlerimin kısılacağı kadar gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kur-an Kursunun Muallimi ღ
SpiritualAçılan kapının ardından görülen iki bedende gezdirdim gözlerimi. Bir müzekkerin elini tutan ufak biz kız çocuğu vardı. Sorgular şekilde olan bakışlarım müzekkerin sesini davet etmişti ortama. "Biz kayıt olmak için gelmiştik?"