Açılan kapının ardından görülen iki bedende gezdirdim gözlerimi. Bir müzekkerin elini tutan ufak biz kız çocuğu vardı. Sorgular şekilde olan bakışlarım müzekkerin sesini davet etmişti ortama.
"Biz kayıt olmak için gelmiştik?"
Kaybetme korkusu. Bedenimi sarıp sarmalayan tek duygu bu idi şu anımda. Eşim ameliyathanenin ardında yaşam savaşı verirken ben öylece oturuyordum hastane koridorunda. Elim kolum bağlıymış gibi hissediyordum ki öyleydi de zaten. Elimden sadece ve sadece dua etmek geliyordu ve ben vaktine girdiğimiz namazları eda ettikten sonra dualarımda yer vermiştim eşime.
Güzelim diye hitap ediyorum ona hep. Hakikatinde o kadar güzel bir ruha ve bedene sahipti ki hayran kalmamak elde değildi...
Oğlumuz evde bizi bekliyordu, ameliyat iyi geçecek ve bir-iki gün hastanede kaldıktan sonra evimize dönüp hayatımıza kaldığımız yerden devam edecektik. Elbette ki Rabb'imin izniyle...
Akrep ve yelkovan birbirini kovalarken nihayetinde aralanan kapının ardından çıkan doktor bedenlerini, ardından sedye ile sürülen eşimi gördüğümde koşturarak yanına gittim.
"Ümame'm..." Sesim bir fısıltıdan farksız çıkarken gözlerim her zamanki eylemini gerçekleştirerek inceledi sevdiğim kadını. Yeşil örtülerin arasında kalmış beyaz teniyleydi ki bu haliyle bile gözlerime güzel gözüküyordu. İçimden ettiğim şükürlerin haddi hesabı yoktu. Hemşireler sedyeyi sürerek sevdiceğimi benden uzaklaştırdığında tüm aile toplanmış doktorun vereceği haberi bekliyorduk.
"Zorlu bir ameliyat geçirdik. Aldığı sert darbelerin ve bazı cam parçalarının organlarına vermiş oldukları hasarlara zorlukla müdahale edebildik. İlk yirmi dört saat bizim için çok önemli. Yirmi dört saati aynı stabillikle atlatabilirsek sorun yaratacak bir unsur kalmayacaktır."
Doktorun son sözünden bu yana tamı tamına on saat geçmişti. Kulağımda kulaklıklarım takılı ruh halime en uygun olan şarkıyı dinlerken şarkının değişmesiyle gözlerimi yumarak başımı duvara yasladım.
Bir kaç hareketlilik hissetsem de aile üyelerimizdir diye düşünerek gözlerimi açmamış aynı vaziyette durmaya devam etmiştim.
Şarkının her sözü beni anılarımıza gömerken kapalı göz kapaklarımda oynayan senaryolarımızı buruk bir gülümsemeyle izliyordum.
