Açılan kapının ardından görülen iki bedende gezdirdim gözlerimi. Bir müzekkerin elini tutan ufak biz kız çocuğu vardı. Sorgular şekilde olan bakışlarım müzekkerin sesini davet etmişti ortama.
"Biz kayıt olmak için gelmiştik?"
Vakit ikindi vaktiydi. Seccademin üzerinde oturmuş açtığım ellerimle Rabbi'me dua ediyordum. Büyük bir içtenlikle ettiğim dualarımın gerçekleşme ihtimalini düşünmek bile beni her ne kadar mutlu etse de her zaman hayırlısını istiyordum. Ellerimi yüzüme sürerek dua edişimi sonlandırdığımda ayağa kalkıp seccademi katladım. Namaz elbisemi de çıkararak aynı şekilde katlayıp seccademin üzeribe bıraktım.
Dolabımdan siyah bol ferace elbisemi çıkarıp üzerine haki yeşili bir şal alarak üzerimi giyinmeye başladım. Gelmelerine yarım saatten az bir vakit kalmıştı. Üzerimi giyindikten sonra odamdan çıkarak mutfakta son hazırlıklarını yapan ablam ile annemin yanına vardım.
"Ümame, kızım sofrayı kurmaya başlayabilirsin." Annem yapılacak görevi verdiğinde başımı sallayarak masada duranları salondaki büyük masaya taşıyarak düzmeye başladım.
Düzme işi bittiğinde mutfağa gittim ve babamın buzdalabının dibinde durduğunu gördüm.
"Yoksa, yoksa mozaik pasta mı yaptın baba?!" Heyecanlı çıkan ses tonum diğer aile fertlerini güldürürken babam başını sallamıştı.
"Sana değil, Ömer oğluma yaptım kendisi baya sever." Dudaklarımı büzerek babama bakarken Ömer'e karşı nasıl bu kadar sevecen yaklaştığını ve onu nereden tanıdığını düşünmeye başlamıştım ki çalan kapıyla babam beni omzumdan hafifçe ittirmişti.
Kalbim geldiğini fark etmemle ritmini değiştirirken ritmini normale döndürmek için elimi üzerine koydum lakin amacım sonucuna ulaşamadı.
"Kapıya bakalım, haydi." Adımlarımız kapıya doğru giderken kapının kulpunu kavrayarak açtığımda karşımdaki dört bedene gülümseyerek baktım.
"Selamunaleyküm."
"Ve aleykümselam." Verdikleri selama karşılık verip içeri buyur ettiğimizde gülümseyerek neredeyse annemle yaşıt olan kadına dönüp sevecenlikle sarıldım.
"Hoş geldiniz," diyerek sarılmamı sonlandırıp bugün yere düşen elmalarını toplamasına yardım ettiğim teyzeye yönelerek önce elini öpüp anlıma koydum ardından sarıldım. Eve gelen misafirleri hoşnut etmeyi seven bir yanım vardı.
Aslında bakarsak sadece evimize gelen misafirleri değil, diğer insanları da hoşnut etmeyi severdim. Hakikatinde bir insana gülümsemek bile sadaka sayılırdı.
