This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locals, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. PLAGIARISM IS A CRIME
______________________________________
Hasmet Pov
---
Hasmet's POV
"Hoy, Acla, gumising ka na jan!" ang sigaw ni Kyle, iniiwasan pa niyang magising ako.
"Five more minutes," ang sagot ko, may pagka-inaantok, sabay talukbong ng kumot. Pero hinila niya ito.
"Ano ba Hasmet, gumising ka na!" sigaw niya, medyo inis na.
"Okay na, gigising na," sabi ko, at mabilis na umangat ng kama. Tumungo ako sa banyo at naghilamos. Paglabas ko, wala na si Kyle sa kwarto. Naalala ko nga pala na kami mag-eenroll. Tinignan ko ang orasan ko sa cellphone—"Ala-sais na pala!"
Bumaba ako sa mesa, binuksan ang mga nakatakip na plato, at nakita ko ang mga pritong itlog at hotdog. Pagkabukas ko ng rice cooker, may kanin na, pero may bawas na. Nauna na pala si Kyle sa agahan.
Nandito kasi kami sa kwarto na may sariling kusina at banyo—parang boarding house setup. Pagkatapos kumain, maligo na lang ako at magbihis. Naka-jeans ako na may butas at black na t-shirt, tapos black na jacket. Kinuha ko ang sumbrero ko, at tinignan ang sarili sa salamin. "All black." Paborito ko kasi ang black.
Pagbaba ko ng hagdan, nakita ko silang nag-aagahan.
"Oh Hasmet, halika dito, sabay ka samin mag-agahan," yaya ni Ma'am Jenna, tapos nakita ko si Kyle na kumakain, at sa harap niya, si Daniel—si gago—kumakain ng tahimik.
Nakita ko ang pagkain—bacon, hotdog, itlog, fried rice, at pansit. Hindi na ako nagdalawang-isip at umupo sa tabi ni Kyle. Medyo nahihiya lang ako, kaya tahimik lang ako. Inabotan ako ng plato ng katulong nila.
"Uhm, Daniel, pwede samahan mo sila sa pag-enroll sa HIHSU (Higher International High School University)?" tanong ni Ma'am Jenna kay Daniel.
Tinignan ko si Daniel, naka-ngisi siya ng may pagka-inis.
"But mom, they're—" hindi na siya pinatapos ni Ma'am Jenna.
"Uh-uh, no more argument, Daniel," sabi ni Ma'am Jenna, nilakihan ang mata.
"Uhm, Ma'am, no need na po. Kaya namin," sabi ko, sabay tingin kay Daniel. "Magtatanong na lang kami sa mga tao."
"Sige, bahala na kayo, pero hahatid na lang kayo ni Daniel papuntang HHSU para hindi na kayo mamasahe. Right, Daniel anak?" Tinignan ko si Daniel, na mukhang wala talagang pake sa sinasabi nila.
"Tss, fine. Pero pag-uwi, sila na ang bahala," tumayo siya at tinignan kami. "You two, hurry up, malilate na ako," sabay tingin sa akin, tapos tumalikod na at umalis.
"Done, tapos na ako kumain," sabi ni Kyle at tumayo. "Ma'am, Sir, salamat po sa breakfast." Tumayo na rin ako kasi tapos na rin ako.
"Walang anuman, Kyle. Wag na kayong mahiya," sabi ni Sir.
Pagkatapos namin magpaalam, pumunta kami sa kwarto namin, nag-toothbrush, at bumaba na kami. Pumunta kami sa garahe, at nakita namin si Daniel na medyo inip na inip, nakasandal sa mamahaling kotse.
"Tss, ang aga pa naman ah," bulong ko sa sarili ko.
"The fuck you two, ang bagal niyo kumilos!" sigaw ni Daniel, sabay pumasok sa kotse. Pumasok na rin kami, at ang lamig sa loob ng kotse.
Bago ko isabit ang seatbelt ko, tinignan ko ang rearview mirror. Nakita ko si Daniel, tinitignan ako.
WTF?
"Uhm, Sir Daniel? Hindi pa ba kayo magmamaneho? Akala ko malelate—"
"Shut up..." Napahiya si Kyle sa pagkakasabi ni Daniel, at tinanong niya ako, "And you? Bakit ganyan suot mo?"
Huh?
Tinignan ko ang suot kong damit—black lahat. Wala namang mali.
"Tss, wala namang masama sa suot ko ah," sabi ko sa sarili ko, tapos hindi na ako nagpakita ng reaksyon. Hindi ko na lang siya pinansin—wala naman akong pakialam sa opinion niya.
"Tss, nakalimutan ko nga, pepe ka pala," sarkastiko niyang sabi. Hindi na ako nagsalita. Tumahimik na lang ako. Pagkatapos ng ilang minuto, nakarating kami sa HHSU.
In fairness, ang ganda ng school nila—magarbo, halatang mayayaman ang mga estudyante. Bumaba kami sa parking lot at naglakad patungo sa school. Si Daniel, parang wala kaming pake, mabilis lang maglakad.
"Ayy, wala man lang sasabihin sa atin, na gagong yun," sabi ni Kyle, medyo inis.
"Tss, tara na nga, pumunta tayo sa Dean's office," sabi ko, at naglakad na kami.
"Hasmet, marami pala ditong pogi, ackk," sabi ni Kyle, kinikilig. Napangiwi lang ako sa sinabi niya, hindi ko na lang pinansin.
Hanggang sa napansin namin ang isang lalaki sa bench, naka-pandaekwatro at nagbabasa ng libro. Ang cool niyang tignan—tipong natural lang, hindi showy.
"Lapitin natin siya, mukhang nag-iisa lang," sabi ko, at lumapit kami sa kanya.
"Excuse me, can I ask where the Dean's office is?" tanong ko. Binaba niya ang libro at tinignan kami. Gwapo siya, hindi ko lang siya type.
"Sure. Are you two new here?" tanong niya.
"Yes, would you mind if... samahan mo kami pumunta sa Dean's office? Hindi kasi kami pamilyar sa school," sabi ni Kyle, halatang nabighani sa kanya.
"Okay," sagot niya, sabay tayo at nagsimula kaming sumunod sa kanya.
Ganito ba ang mga estudyante sa school na 'to? Para bang may saltik ang mga attitude nila.
Pagdating namin sa department, nakita namin ang Dean's office sa second floor. Medyo malayo pala.
"So, we're here. This is the Dean's office. Mag-knock na lang kayo," sabi ng guy, medyo walang gana. Tinignan niya ako. "You look like an emo boy."
What?
"Tss, anyway, thanks for guiding us here," sabi ko.
"Tss, may kapalit yan," sagot niya.
"Eh?"
"You get inside the Dean's office," sabay turo kay Kyle.
"Ano ba yan? Ano ba ang kapalit?" tanong ko, medyo naguguluhan.
"Treat me to breakfast. Hindi pa kasi ako nag-aalmusal."
Ay lafuta.
Seryoso ba siya? Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Mukhang mayaman pa siya sa'kin, at magpapalibre siya ng almusal?
"Eh, bakit hindi siya kasama?" tanong ko, sabay turo kay Kyle.
"Tss, because I want to... and I want to be with you to treat me to breakfast. And hurry up, emo boy, I'm hungry." Naglakad na siya palayo.
"Gago ba 'yan?" yun lang ang nasabi ko.
"Naku beh, samahan mo na lang siya, itreat mo, tapos pagkatapos mong bilhin, gumora ka na," sabi ni Kyle.
"Tss, I don't treat strangers," malumanay kong sagot.
"Sige na beh, nakakahiya na, sinamahan pa tayo pumunta dito. Para quits na kayo," sabi ni Kyle.
Napangiwi ako. "Fine, antayin mo ko jan."
"Sige beh, aantayin kita dito," sagot ni Kyle, sabay upo sa may upuan. Naglakad na ako at lumabas ng department.
Nasan na ba yun?
"Are you looking at me?" tanong ng guy, sabay tanaw sa likod ko.
"Follow me," sabi niya, at nagsimula kaming maglakad papuntang cafeteria.
---
To be continued...
---
To be continue....
BINABASA MO ANG
Love In Another Heart S1(Bxb)
Storie d'amoreI can't stop thinking about him, and it's consuming me. Every time I try to push him out of my mind, my heart refuses to let go. I wonder: Is this love, or just a deep, impossible crush that won't fade? He's already in love with someone else, someon...
