Love In Another Heart S1(Bxb)

CHAPTER 34

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locals, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. PLAGIARISM IS A CRIME!
__________________________________
Hasmet pov

Hinawakan niya ako sa kamay at mabilis akong kinaladkad patungo sa kwarto niya. Agad ko binawi ang kamay ko nang makarating kami doon, at tinignan ko siya ng masama, hindi ko maintindihan kung bakit siya ganito.

"What the hell is wrong with you, Franco?" tanong ko, pero hindi siya tumingin sa akin ng may galit. Sa halip, seryoso niyang sinabi.

"May something ba between you and my brother?"

Napa-ikot ako ng mata. Ano'ng pinagsasabi niya?

"Silent means yes..." Pumuwesto siya sa kama at hindi pa rin ako tinatanaw. "Kelan pa?" tanong niya na parang may hinahanap sa mga mata ko.

Bigla akong naluha sa utak ko, tila ba hindi ko na alam kung paano mag-react. Ah, akala niya siguro may relasyon kami ni Daniel, kaya ganoon ang pakiramdam niya.

"Honestly, I don't get you. Kung sa tingin mo may namamagitan sa amin ng kapatid mo, well, wala."

Ang sakit sa ulo ng sitwasyon na 'to. Marami akong naiisip na kailangan tapusin, assignment, deadlines-tapos eto pa.

"Eh, ano 'yung nakita ko? May pahatid-hatid ka pa, ah?" sabi niya, may halong sarcasm. Hindi ko na kayang magpigil ng galit. Umakyat ang dugo ko sa ulo.

"Alam mo, masyado ka lang overthinking. Walang namamagitan samin ng kapatid mo. Hinatid lang ako nun kasi nasira ang gulong ng kotse ni Mang Kanor. Seriously, no big deal."

Tinutok ko sa kanya ang mata ko, sinisigurado ko na maramdaman niyang hindi ako nagbibiro.

Hindi ko in-expect na tatayo siya, tapos yakapin ako. "Sorry, for being harsh... I'm just jealous," sabi niya, at para bang may sakit na bumangon sa boses niya. Hinigpitan pa niya ang yakap, kaya't parang nawalan ako ng hangin.

"Please, stop doing this... Matagal na tayong wala," nagmamakaawa na ako.

"Shh, don't say that. It's hurting me," pabulong niyang sagot. Narinig ko ang hikbi niya bago siya tumigil sa pagyakap, at dahan-dahan niyang tinignan ang mga mata ko. Pagkatapos ay dahan-dahan siyang lumapit, at-hinalikan niya ako.

Kahit ang tamis ng halik niya, hindi ko kayang magpatalo. Agad kong pinikit ang mga mata ko, hindi ko na alam kung anong klaseng kaba at ligaya ang nararamdaman ko. Ang dahan-dahang paggalaw ng mga labi niya ay parang nagdudulot ng apoy na naglalagablab sa puso ko. Ngunit, habang tumataas ang init, parang nagising ako. Sa gilid ng mata ko, nakita ko si Daniel, nakatingin sa amin. Hindi ko alam kung anong emosyon ang naramdaman ko nang makita ko siyang tumalikod agad.

Bumitaw ako sa halik at tinitigan siya ng seryoso. "Don't ever do that again, Franco."

Agad siyang nataranta at nagtingin kami ng seryoso sa mata.

"Why? I thought you'd like it?"

"Bigla mo na lang ako hinalikan. Alam mo na matagal na tayong hiwalay."

"Hiwalay na nga tayo! Pero, hindi ko alam kung anong dahilan," sabi niya, tumataas ang boses at kitang-kita ang galit sa mukha niya. Hindi na siya makapaghintay na malaman ang rason.

"Not now, Franco. Hindi pa tamang oras para malaman mo. I need time." Napahaplos na lang siya sa muka at lumabas ako ng kwarto. Gusto ko na lang magpahinga, ang dami ko pang kailangang tapusin.