VİRANE

VİRANE|Giriş

Yazım tarihi: 5 Mart 2023.
Yayımlanma tarihi:23 Nisan 2023.

VİRANE

Şarkılar;
Hiç Işık Yok, No.1, Melek Mosso

🌘

(Gelecekten kesit)
2023...

Virane; Yıkılmış veya yanmış olandan geriye kalan, yıkıntı.

Tuzak sandığın her yol, aşk sandığın her sevgi,
gözlerinde aradığın yaşam belirtisi; virane.

Ölüm yakana yapışır, boğazında izini bırakır. Nefes aldıkça o iz senin boğazını sıkar ve ölüm senin artık bir nefes kadar yakınındadır.

Sabahın karanlığında, elinde sigarayla, terk edilmiş insanlardan daha aciz olmadığı bir zamanda; ışıkların yeşilden kırmızıya döndüğü, karanlığın hakim olduğu gün, boğazındaki iz değil; kefaretti.

Küçük hesaplar peşinde koşan bütün bildiklerim, dünyanın gerçekleriyle çarpıştığında, ışıkların teker teker söndüğünde, karanlıkta kaldığında, koca bir viraneyi temsil ediyordu.

Işıklar söndü.

Karanlığa mahkum kaldım.

"Dur!" diye bağırdım olan gücümle. Göğüs kafesimin parçalanacağını hissettim. Bembeyaz bir sayfanın baştan sonası kanla dolmuştu sanki.

Durdu.

"Seni nereden tanıyorum?" diye sordum boynumu yana yatırıp. Nefeslerim düzene girmiyordu ve sokak lambası bir kapanıp bir açılıyordu.

Siyah uzun ve gür saçlarım siyah gözlerimi örttüğünde, ince uzun parmaklarımla kulaklarımın arkasına sıkıştırdım. Dolgun dudaklarımı araladım ve içeriye soğuğu buyur ettim.

Soğuk değildi aslında beni üşüten; karşımdaki adamın bakışları ve kalbimde yarattığı çarpıntıydı.

Onu tanımıyordum.

Ama o beni tanıyordu.

"Seni," dedim bir adım yaklaşıp. Kirpiklerim gözlerime batıyordu sanki. "Nereden tanıyorum?" Yanıp sönen sokak lambası bir anda hızlanmaya başladı ve gözlerim ona kayarken, karşımdaki adam bana döndü yavaşça.

Onun bana dönmesiyle sokak lambası patladı ve koca bir şehir karanlıklar içinde kaldı sanki.

Hiç ışık yoktu. Farkındaydım.

Ama bir şeyleri ayıkmadığım ortadaydı.

Kahverengi gözlerinin içimde yarattığı koca bir çarpıntıyı kenara atarcasına geçiştirdim ve dudaklarımı yaladım.

"Kimsin sen?" Sorum çatılı siyah ve kalın kaşlarını çatmasına neden olurken, dolgun dudaklarının arasındaki sigaranın külü üstüne düştü, ama önemsemedi.

Yaşamaya inat içiyor gibiydi.

Pimi çekilmiş bir bomba gibiydi ve bu kapkaranlık geceye inat, daha karaydı.

Katran karasıydı.

"Azad," dedi kalın ve gür sesi. İçim ürperirken hiç bu kadar üşüdüğümü hatırlamıyordum. Sertce yutkunuşum onun gözüne takılı kaldı.