VİRANE

2. KAR MASKELİ YABANCI

VİRANE

2

"KAR MASKELİ YABANCI"

Şarkılar;
Candan Erçetin, Annem
Dedüblüman, Yok

Hayat bazen sizi öyle bir yere sürükler ki, o sürüklemede ne kadar yol aldığınız değildir önemli olan, aldığınız darbelerdir. Darbelerin izi kalır, geçmezler çoğu zaman. Hayat de beni böyle sürüklemişti işte, darbelerle doluydum. Daha çok virane ve harabelerle.

Emare diyemiyordum onlara çünkü yapanı bilmiyordum. Emare olabilecek kadar değerli birinin hayatımda olduğunu düşünmüyordum.

Kalbimin en derinlerinde hissettiğim bir acı olmamıştı hiçbir zaman. Her istediği yapılan, ailesi tarafından sevilen ve el üstünde tutulan bir kızdım her zaman. Tek bir yanlışım olmamıştı sevdiklerime karşı, belki de o yüzdendir, bu kadar el üstünde tutulmam.

Başka bir sebebi düşünmemiştim hiç.

Gece karanlık sokakta giden motorun arkasından öylece bakakalmıştım, tek adım atmamış, tek kelime edememiştim. Hayatımı kurtaran adamın gizemliği ve yüzünü hiç göstermeyişi kalbime merak ve şüphe tohumu ekmişti.

Gecenin soğuğu ve karanlığı içime işlerken ellerimin terlediğini hissettim. Soğuktu hava aslında, titriyordum, ama terliyordum da. Ne olduğunu bilmiyordum.

"Duha Dila!" Bir bağırışın kulaklarıma ulaşmasıyla bedenimin beş saniye içerisinde sıcak kollar tarafından sarıldığını hissettim. "Çok merak ettim seni, saat 3 oldu!" Babamın beni sımsıkı sarmasıyla nefes alamadığımı hissettim. Kollarımı yavaşça babamın boynuna doladım ve derin nefes aldım. Çok yorulduğumu hissediyordum.

"İyi misin? Neyin var?" Babamdan ayrıldığımda elektriklenmiş saçlarım yüzüme yapışmıştı. Babam gözlerime korkuyla baktığında eli yüzümü buldu ve sıcak elleri buz gibi olmuş yüzümden saçları çekti.

"İyiyim," diyebildim sadece. "Bir şeyim yok." Babamın sorgulayan bakışları yüzümde gezdi.

"Benzin atmış Duha Dila, bir şeyin olmadığına emin misin kızım?" Buz gibi olan parmaklarımı yüzüme götürdüm ve bir sıcaklık belirtisi aramak ister gibi dokundum. Ama nafileydi, her tarafı buz kesmişti.