our town - skz

16'

Chan tabi ki de Jisung'a, Jeongin'in ona sonradan ilettiği Minho'nun da Jisung'dan hoşlandığı bilgisini söylememişti, ikisinin birbirine açılması çok daha iyi olurdu elbette. Bunun gerçekleşmesi için de, altı kişi iş birliği yapmış ve ikisini de aynı saatte sahile yollamışlardı.
"Ya konuşmazlarsa?" gibi bir korkuları yoktu çünkü Minho az konuşacak bile olsalar konuşabilecekleri fırsatı arıyordu. Ayrıca Jisung yine kaçmaya çalışırsa yakalaması kolay olurdu, sonuçta sahil geniş ;)

Şimdi ise Jisung, arkadaşlarının zoruyla geldiği sahilde iskeleye oturmuş denize bakıyordu, açıkçası kafası oldukça karışıktı.
Arkadaşları ile konuştuktan bir süre sonra Chan hyungu onun için gidip Minho ile ilgili konuşmuştu, Hyungunun ona anlattıklarına göre Minho'da aynı onun gibiydi. Çaresiz, muhtaç ve üzgün.
Onun ile tabi ki böyle kötü olmak istemiyordu ama nasıl davranacağını da bilmiyordu. Fazla düşünmek her zaman beyni yorar diye boşuna demiyordu Felix'in büyükannesi.

O sırada sahile yavaş yavaş gelen Minho yerdeki bakışlarını çarşaf gibi olan denize çıkardı, ardından gözleri iskelede oturan minik bedene kaydı. Biraz daha yaklaşırken kim olduğunu anlaması uzun sürmedi.
Onun Jisung olduğunu anladığı anda içi ürperdi, o an belki de bu andır diye düşündü ve iskeleye ilerleyip Jisung'un yanına oturdu.

Jisung yanındaki varlığı hissedince ürktü, gözlerini açıp yanına çevirince görmek istediği hem ilk hem de sonuncu kişiyi gördü. O günkü gibi panikleyerek hızla ayağa kalktı. Tam gitmek üzereyken Minho onu elinden kavradı, artık bu sorunları çözmeliyiz diye düşündü ve hiç geri adım atmadan konuştu

"Jisung-ah lütfen kaçma artık benden.."

Jisung'un çok özlediği sesi duyunca ister istemez içi titredi, gözleri doldu. Aynı kendisi gibi dopdolu gözlerle ona bakan hyunguna baktı.
Minho aynı onun gibi ayağa kalkıp boşta kalan elini de tuttu "Neden benden kaçıyorsun Jisung-ah? Seni kıracak bir şey mi yaptım?" Jisung'un boğazında kocaman bir yumru oluştu o anda. Konuşmak için ağzını açsa bile kelimeler bir türlü çıkmıyordu ağzından.

"O gün, fırına geldiğimde beni gördüğün gibi içeri gittin o an takıldın kaldın aklıma, içeriden çıkıp oradan da dışarı gidince çok endişelendim.. Neden bilmiyorum ama senin için çok korktum Jisung-ah. Çok kötü görünüyordun"

Bu cümleler karşısında daha fazla tutamadı gözyaşlarını Jisung, hıçkıra hıçkıra konuşmaya başladı "Bana ne yaptın hyung? Neden seni her düşündüğümde, gördüğümde kalbim ağırlaşıyor? Bana gülümsediğinde, bana baktığında, benimle konuştuğunda nefes alamıyorum? Ne zaman oldu bu? Ne yaptın bana?"

Minho duyduğu cümleler ve tüm yüzü gözyaşı olmuş hıçkıra hıçkıra ağlayan Jisung ile şaşkınlığa uğradı. Onun sıcacık  ellerini bırakıp, sıkıca beline sarıldı Jisung'un.
O da gözlerinde daha fazla tutamayacağı gözyaşlarını bıraktı. Jisung ona sıkıca dolanan kollar ile daha fazla ağlamaya başlayıp o da sardı kollarını sevdiğine. Bir süre böyle kaldıktan sonra, ilk ayrılan Minho oldu.

Geri çekilmiş sessizce göz yaşı dökmeye devam eden çocuğun yaşlarını sildi baş parmağıyla. Ellerini yanaklarına koyup okşadı biraz, Jisung anın verdiği huzur ile gözlerini kapattı. Bir süre böyle kaldıktan sonra Minho konuştu
"Asıl sen bana ne yaptın Jisung-ah?
Ailemi bile bu kadar sık düşünmeyen ben neden her gün seni düşünüyorum? Neden her bir zerren hoşuma gidiyor. Beni her görmezden gelişinde kalbim acıyor?" Gözlerinin içine bakarak söyledi tüm bunları Minho. Jisung duyduğu şeylerden sonra cesaret ile doldu.

"Beni kendine aşık ettin hyung."

Şaşırdı Minho, beklemiyordu, elleri hala Jisung'un yanaklarındaydı bir süre gözlerine bakarak bekledi. Ardından küçük bir tebessümle karşılık verdi Jisung'a

"Asıl sen beni kendine aşık ettin Jisung-ah"

------------------------💞-----------------------

OLDU BUNLAR

MAŞALLAH MAŞALLAH

İYİ OKUMALAR ÇOK UYKUM GELDİ YATACAĞIM ARTIK🫂🫂🫂

Gece kafasıyla yazdığım için yazım yanlışım ya da mantık hatam olabilir 😭 eğer varsa çok üzgünüm 💞💞

🦭