Kirli Beyaz Kedi

Bölüm 1

İlk hikayem.. Umarım beğenilir.

Ağustos'un kavurucu sıcaklarındaydık. Arkadaşlarımla bizim evin aşağısındaki kafede buluşmak için sözleşmiştik.

Ben güle oynaya hazırlandıktan sonra o çiçek kokulu parfümümden sıktım biraz. Bugün kendimi nedense pollyannanın ablası gibi hissediyordum.

Daha sokağı dönmeden telefonum çaldı. Babam arıyordu. "Demek kızlarını şimdiden özlemişlerdi?"  Babam iş için annemse gezmek amaçlı gitmişti Antalya'ya. Daha doğrusu yolda olmaları gerek. Beni de götürmek istemişler ben itiraz edince çok da ısrar etmemişlerdi.

Telefonu açtığımda yabancı bir ses duydum.

"Mehmet Öztuna'nın yakını mısınız?"

Şaşkın bir sesle "Evet, siz kimsiniz?"

"Ben Trafik polisi Mithat Zeyrekçi. Babanız ve anneniz bir kaza geçirdi."

"Nerde? Nasıl? Ya ne demek kaza geçirdiler? Durumları nasıl?"

"Şu an Pendik Şifa Hastanesi'ndeler."

"Tamam. Ben hemen geliyorum." dedikten sonra cevap bile beklemeden eve geri koştum. Alt komşumuz Cevat Amca'ya seslendim. "Cevat Amca! Cevat Amca!". İtfaiye eriydi. Dün gece nöbeti vardı. Bugün evde olmalıydı. Eşi Nilgün Teyze çıktı cama. "Ne oldu Deniz?"dedi. "Nilgün Teyze, annemler kaza yapmışlar! Pendik'te Şifa Hastanesindelermiş. Ne olur Cevat Amca'yı uyandır? Beni götürün lütfen!" dedim.

Ben onların evinde büyümüştüm. Anne ve babam aileleriyle görüşmediği için onlar bizim akrabamız gibiydiler. Nilgün Teyze hemen içeri koştu. Birazdan da kendisi indi aşağı. Arabanın anahtarları vardı elinde. Biraz bekledikten sonra Cevat Amca'da geldi.

Arabaya bindiğimiz sırada Cevat Amca, "Kızım ne olmuş?" dedi.

"Bilmiyorum ki. Bir polis aradı. Annen ve baban kaza geçirdi dedi. Hastanenin ismini söyleyip kapattı." dedim.

"Allah allah ya! Ne oldu acaba? Merak etme Deniz kızım. Bir şeycikleri yoktur." dedi. Bana genellikle Deniz Kızım derdi.

"İnşallah yoktur, Cevat Amca. İnşallah!"

*

Hastahaneye gittiğimizde doktor "Anneni kaybettik, kızım. Baban yoğun bakımda." deyip uzaklaştı. Kalakalmıştım. Nilgün Teyze hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Cevat Amca'da bir köşede gizli gizli ağlıyordu. Ben..

Sahi ben...

*

Bir kaç gün Sonra...

Annem öldü benim! Annem... Bir çukur kazdılar. Attılar onu içine. Çok bağırdım. Çok ağladım. Yalvardım!!!

Ne olur yapmayın!!! Orası çok soğuk. Annem yazları bile yeleksiz dolaşmazdı evimizde...

Dinlemediler beni!!!