Kirli Beyaz Kedi

Bölüm 7.2

Deniz;

Bembeyaz bir hastane odasında öksürerek uyandım. Başımı çevirince rahatsız sandalyede uyuya kalan Ahu Halamı gördüm. Sahi biz en son o depodaydık. Demek biri geldi bizim için. Uyanır uaynmaz aklıma bayılmadan evvel ki son anlar hücum ediyor ama hatırlamamak için kendimi kasıyordum.

Ahu, uyandığımı farkedince yanıma yaklaştı.

"Kendine geldin, sonunda." dedi.

"Günlerce uyuduğumu söyleme bana." deyip gülümsedim.

"Günlerce değil elbette. Belki bir kaç saatcik. Ama çok şey kaybetmedin. Yasin uyandı sadece." dedi.

Yasin'e bir şey mi oldu?

Telaşla yerimden doğrulmaya çalışınca karnıma bir ağrı girdi. Yaptığım ani hareket yaramı zorladığı için canım yandı.

"Sakin ol. O iyi. O da senin gibi biraz yaralanmış." dediğinde Yiğit geldi aklıma. Yaralanan Yiğit..

"Hala, Yiğit nasıl?" dedim. Sormaya yüzüm yoktu aslında. Ama merak da ediyordum.

"İyi olacak. O hala uyanmadı. Onun ameliyatı biraz daha sancılı geçti. Ama iyi olacak. Şu an her şey gayet iyi gidiyor." dedi.

"Demir, İrem ve Egemen onlar neredeler? İyiler mi?" dediğimde Demir ve İrem'i çağırdı. Egemen gelmedi, elbette. İki arkadaşı da yaralıydı ve onların yanında olması gerekirdi.

Oluyordu da.

İrem yanıma gelip sarılsa da içimdeki suçluluğu bastıramıyordum. Ben ısrar etmeseydim, oraya gitmeyecektik. Yiğit'e de Yasin'e de bir şey olmayacaktı! Tüm bunlar benim yüzümden oldu!

"Yiğit, nasıl?"

"İyi. Merak edilecek bir şey yok. Başta biraz korkuttu bizi ama şu an sadece uyuyor."

"Bana yalan söylemiyorsunuz, değil mi?" dediğimde derin bir nefes alıp "Saçmalama! Neden sana yalan söyleyelim ki?" dedi.

"Üzüleceğimi bildiğin için." deyip gözlerimin dolmasına engel olamadım.

Bana ağlama dese de kendimi durduramıyordum.

"Beni, Yasin'e götürür müsün?" dediğimde başta itiraz etse de gözlerimin yeniden dolmasıyla birlikte bir tekerlekli sandalye getirdi.

Sandalyeye rahatsızca otursam da bir süre sonra yerime alışmıştım. Yasin'in odasının önüne geldiğimizde gözlerim yeniden dolmuştu.

"Ah sen mi geldin? Ben gelecektim. Neden beklemedin?" deyince daha da kötü oldum. Bana bu kadar iyi davranan insanlara neler yapmıştım?

Benim yüzümden bu haldelerdi! Allah beni kahretsin!

Ağladığımı fark edince "Ağlama. Neden ağlıyorsun ki, hepimiz iyiyiz." dedi.

"Yiğit. Hala uyanmamış." dediğimdeyse "Allah aşkına! Adam ameliyattan yeni çıktı. Bizim gibi yarasını temizleyip dikmediler ki! O ameliyat oldu. Elbette biraz geç uyanması normal. Hadi üzme kendini!" dedi. O böyle söyleyince biraz rahatlasam da hala vicdani yükü hissediyordum.

Yasin'in odasından çıktıktan sonra Egemen ile karşılaştık. Bana pek bakmadan Yasin'in odasına girdi. Bana hala fazlasıyla kızgındı.

İrem'den beni Yiğit'in odasına götürmemi isteyince, "Canım, o hala yoğun bakımda şu an görmen imkansız. Hem sen de çok yoruldun. Uyanınca söz, ilk sen göreceksin onu." dedi.