Kulağıma bir şarkı mırıldanıyordu... Bugüne dek hiç duymadığım bir şarkı... Onun şarkı söyleyebileceğine inanabilir miydim? Yok, bu sesi tanımasam inanmazdım. Aynı kişi olamazdı... Ama Çok Güzel Söylüyordu.. Çokkk...
Nasılsın kızım anlat bana hikaye...
Adamdan buram buram karizma yayılıyordu. Attığı her adım, öylesine güvenle atılıyordu ki insan onun bir şekilde etrafında olmak isterdi. Onunla bir bağı olsun, Onun özgüvenine ortak olmayı isterdi.
İlker Bey...
Gözlerimle onu takip ederken hala yalnız olduğunu gördüm. Muhtemelen buraya bir iş için gelmişti ve daha çevre edinmemişti. Biraz eğlenmek için yanına gittim.
Aslında adam benden kaç yaş büyüktü ve onunla eğlenme fikri saçma duruyordu. Ama yine de bunu yapmak istemiştim.
Tam merdivenlerden aşağı inecekken Ceylan koluma girip beni geri çıkardı. Locada dayımı da görünce otomatikman onun yanına doğru ilerledi. Elbette beni de peşinden sürüklüyordu. Ahu bile bunu yapmazdı. Bu kızda özgüvenliydi. Ve şu an özgüvenin bende ö'sü bile yoktu.
Biraz daha oturduğum yerden O'nu izledim. Bar taburelerinden birine oturmuş içiyordu. Bizimkiler sohbete iyice dalmışken tekrar harekete geçip ona ulaşmaya çabaladım.
Bu defa cidden de ulaşmıştım.
Muhtemelen sarhoş olmuştu ve ben bu yüzden daha çok eğlenecektim. Yanına gittiğim halde kafasını kaldırıp bana bakmadı. Hatta dikkat çekmeye çalışıp elimi yüzünün önünde salladığımda "Yine mi sen, küçük fare? Hem sen içeri nasıl girdin?" dedi. Kaşlarını çatmış hesap soruyordu.
"Ben buranın sahibiyim." dediğimde kaşları sakince inerken gözleri kısılmıştı. Bunu nasıl yaptı anlamadım ama yaptı.
Mimiklerine fazlasıyla hakimdi.
Bu defa sırıtarak "sen kimsin?" diye sordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
