Dünyamın Tersi |Texting

DT ~4~

Ben geldiiiiim...

Şarkı bizim kızın ağzından düşünülünce ne kadar da uyuyor. Ben bu şarkıyı bu kitabın şarkısı yaparım.

Güzel bir bölüm ile buradayım.

Keyifli okumalar...

Dünyamın Tersi - 4.Bölüm: Evlilik

***

17 yaşımda anlamıştım her şeyi. Gençliğimin en güzel yaşında... Herkesin gönlü bir ona bir buna konarken benim gönlüm birindeydi. Onu görmek istiyordum sadece. Okuldan erken çıkıp eve gitmek ve anlamış olsam da anlamadığım konu var diyerek ona biraz daha yakın olmaktı amacım. Başarmıştım da. İlgisini çekebilmiştim. Kendisi anlamadığı konuları bile bana anlatabilmek için öğrenmeye çalışmıştı. Belki de benim sayemde derslerine ikinci senesinde o kadar ağırlık verebilmişti.

Gözümün gördüğü her yerde yoktu ama ben her an onu görmek istiyordum. Elini biraz olsun tutabilmek için nelerimi vermezdim ki o yaşta.

Yaş 19... Her şey çok güzeldi. Beni sevdiğini gözlerinden anlayabiliyordum artık. İtiraf edeceği günü iple çekiyordum. O itiraf etmeden itiraf etmek istemiyordum çünkü en ufak bir yanlış anlaşılmada abime kadar gider bu durum diye korkuyordum. Bir ihtimal ya sevmiyorsa diye düşünmek beni böyle bir hataya itmişti.

Yaş 20... İlk kez el ele tutuşup sahilde yürüdük. Aslında tek amacımız biraz sohbet etmekti ama eli elime bu kadar yakınken tutmak gelmişti içimden. O ise gülümsedi. Bana sevgi dolu ve sıcacık gülümsedi. Ellerinin soğukluğuna derman olmak için diğer elimle elinin üstünü kapattım. O bana umut olmuştu, ben derman olsam kaç yazardı.

Yaş 22... Artık aramızdaki belirsizlikten çok yorulmuştum. İki senedir güzel giden bir ilişkimiz vardı ama ikimizde sevdiğimizi söylememiştik ya da ciddi bir adım atamamıştık. Benim sabrım taşmak üzereydi ama onun sabrından haber alınamıyordu.

Yaş 23... Ona onu sevdiğimi söylemeden ne zaman evleneceğimizi sordum. Keşke sormasaydım. O siniri o gözü dönmüşlüğü nasıl unutabilirdim. Bana evliliği neden aklımdan geçirdiğimi sormuştu ama kırarak, bağırarak. Ben sadece mutlu giden ilişkimize ciddi bir adım atalım ve bir isim koyalım istemiştim. Eğer bilseydim böyle bir şey yapacağını, böyle davranacağını; yapar mıydım?

Yaş 24... Bana, evlilik konusunu açtığımdan beri soğuk davranıyordu. Tam yaş günümde elinde bir kutu ile gelmiş ve konuşmak istediğini söylemişti. O kadar heyecanlıydım ki. İçimdeki kıpırtıları hala hatırlıyordum. Doğum günümde aşk itirafı almak bana en büyük hediyesi olabilirdi. Ama o... Beni daha da yıkacak olan şeyi yaptı. Elindeki kutuyu açtı ve bana nişanlanacağı kadına aldığı yüzüğü gösterdi. Doğum günümde, hayallerimin gerçek olmasını dileyerek mum üflediğim günde bana başkasıyla evleneceğini haykırdı bakışları.

Ben artık 29 yaşında bir kadın değildim. Ben 24 yaşımda kalmıştım ve gelemiyordum. O günden beridir gülemiyor, nefes alamıyordum. Bana bu yaptığı yenilir yutulur gibi değildi. Başkasıyla birlikte olduğunu bana haykırmış ve nişan tepsisini tutmam için neredeyse yalvarmıştı. Sevgiyi görebildiğim ve hissedebildiğim bakışlarındaki o ifadesizlik beni yıkıp geçmişti. Ellerimi ona uzattığımda o kanatlarımı kırmıştı. Zaten kalkamayacaktım ama o daha kötü bir halde beni bırakıp gitmişti.

Yaş 29... Unutulmayan anılar ile birlikte hala 24'ünde takılı kalmış bir kadındım ben. Ellerimi bir erkeğe uzatamayacak kadar korkmuş, yılmış ve güvenmekten usanmış bir kadındım. Ona 5 senemi vermiştim, o ise bana ihaneti vermişti. Tam avuçlarıma ihaneti bırakmıştı ve şimdi pişmanlığını vuruyordu yüzüme. Kimin daha çok pişman olduğu tartışılırdı. 12 senelik sevgimden geriye sadece abi dediğim bir adam kalmıştı. Güvenemediğim, sarılamadığım, özlemekten bile usandığım...