အခုကြၽန္မေကာ္ဖီေကာင္တာမွာထိုင္ၿပီး ကြၽန္မေရွ႕မွာေကာ္ဖီကိုအာ႐ုံစိုက္ေဖ်ာ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးကို ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ မေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ဟာ ကြၽန္မတို႔ေနာက္ဆုံးစကားေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အခုအစ္မက ကြၽန္မဆိုင္ထဲဝင္လာကတည္းကဘာမွမေျပာဘဲ ေကာ္ဖီပဲတန္းေဖ်ာ္ေနေတာ့တာပဲ။
"ဟိုေလ အစ္မ"
ကြၽန္မေခၚတာကိုသူမကမ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ငုံ႔သြားတယ္။ ေနပါဦး တစ္ကယ္ႀကီးကြၽန္မကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား ဘာလို႔လဲ။
ကြၽန္မလဲဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ဆိုင္မွာဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းသံေလးကသာ ကြၽန္မတိုၾကားထဲႀကီးစိုးေနတယ္။ ေနရခက္လိုက္တာ။
"အစ္မ"
"..."
ကြၽန္မေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေခၚေပမယ့္ သူမကလ်စ္လ်ဴရႈထားဆဲေပ။ ကြၽန္မဘာအမွားလုပ္ထားမိလိုက္လို႔လဲ...
ကြၽန္မလဲစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ သူမေဖာ္ေပးထားတဲ့ေကာ္ဖီဗူးကိုယူကာဆိုင္ထဲကျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္မလဲကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္မို႔ ကားမွတ္တိုင္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့yoonaကိုမျမင္ခဲ့ပါဘူး။ အနားလဲေရာက္ေရာ yoonaက ကြၽန္မလက္ထဲကေကာ္ဖီခြက္ကိုၾကည့္ကာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္
"ငါဒီေကာ္ဖီေတြ ထပ္မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး bae ေရ"
သူမအဲ့လိုေျပာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ေကာ္ဖီမႀကိဳက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးကို ကြၽန္မကႏွိပ္စက္ေနသလိုမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားမသိဘူး
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ဖီဝယ္တာကလြဲရင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲမသိဘူး"
"သူ႔ဆိုင္မွာအခ်ိန္ပိုင္းသြားလုပ္ေလ ပိုက္ဆံလဲရ၊ ငမ္းလဲငမ္းရေပါ့"
"အဲ့လို လုပ္ခ်င္ေပမယ့္
ငါမွအတန္းခ်ိန္ေတြရွိေသးတယ္ေလ"
"ေအးေနာ္"
အတန္းခ်ိန္ရွိလို႔ဆိုတာအေၾကာင္းျပခ်က္သက္သက္ပါ။ အမွန္ေတာ့ ဒီေန႔သူမရဲ႕အျပဳအမူေတြကိုေတြ႕ၿပီးကတည္းက အစ္မအနားမွာၾကာၾကာေနဖို႔ခြန္အားမရွိေတာ့တာပါ။
YOU ARE READING
ေနာက္ဆုံးေ႐ြးခ်ယ္မႈ(နောက်ဆုံးရွေးချယ်မှု)
Fanfiction"အဆုံးသတ္မွာမေပါင္းဖက္ခဲ့ရရင္ေတာင္ အမုန္းတရားေတြမပါဘဲ ဇာတ္သိမ္းသြားရင္ အဲ့တာလည္း Happy Ending ပဲမလား အစ္မ..."
