ေလယာဥ္ထြက္ဖို႔ ၁၅မိနစ္ေလာက္လိုေသးတယ္။ ကြၽန္မတို႔သုံးေယာက္လဲ အနီးအနားကဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေန အစာေျပတစ္ခုခုမွာစားရင္းေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္ၾကတယ္။ ဒီခရီးကိုJinniကစီစဥ္ေပးတာပါ ဘာရယ္ေၾကာင့္လဲေသခ်ာမသိေပမယ့္ ကြၽန္မလဲတစ္ေခါက္ေလာက္စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာခ်င္လို႔ လိုက္လာခဲ့ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
မေန႔က။ မေန႔ကအစ္မပုံစံကိုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးလာတယ္။ အစ္မကကြၽန္မကိုဆုံးရႈံးရမွာေၾကာက္တယ္တဲ့။ အစ္မကေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ သူမကအၿပီးတိုင္လက္လႊတ္လိုက္တာပါလို႔ တစ္ခြန္းထဲေျပာၿပီးျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ဟုတ္ေလတယ္ အဲ့အမ်ိဳးသမီးရဲ႕'ေၾကာက္တယ္'ဆိုတဲ့စကားနဲ႔တင္ ကြၽန္မအစ္မဆီမွာျပန္ၿပိဳလဲဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ အစ္မကိုသူမ်ားေတြရဲ႕အျမင္မွာ ေဖာက္ျပန္တဲ့အမ်ိဳးသမီးလို႔အျမင္မခံႏိုင္ဘူး။ နာက်င္စရာရွိ ကြၽန္မပဲနာက်င္လိုက္မယ္။
*Young, dumb, stupid Young, dumb, stupid But who cares?...*
ဖုန္ raintone အသံေၾကာင့္ ကြၽန္မအေတြးေတြရပ္သြားတယ္။ Call Number ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမည္မသိတဲ့နံပါတ္တစ္ခု အစကေတာ့ေလယာဥ္ခ်ိန္နီးေနၿပီမို႔မကိုင္ဖို႔လုပ္ထားေပမယ့္ ခနခနေခၚေနတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ အေရးႀကီးကိစၥမ်ားလားဆိုၿပီး ကိုင္လိုက္ေတာ့တယ္။
"ဟယ္လို ဘယ္သူလဲမသိဘူး"
တစ္ဖက္ကျပန္မေျဖခင္မွာ ေလယာဥ္ထြက္ခြာေတာ့မည့္ေၾကျငာသံေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔သုံးေယာက္လက္ဆြဲအိတ္ကိုယ္ဆီဆြဲၿပီး ဝင္ေပါက္ကိုထြက္လာခဲ့ၾကတယ္
"ဟယ္လို ညီမက jin solမလား"
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံ ေနပါဦးငါဒီအသံကိုရင္းႏွီးေနပါတယ္
"ဟုတ္ပါတယ္ အခုဘယ္သူလဲမသိဘူး"
"မင္းဘယ္မွာလဲ"
အေရွ႕မွာတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဝင္သြားၾကၿပီ သိပ္မၾကာခင္ကြၽန္မတို႔သြားရေတာ့မယ္။ ဖုန္းထဲကအမ်ိဳးသမီးကအခုထိ လိုရင္းမေရာက္ေသးဘူး
"ဒီဘက္ကဘယ္သူလဲမသိဘူးရွင့္ ကြၽန္မအခုခရီးသြားေတာ့မွမို႔ ေျပာစရာရွိတာအျမန္ေျပာပါမရွိရင္ဖုန္းခ်လိုက္ပါေတာ့မယ္"
YOU ARE READING
ေနာက္ဆုံးေ႐ြးခ်ယ္မႈ(နောက်ဆုံးရွေးချယ်မှု)
Fanfiction"အဆုံးသတ္မွာမေပါင္းဖက္ခဲ့ရရင္ေတာင္ အမုန္းတရားေတြမပါဘဲ ဇာတ္သိမ္းသြားရင္ အဲ့တာလည္း Happy Ending ပဲမလား အစ္မ..."
