boyfriend | hyunin

only love can hurt like this

çok okunan bi fic değil ama okunma ve yorum sayısı az olunca benim de hiç yazasım gelmiyor gerçekten.

25 oy 20 yorum olursa yb aticam bundan sonra. yorumlarınız yeni bölüm yazmamı sağlıyor. hiç yorum olmayınca yazasım da gelmiyor umarım beni anlarsınız

jeongin konuşmamızdan sonra evden çıkıp gitti. kendime bi çok kez onun, benim için bir şey ifade etmediğini söylemeye çalıştım ama jeongin o kapıdan çıkıp gittiğinde kalbimin parçalara ayrıldığını hissedebiliyordum.

oysa seninle olan en ufak temasım bile kalbimi deli gibi hızlı attırıyor ve dünyanın en huzurlu insanı gibi hissettiriyordu bana.

bu zamana kadar bir çok kez kavga ettik, sen o kapıyı bi çok kez çarpıp çıktın bu evden. hiçbiri şu an ki kadar üzmedi beni. nedenini bilmiyorum, belki de insanların bizim sevgili olduğumuzu düşünmesi seni rahatsız ettiği kadar, bu fikrin seni rahatsız etmesi de beni rahatsız etmiştir.

"çıkma o kapıdan, gitme" diyemedim sana. gitme diye yalvarmak istemedim çünkü ama kalmanı da çok istedim.

5 yaşında bi çocukken, duvara fırlatılan bardaklar ve annemle babamın birbirine bağırış sesleri... küfürler ve hakaretler, babamın evden kapıyı çarparak çıkması.

aynıydı, her şey aynıydı ama hislerim farklıydı. sen farklıydın

babam o kapıyı çarpıp çıktığında abime sığındım. şimdi sığınacak kimsem yoktu. önceden abime sarılırdım, saçlarımı öperdi ve beni sakinleştirirdi. korkudan ağlardım çoğu zaman sessizce, annem duymasın diye.

şimdi yalnızdım.

yalnızlığımın sebebi abimin yanımda olmaması değildi. jeongin için ağlarken, abimin saçlarımı sevmesi gururumu kırıyordu çünkü.

sevdiğim çocuk abimi seviyor ve sevdiğim çocuk beni üzdüğü için beni teselli eden yine abim.

abime karşı tavır alıyordum bu yüzden, bu yaşıma kadar her zaman yanımda olmuş olan abime... ne kadar bencilce değil mi?

odama çıktım, ardından soğuk yatağıma uzandım. gereksiz bi tartışmaydı, onu rahatsız ettiyse buna laf edemezdim. haksızdım, o yüzden her zaman ki gibi barışmak için ona mesaj atan kişi ben olacaktım.

kalbimi kırdığının farkında değildi çünkü onu sevdiğimi bilmiyordu. o yüzden suçluydum. hangi hakla ona kızabilirdim ki?

telefonumu çıkartıp sohbet kısmına girdim, uzunca baktım telefona. sonrasında derin bi nefes alıp jeongine mesaj attım.

hyunjin & jeongin

hyunjin
jeongin
üzgünüm

jeongin
neden ki

hyunjin
sana gereksiz çıkıştım işte
her zaman ki ben ve aptallıklarım

jeongin
haksız değildin hyun
sehun hyung ve suho hyungu öyle görünce kıskançlık krizine girdim iste sonra da sana patladım.

hyunjin
abimi seviyorsun
normal

jeongin
bize sevgili iması yapmaları beni rahatsız etmedi
senden utanmıyorum
özür dilerim
anlık bi şeydi

hyunjin
sorun yok bebeğim
ikimizde hatalıydik o halde
keşke gitmeseydin ama
evden bi daha kapıyı çarparak çıkma