boyfriend | hyunin

Everything I wanted

TW ⚠️ yeme bozukluğu, kendine zarar verme.

etkilenebilecek insanlar okumasın lütfen, kimseye sebep olmak istemiyorum. yazmak ve yazmamak arasında çok kaldım zaten.
lütfen etkileniyorsanız okumayın.

ve yorum yaparsanız sevinirim
yorum yapın ki hızlıca yb gelsin 😽

sizi seviyorum iyi okumalar

[yeonjun & hyunjin]

yeonjun
hyunjin
jeongini hastaneye getirdik
yanına gittiğimde kusuyordu
kustuktan sonra da bayıldı

yemek yediğimiz yerin karşısında ki hastanedeyiz
eğer aranızda bi sorun olduysa kendini suçlama sakın

uzun süredir yemek yemiyormuş, yese bile hemen kusuyormuş.

sorun sen değilsin tamam mı
o zaten hastaymış
kendini suçlama sakın
ve dikkatli gel

görüldü

*****

hyunjin

suçlu hissetmemin en büyük sebebi, onun zaten hasta olduğunu fark edememiş olmamdı. aşkıma karşılık vermemisinin derdiyle uğraşırken, her şeyden çok sevdiğim jeonginin acısını görememiştim.

babası en büyük sorundu, daha önce de yaşamıştı bunu. yedikten sonra kustuğu, kendini aç bırakarak ceza verdiği zamanlar çoktu. iyi bi çocuk olamadım diye ağlayarak kendine eziyet ederdi.

seni en çok ben seviyorum laflarımı ağzıma tıkmıştı bir bir. en çok ben seviyorsam niye fark edemedim bunu?

mesajı görür görmez koşmuştum yanına, serumla takviye veriyorlardı. psikolojik bi şeydi, daha öncesinde hastaneye yatmasını bile söylemişlerdi fakat karar bizimdi ve yatarsa daha kötü olacağını düşünüp izin vermemiştik.

hayatı hakkında söz sahibi olmuştum çok kez, annesi bana danışırdı bazı konularda fakat çok da güvenilir biri değilmişim anlaşılan.

sehun hyunga haber vermiştim, belki uyandığında görürse bir tık mutlu olur diye. kısa süre içinde yanında suho hyungla beraber içeri girmişti.

yanlarına gidip "hyung, jeongin uyandığında seni görmese olur mu? lütfen yanlış anlama beni ama senden çok hoşlandığı söylenemez" dedim tedirgince. saçlarımı karıştırıp gülümsedi bana, ardından sehun hyungu öperek "ben kafeteryaya ineyim o zaman" dedi ve yanımızdan ayrıldı.

sehun hyung da korkmuş duruyordu, kustuğu için ya da bayıldığı için değil de tekrar hastane fikrini bize sunacaklarından korkuyorduk.

35 dakikadır burda bekliyorduk, hemşirelerden biri gelip jeonginin uyandığını ve onu görebileceğimizi söyledi. gözlerim dolmuştu iyice, derin nefes alarak sehun hyunga döndüm. "ilk sen girsen olur mu?" diye sordum.

yanıma doğru eğilip "sorun yok, ağlama sakın. iyi olucak her şey. o evde daha fazla kalmasına izin vermeyeceğim tamam mı" dedi ve sarıldı bana sıkıca.