Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 4

Την επομένη μέρα λοιπόν, αποφασίσαμε να βγούμε με τα παιδιά πριν αναχωρήσουμε για την Θήβα. Αφού συναντηθήκαμε σε μία από τις πολλές καφετέριες σε εκείνη την πλατεία, αρχίσαμε να μιλάμε σχετικά με το τι θέλαμε να σπουδάσουμε εγώ και το Δημητρό. Το Δημητρό ήθελε να ασχοληθεί με την μόδα και εγώ ήθελα να γίνω δημοσιογράφος αλλά είχα και μία μεγάλη λατρεία και για το τραγούδι από πολύ μικρός . Ο Τάσος τότε με ρώτησε τι μουσική μου αρέσει και αν θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστώ με εκείνον καθώς στον ελεύθερο του χρόνο έγραφε μουσική και στίχους. Μιλούσαμε για ώρες ώσπου αποφασίσαμε να πάμε να φάμε κάτι καθώς σε δύο ώρες έπρεπε να γυρίσουμε με το λεωφορείο. Έτσι λοιπόν πήγαμε να φάμε σε μία πιτσαρία εκεί στο κέντρο. Ο Βασίλης μιλούσε πολύ με το Δημητρό και το Δημητρό φαινόταν να έχει ενθουσιαστεί πολύ μαζί του. Εγώ αντιθέτως χαιρόμουν για την παρέα που μου έκανε ο Τάσος αλλά όχι σίγουρα με το ίδιο τρόπο όπως εκείνος.

Καθώς ήμασταν έτοιμοι να ανέβουμε στο λεωφορείο και να φύγουμε, ο Βασίλης φιλά το Δημητρό και αφού και εγώ με την σειρά μου χαιρετώ τα παιδιά, το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο ευτυχισμένο ήταν το Δημητρό. Δεν είχε σταματήσει να μιλά για τον Βασίλη καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού. Δεν με κούρασε καθόλου, ίσα ίσα χαιρόμουν που γνώρισε κάποιον που το έκανε ευτυχισμένο. Οι επόμενες μέρες κυλούσαν πολύ αργά και η ενέργεια μου είχε πέσει κατακόρυφα. Δεν ήξερα πως να με βοηθήσω να πάρω τα πάνω μου. Αντιθέτως το Δημητρό είχε καθημερινή επαφή με το Βασίλη και δεν κουραζόταν ποτέ. Έπαιρνε πολύ ενέργεια από εκείνον και ήδη έκαναν σχέδια για το τι θα γινόταν μεταξύ τους όταν θα σπούδαζε εκεί.

Ήμασταν δύο μήνες πριν τις εξετάσεις όταν μας ανακοινώθηκε η είδηση πως οι εξετάσεις θα δινόταν με διαφορετικό τρόπο από ότι μας είχαν ενημερώσει. Στο σχολείο είχε επικρατήσει ένας τεράστιος πανικός και τα φροντιστήρια έτρεχαν και δεν έφθαναν να καλύψουν όλες τις απαιτήσεις που θα είχε αυτό το νέο σύστημα αξιολόγησης. Από την κούραση και την αϋπνία δυσκολευόμουν πολύ να παρακολουθήσω και προσπαθούσα να ξεκουράζομαι όσο πιο πολύ μπορούσα αλλά μάταιο. Μια μέρα λοιπόν από τις πολλές ίδιες μέρες, σκεφτόμουν εκείνο το όνειρο και το πως κατάφερα να το δω τρεις φορές και το ένα να αποτελεί την εξέλιξη του άλλου. Ήταν απίστευτο το πως το θυμόμουν με κάθε λεπτομέρεια. Ήθελα να γυρίσω στον ύπνο μου, εκεί, να μάθω και άλλα γι' αυτό το σπίτι. Εξάλλου είχε άλλες δύο πόρτες που έπρεπε να ανοίξω.

Έτσι λοιπόν άρχισα να το γράφω ώστε να μπορέσω να καταλάβω περισσότερα πράγματα, ιδιαίτερα για εκείνο το σημάδι στο γραφείο, που φαινόταν πολύ περισσότερο σαν αποξηραμένο αίμα. Η περιέργεια και μόνο μου έδωσε τεράστια ενέργεια και άρχισα να κάνω πιθανά σενάρια και να γράφω διάφορες εκβάσεις που θα μπορούσαν να συμβούν αν το ξαναέβλεπα κάποια στιγμή. Οι γονείς μου έβλεπαν το πόσο πολύ πάθος είχα με το όλο θέμα και έτσι δεν δίστασαν να με ρωτήσουν τι είναι αυτό που με τραβούσε. Αφού τους έδειξα και τα κείμενα που είχα γράψει, αποφάσισα να το στείλω σε διαγωνισμό βιβλίου. Παρά τον περιορισμένο χρόνο που είχα λόγω της προετοιμασίας για τις εξετάσεις, κατάφερα να το στείλω έγκαιρα. Είχα περιγράψει στο Δημητρό την όλη κατάσταση και ανυπομονούσε να μάθει αν κέρδισα τελικά τον διαγωνισμό.

Ένα μήνα μετά έμαθα ότι κέρδισε την πρώτη θέση και ότι θα έπαιρνα πέντε χιλιάδες ευρώ ως υποτροφία. Οι γονείς μου είχαν καταχαρεί όπως και εγώ, αλλά δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα άσχημα για κάποιο λόγο. Αισθανόμουν ότι χρησιμοποιούσα την φαντασία μου χωρίς να καταλαβαίνω την σημασία αυτής. Φτάνοντας λοιπόν στον μήνα των εξετάσεων, η αδρεναλίνη και το άγχος έχουν χτυπήσει κόκκινο και περιμένουμε να τελειώσουν για να βγούμε επιτέλους έξω και να κάνουμε διακοπές. Σε γενικές γραμμές και οι δύο τα πήγαμε αρκετά καλά. Καταφέραμε να περάσουμε και οι δύο στις σχολές της αρεσκείας μας. Πανευτυχή και τα δύο αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στην Κέρκυρα. Ήταν από τα αγαπημένα μας νησιά και θέλαμε πάρα πολύ να πάμε. Το Δημητρό προσκάλεσε τον Βασίλη και τον Τάσο για να είμαστε όλοι μαζί. Το Δημητρό το είχε βάλει σκοπό να μας κάνει κατάσταση εμένα και του Τάσου παρά το γεγονός ότι εμένα δεν μου άρεσε ερωτικά. Με αυτά και με εκείνα συμφώνησα και έτσι πακετάραμε βαλίτσες.

Η ομορφιά του νησιού δεν μπορεί να περιγραφθεί με λόγια. Οι παραλίες, τα μαγαζιά, οι πλατείες όλα ήταν πανέμορφα. Εκεί μας ανακοίνωσε ο Βασίλης με το Δημητρό ότι ήταν πλέον ζευγάρι και ότι αποφασίσανε να μείνουν μαζί στην Πάτρα. Παράτολμη κίνηση για μένα αλλά πίστευα ότι το Δημητρό θα είναι σε καλά χέρια και αν με χρειαζόταν, θα ήμουν δίπλα του όπως και εκείνο για μένα. Μπορεί εγώ να πήγαινα στην Αθήνα για σπουδές αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι θα χαθούμε. 

Τότε ο Τάσος είχε μία ιδέα, να πηγαίναμε σε ένα πάρτι που θα γινόταν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο στην Κέρκυρα. Τα παιδιά συμφώνησαν αλλά εγώ θεωρούσα πως ήταν λιγάκι επικίνδυνο δεδομένου ότι υπήρχαν ομάδες ατόμων που δεν αποδεχόταν την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και έφταναν ακόμα και σε ακραία φαινόμενα επίθεσης εις βάρος μας. Ένα από αυτά τα φαινόμενα έλαβε χώρα εκείνο το βράδυ. Αφού ετοιμαστήκαμε λοιπόν να πάμε, εγώ εξακολουθούσα να έχω κακό προαίσθημα, αλλά τα παιδιά με καθησύχασαν λέγοντας μου ότι θα είμαστε ασφαλείς και όλα μαζί. Ήταν ένα συνηθισμένο πάρτι με ωραία μουσική και όχι υπερβολικό κόσμο. Αρκετά ευχάριστο περιβάλλον αλλά κάτι δεν μου κόλλαγε στην όλη κατάσταση.