Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 6

Καθώς είμαι στο πάτωμα ανήμπορος να αμυνθώ, το κινητό μου, που ήταν στην τσέπη μου άρχισε να χτυπά, αλλά δεν μπορούσα να το σηκώσω. Εκείνη την ώρα απλά ήθελα όλο αυτό να είναι ένας εφιάλτης και να ξυπνήσω, αλλά η πραγματικότητα ήταν αυτή, εγώ και το Δημητρό στο πάτωμα και τρεις άνδρες, οι οποίοι μπορούσαν να μας κάνουν ότι θέλουν. Ξαφνικά η μουσική σταμάτησε και άρπαξα την ευκαιρία να φωνάξω βοήθεια όσο πιο δυνατά μπορούσα. Τότε ο ένας από τους τρεις με κλώτσησε με υπερβολική δύναμη στην κοιλιά με αποτέλεσμα να μαζευτώ σε εμβρυακή στάση. Η φωνή μου ωστόσο έκανε τον κόσμο να καταλάβει σε τι κατάσταση βρισκόμασταν και κάλεσαν αμέσως την αστυνομία.

Ο Τάσος με τον Βασίλη πετάχτηκαν από το πλήθος και άρχισαν να τους χτυπούν έως ότου έφτασε η αστυνομία και συνέλαβε τους τρεις άνδρες. Κληθήκαμε να δώσουμε κατάθεση για το τι είχε συμβεί. Το Δημητρό ήταν ακόμα σε κατάσταση σοκ, οπότε ανέλαβα να μιλήσω εγώ και για τα δύο μας και έπειτα μας γύρισαν στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε. Ο Βασίλης είχε το Δημητρό στην αγκαλιά του αλλά εκείνο δεν έλεγε τίποτα ούτε αντιδρούσε σε κάτι. Εγώ από την άλλη όντας πιο ήρεμος καθόμουν στο τραπέζι του δωματίου, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έπρεπε να το αφήσω ποτέ μόνο του εξ' αρχής και ότι εξ' αιτίας μου θα έχει ένα ψυχικό τραύμα που θα το κουβαλάει για το υπόλοιπο της ζωής του. Αισθανόμουν απαίσια, ότι πρόδωσα την φιλία μας. Τότε ο Τάσος μπήκε στο δωμάτιο και μας έφερε κάτι να φάμε και να πιούμε.

Το Δημητρό δεν έφαγε ούτε ήπιε κάτι και αποκοιμήθηκε μετά από λίγο. Δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του ενώ κοιμόταν και δεν κρατήθηκα και ξέσπασα και εγώ. Ήταν ένα απαίσιο βράδυ και για τα δύο μας και ο ύπνος δεν με έπιανε με τίποτα. Την επόμενη μέρα ο Τάσος πρότεινε να πάμε στην παραλία να κάνουμε μπάνιο και να περάσουμε όμορφα. Το Δημητρό ήταν πολύ καλύτερα από ότι χθες το βράδυ αλλά σίγουρα δεν θα ήταν ποτέ όπως πριν. Φτάσαμε λοιπόν στην θάλασσα και βουτήξαμε αμέσως. Εγώ κολυμπούσα ακόμα πιο βαθιά με όση δύναμη είχα. Είχα την ανάγκη να φύγω όσο πιο μακριά γίνεται από τους πάντες και τα πάντα. Το κεφάλι μου ήταν γεμάτο σκέψεις και πιθανά σενάρια για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν ήμουν εκεί, γιατί δεν ήμουν αρκετά δυνατός, τι τραύμα θα αφήσει στο Δημητρό, τι τραύμα θα αφήσει σε μένα τον ίδιο. Ήθελα απλά να σταματήσει το μυαλό μου να υπεραναλύει τα πάντα. Τα παιδιά με φώναξαν να παίξουμε βόλεϊ σε ένα γήπεδο που είχε εκεί. Αγαπούσα πολύ το βόλεϊ και θεώρησα ότι θα με βοηθήσει πολύ στο να ξεχαστώ.

Παίζαμε για ώρες, ώσπου κουραστήκαμε και καθίσαμε στις ξαπλώστρες. Είχε ήδη σουρουπώσει και ο περισσότερος κόσμος είχε ήδη φύγει. Δεν μας πείραξε αυτό, καθώς θα είχε ησυχία και δεν θα είχε ενοχλητικές οικογένειες, με γονείς να κυνηγάνε τα παιδιά τους, τα οποία έκαναν πολλές σκανδαλιές. Ο Βασίλης πήρε το Δημητρό να πάμε βόλτα δίπλα στο κύμα. Εμείς με τον Τάσο μείναμε στις ξαπλώστρες. Στην αρχή προσπαθούσε να μιλήσει για άλλα θέματα πέρα από αυτό που συνέβη το προηγούμενο βράδυ αλλά συνεχώς εγώ επέστρεφα την συζήτηση εκεί. Του εξήγησα ότι θα με βοηθούσε πολύ το να το επικοινωνήσω με κάποιο οικείο άτομο και αφού άκουσε ότι είχα να πω, μου είπε και την δική του άποψη. Η συζήτηση αυτή με βοήθησε αρκετά και κατάφερα επιτέλους να ηρεμήσω. Οι πολλές σκέψεις έφυγαν και χαλάρωσα πολύ. Ο ήχος των κυμάτων βοηθούσε επίσης σε αυτή την χαλάρωση. Οι ήχοι της φύσης αν τους προσέξεις είναι μαγικοί και μπορούν να σε ηρεμήσουν, να σε ταξιδέψουν, να σε βοηθήσουν να βγεις έξω από το σώμα σου και να αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη. Ο Τάσος τότε με κοίταξε στα μάτια και έπειτα με φίλησε. Ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές της μέχρι τότε ζωής μου. Τα χείλη του ήταν τόσο μαλακά και το χάδι του με έκανε να αισθανθώ ότι πετάω. Χαμογελάσαμε και οι δύο και έπειτα μπήκαμε στην θάλασσα.

Πετούσαμε νερό ο ένας στον άλλον, πειράζαμε ο ένας τον άλλον, φιλιόμασταν ξανά και ξανά. Δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα, ζούσα κάτι μαγικό, κάτι που βλέπεις μόνο στις ταινίες ή διαβάζεις μόνο στα παραμύθια. Βέβαια δεν ήμουν ο μόνος που περνούσε μαγικά καθώς το Δημητρό και ο Βασίλης καθόντουσαν σε έναν βράχο λίγο παραπέρα και ζούσαν τον δικό τους έρωτα. Ήμουν τόσο χαρούμενος για το Δημητρό που δεν άφησε το χθεσινό συμβάν να του καταστρέψει την ζωή ή τουλάχιστον έτσι πίστευα. Με αυτά και με εκείνα οι διακοπές μας είχαν φτάσει στο τέλος τους και γυρίσαμε στην Θήβα για να ετοιμαστούμε σιγά σιγά για τις σπουδές μας.

Όμως τα προβλήματα άρχισαν αμέσως, το Δημητρό αποφάσισε πως ήθελε να μείνει μόνο του στην Πάτρα και ήθελε να χωρίσει με τον Βασίλη. Ο Βασίλης στεναχωρήθηκε πάρα πολύ αλλά το σεβάστηκε, καθώς κατανοούσε ότι αυτό που πέρασε στις διακοπές το Δημητρό θα είχε αντίκτυπο στην ζωή του αργότερα. Δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι και εγώ στεναχωρήθηκα πάρα πολύ αλλά ήταν η απόφαση του και έπρεπε να την σεβαστώ. Έτσι χωριστήκαμε με το Δημητρό και ξεκινήσαμε τις σπουδές μας. Αυτός στην Πάτρα και εγώ στην Αθήνα. Ήταν καιρός να ξεκινήσουν νέες περιπέτειες και για τα δύο μας σε αυτό το επόμενο κεφάλαιο της ζωής μας.