Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 8

Μετά τον θάνατο του Τάσου είχα χάσει τελείως την όρεξη μου για ζωή. Οι γονείς μου είχαν μετακομίσει στην Αθήνα έτσι ώστε να είναι πιο κοντά μου, αφήνοντας μου βέβαια προσωπικό χώρο. Είχα ξεκινήσει ψυχοθεραπείες, οι οποίες κράτησαν μέχρι τα 25 μου. Ήμουν πολύ καλύτερα ψυχολογικά και είχα καταφέρει να γίνω ερευνητής δημοσιογράφος. Δεν είχα ούτε ένα μήνα που δούλευα όταν μου ανατέθηκε η πρώτη αποστολή. Η υπόθεση αφορούσε ένα σύμπλεγμα πορνείας εις βάρος τρανς γυναικών. Είχα ήδη γράψει πράγματα γι' αυτό αλλά τώρα θα το ερευνούσα αυτοπροσώπως. Στην υπόθεση αυτή θα έπρεπε να συνεργαστώ με την Ελληνική Αστυνομία.

Στην αρχή δεν μου άρεσε σαν ιδέα να σας πω την αλήθεια αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Ήξερα ότι η αστυνομία δεν θα έδινε την σημασία που έπρεπε στο θέμα και πως θα χλευαζόταν στην πορεία. Παρ' όλα αυτά έλεγα πως δεν θα το έβαζα κάτω και πως θα έκανα ότι περνά από το χέρι μου για να λύσω την υπόθεση και να σώσω τα θύματα. Τότε λοιπόν γνώρισα τον Αχιλλέα. Αυτός ήταν ο αστυνομικός που θα με συνόδευε στις έρευνες μου. Ένας ψηλός, γυμνασμένος, μελαχρινός άνδρας με τεράστια γοητεία. Είχα ωστόσο τις επιφυλάξεις μου γιατί ως γνωστόν πολύ φαίνονται καλοί στην αρχή αλλά μετά ξετυλίγεται το κουβάρι και βλέπεις μία πολύ κακή πλευρά. 

Πηγαίναμε σε διάφορες πιάτσες της Αθήνας και παίρναμε καταθέσεις από τις σεξεργάτριες, οι οποίες δίσταζαν να αποκαλύψουν διάφορα συμβάντα επιθέσεων που έχουν δεχθεί κατά την παροχή των υπηρεσιών τους από άνδρες. Αυτό όμως που είχαν όλες κοινό ήταν το γεγονός ότι οι πελάτες τους δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι ένιωθαν έλξη απέναντι τους και αυτό γιατί θα γινόταν περίγελος στους κοινωνικούς τους κύκλους κάτι που αποδεικνύει το πόσο επικριτικός είναι ο κόσμος μας.

Οι έρευνες ωστόσο δεν πήγαιναν καλά, ο υπόκοσμος ήξερε να κρύβει καλά τα μυστικά του από την δικαιοσύνη και έτσι βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Δεν ήξερα πως να προχωρήσω την έρευνα και να ρίξω φως στην υπόθεση. Ο Αχιλλέας ένα βράδυ που χανόμουν στις σκέψεις μου, μου πρότεινε να βγούμε μαζί με την κοπέλα του για ένα χαλαρό ποτό για να ξεσκάσω. Δεν ήθελα και πολύ να πάω αλλά το προτίμησα από το μείνω στο σπίτι μου. Έτσι ντύθηκα με το αγαπημένο μου ημιδιάφανο πουκάμισο και ένα υπέροχο στενό τζιν παντελόνι. Ήξερα ότι η αμφίεση μου θα προκαλούσε κριτικές από το ζευγάρι, ωστόσο δεν με ένοιαζε καθόλου, εξάλλου ήμουν πάντα ανοιχτός και δεν θα κλεινόμουν τώρα σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον για έναν απλό συνεργάτη. Αφού βρέθηκα με το ζευγάρι και πήρα μερικά επικριτικά βλέμματα και από τους δύο, καθίσαμε σε ένα μπαρ στο κέντρο της Αθήνας. Την κοπέλα του Αχιλλέα την έλεγαν Περσεφόνη και την φώναζαν όλοι Πέρσα. Όλοι μας ήμασταν 25 χρονών αλλά ο τρόπος συμπεριφοράς του ζευγαριού έμοιαζε λες και ήταν ήδη 40 χρονών παντρεμένοι με παιδιά.

Η Πέρσα σχολίασε πολύ το πουκάμισο μου, το οποίο θεωρούσε πως "κάρφωνε" την gay ταυτότητα μου, κάτι που ενώ το εννοούσε προσβλητικά, εγώ το πήρα ως κομπλιμέντο. Ο Αχιλλέας ήταν σιωπηλός και με σκάναρε με τα μάτια του από πάνω μέχρι κάτω. Θεώρησα πως αν δεν γνωριζόμασταν θα με χτυπούσε και θα με εξύβριζε και ότι όσο ήμασταν συνεργάτες θα έπρεπε να ανεχτεί την "πολύ" gay ταυτότητα μου. Αφού ήπια δύο ποτά αποφάσισα να γυρίσω σπίτι για να ξεκουραστώ. Το επόμενο πρωί πήγα στην δουλειά μου όπου με περίμενε μία δυσάρεστη είδηση.

Το αφεντικό μου μου ανακοίνωσε πως άμα δεν έλυνα την υπόθεση θα έχανα την θέση. Βρέθηκα προ εκπλήξεως αλλά στρώθηκα κατευθείαν στην δουλειά. Έπρεπε να σώσω την καριέρα μου αλλά δεν ήξερα πως. Τότε το Δημητρό μου έστειλε μία φωτογραφία του ίδιου, ως drag queen. Βλέποντας την φωτογραφία και αφού το στόλισα με κάθε λογής κομπλιμέντα, βρήκα επιτέλους τι θα έκανα για να πάρω τις απαντήσεις που ήθελα.

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να αφήσω την θηλυκή μου μεριά να λάμψει για πρώτη φορά τόσο έντονα. Άρχισα λοιπόν να ντύνομαι πιο θηλυκά και να πηγαίνω σε πιάτσες υποδυόμενη την σεξεργάτρια. Είπα στα άλλα κορίτσια πως ήμουν νέα στο επάγγελμα και πως δεν ξέρω τα κατατόπια. Εκείνες ήταν πρόθυμες να με βοηθήσουν και να με προσέχουν σαν την μικρή τους αδερφή. Τις πρώτες φορές δεν είχα κάποιον πελάτη και αναρωτιόμουν αν όντως τελικά αυτή η τεχνική θα δουλέψει, ώσπου ξάφνου μία μέρα με πλησίασε ένας κύριος τουλάχιστον 50 χρονών, με πολλά μούσια και τατουάζ στα χέρια. Μου είπε να πλησιάσω στο αυτοκίνητο του να μιλήσουμε. Τα κορίτσια με προειδοποίησαν ότι αυτός ήταν γνωστός νταβατζής στην Αθήνα και ότι ήταν πάρα πολύ επικίνδυνος. 

Του συστήθηκα ως Πηνελόπη και εκείνος αφού άρχισε να με χαϊδεύει ανάμεσα από τα πόδια μου, μου ζήτησε να του κάνω στοματικό έρωτα. Η ιδέα και μόνο ήταν σιχαμερή αλλά το έκανα εν τέλει. Μου είπε πως ήξερα να το κάνω καλά και πως θα έβγαζα πολλά χρήματα αν πήγαινα μαζί του. Γνώριζα ότι θα έμπαινα σε επικίνδυνα μονοπάτια αλλά έτσι θα μπορούσα να ξεσκεπάσω ίσως την αλήθεια. Δώσαμε λοιπόν ραντεβού το Σάββατο, τρεις μέρες μετά την συνάντηση μας. Στον Αχιλλέα δεν είχα πει τίποτα και προσποιούμουν ότι δεν ήξερα κάτι. Ήμουν σίγουρος πως θα ερχόμασταν σε αντιπαράθεση με τις πρακτικές μου, γι' αυτό και το απέφυγα. Έτσι απέκτησα διπλή ζωή. Την ημέρα ήμουν ο Έκτορας και το βράδυ η Πηνελόπη. Έφτασε το Σάββατο λοιπόν και η Πηνελόπη ανέλαβε δράση. Ο νταβατζής μου, του οποίου το ψευδώνυμο ήταν Δράκοντας διότι το αληθινό του όνομα δεν το έλεγε σε κανέναν, με πρόσταξε να πάω στο πρώτο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο εκεί. Μέσα στο αμάξι ήταν ένας σαραντάρης χωρίς μαλλιά και μικρά μάτια. Πριν μπω καλά καλά στο αυτοκίνητο, άρχισε να με φιλά μανιωδώς και να μου λέει το πόσο όμορφη ήμουν. Εγώ έπαιζα κανονικά το ρόλο μου και έτσι έκανα ακριβώς ότι θα έκανε μια αληθινή σεξεργάτρια. Δεν ήμουν περήφανη γι' αυτό που έκανα αλλά είχα στο νου μου ότι θα μαζέψω στοιχεία. Για μερικές μέρες έκανα την ίδια δουλειά χωρίς αποτέλεσμα. Τότε γνώρισα την Ελεονόρα που είχαμε ειρωνικώς τον ίδιο νταβατζή. Μία φίλη που αποδείχθηκε πρόσωπο κλειδί για την αποκάλυψη ενός μεγάλου κυκλώματος.