Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 15

Ήταν Χριστούγεννα του 2033 και πλησίαζε ο καιρός της άδειας μου. Την περίμενα πως και πως, διότι θα ταξίδευα στην Νέα Υόρκη για να επισκεφθώ το Δημητρό μαζί με τον Βασίλη. Είχα ετοιμάσει τα πάντα και απλά περίμενα να περάσουν οι μέρες. Με τον Αχιλλέα κάναμε πολύ παρέα και πραγματικά ήταν άλλος άνθρωπος. Πιο ανοιχτός, πιο ελεύθερος, πιο ανέμελος αλλά ταυτόχρονα και πιο δυναμικός σαν άνθρωπος. Δεν μπορώ να κρύψω ότι άρχιζε σιγά σιγά να μου αρέσει κάπως διαφορετικά, πιο ερωτικά αλλά δεν ήθελα να του το πω γιατί πίστευα ότι δεν θα ήταν και πολύ καλή ιδέα.

Θυμάμαι τον ρώτησα μία από εκείνες τις μέρες τι θα έκανε τα Χριστούγεννα. Μου απάντησε πως δεν είχε κάποιον να περάσει αυτές τις μέρες και ότι απλά θα έμενε μόνος του σπίτι. Στεναχωριόμουν πολύ που δεν είχε ούτε τους γονείς του να γιορτάσει μιας και οι σχέσεις τους είχαν διακοπεί πλήρως. Χωρίς δεύτερη σκέψη του πρότεινα αν θέλει να έρθει μαζί μου στην Νέα Υόρκη. Ξαφνιάστηκα όταν μου απάντησε καταφατικά. Μάλιστα το πρόσωπο του έλαμψε και φαινόταν πολύ χαρούμενος. Έτσι κανονίσαμε τις άδειες μας το ίδιο πενθήμερο και ετοιμάσαμε βαλίτσες. Εκείνες τις μέρες είχε ανοίξει και ένα καινούργιο ξενοδοχείο κοντά στην ακρόπολη, το οποίο ήταν πόλος έλξης για πολλά σχολεία της επαρχίας για διανομή στο πλαίσιο μίας εκδρομής. Δεν άργησε και πολύ να έχει ήδη τις πρώτες του κρατήσεις από διάφορα σχολεία ακόμα και μέσα στις γιορτές. Τίποτα το ασυνήθιστο σκέφτηκα αλλά κάτι πάλι δεν μου άρεσε στην όλη ιδέα αυτού του ξενοδοχείου. Όμως δεν μπορούσα να αφήσω αυτές τις σκέψεις να μου χαλάσουν το εορταστικό κλίμα που είχα δημιουργήσει στο κεφάλι μου.

Ο Αχιλλέας μου ζήτησε να μείνει στο σπίτι μου ένα βράδυ πριν την πτήση, μιας και εγώ έμενα πιο κοντά στο αεροδρόμιο. Εκείνο το βράδυ παραγγείλαμε πίτσα και βλέπαμε διάφορες ταινίες και παίξαμε και με μία παιχνιδοκονσόλα που είχα. Περάσαμε πολύ ωραία ώσπου ήρθε η ώρα για ύπνο. Το σπίτι μου είχε ένα υπνοδωμάτιο, ένα σαλόνι – κουζίνα και μία τουαλέτα. Οπότε θεώρησα ότι θα κοιμηθεί στον καναπέ και έτσι του έφερα μία κουβέρτα και ένα μαξιλάρι. Αφού ετοιμαστήκαμε άφησα την πόρτα του δωματίου μου ανοιχτή σε περίπτωση που χρειαζόταν κάτι. Είχα τόση υπερένταση και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν το ταξίδι, μα πιο πολύ το γεγονός ότι ο Αχιλλέας κοιμόταν στο σπίτι μου. Ωστόσο στην άκρη του μυαλού μου είχα συνέχεια αυτό το καινούργιο ξενοδοχείο.

Οι σκέψεις μου γινόταν εντονότερες όσο περνούσε η ώρα και έκανα τρελά σενάρια που μπορούσαν να συμβούν εκεί, χωρίς βέβαια να έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά. Ξάφνου δύο ζεστά χέρια με αγκάλιασαν και οι σκέψεις αυτές χάθηκαν. Ήταν ο Αχιλλέας. Δεν με πείραξε καθόλου ίσα ίσα του έπιασα τα χέρια για να μην με αφήσει. Μείναμε σιωπηλοί και οι δύο. Δεν ξέραμε τι σκεφτόταν ο ένας για τον άλλον αλλά δεν φάνηκε να μας πειράζει. Ήταν σαν να ήταν κάτι εντελώς φυσικό για μας. Λίγα λεπτά μετά μου είπε ευχαριστώ που του πρότεινα να έρθει μαζί μου και μου ζήτησε να κοιμηθούμε μαζί. Δέχθηκα χωρίς δεύτερη κουβέντα και έτσι ξαπλώσαμε. Είχα πολύ καιρό να κοιμηθώ μαζί με κάποιον στο ίδιο κρεβάτι αλλά για κάποιον περίεργο λόγο, αισθανόμουν τεράστια ασφάλεια. Όταν γύρισα να καληνυχτίσω τον Αχιλλέα ήδη κοιμόταν και έτσι απλά έκλεισα και εγώ τα μάτια μου.

Το πρωί μόλις άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι το χέρι του αγκάλιαζε το σώμα μου. Έμεινα λίγα λεπτά να απολαύσω την στιγμή ώσπου έπρεπε να σηκωθούμε γιατί θα χάναμε την πτήση. Ξύπνησε και εκείνος μετά από λίγη ώρα και συμπεριφερόμασταν σαν να μην συνέβη τίποτα. Φάγαμε το πρωινό μας και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Ευτυχώς είχαμε φτάσει μία ώρα πριν την πτήση και έτσι επιβιβαστήκαμε χωρίς άγχος. Καθίσαμε δίπλα δίπλα και λίγα λεπτά μετά την απογείωση τον πήρε ο ύπνος. Είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στον ώμο μου. Τον άφησα να μείνει εκεί όσο εγώ διάβαζα ένα βιβλίο. Το ταξίδι ήταν απίστευτο. Διασχίσαμε τον Ατλαντικό ωκεανό μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας. Ο Αχιλλέας ξύπνησε λόγω της προσγείωσης ταραγμένος, πράγμα που με έκανε να γελάσω και εκείνος άρχισε να με πειράζει παίρνοντας μου το βιβλίο. Πειράζαμε ο ένας τον άλλον σαν δύο ερωτευμένοι άνθρωποι ή μήπως ήμασταν ήδη ερωτευμένοι και δεν το ξέραμε;

Το Δημητρό με περίμενε μαζί με τον Βασίλη. Έτρεξα κατευθείαν καταπάνω τους να τους αγκαλιάσω. Μου είχαν λείψει πάρα πολύ. Ο Αχιλλέας ήταν πιο εγκρατής αλλά και πάλι ήταν μία θερμή συνάντηση. Όσο περπατούσαμε εγώ με το Δημητρό ήμασταν πιο μπροστά σε σχέση με τους άλλους δύο. Ο Αχιλλέας κάτι έλεγε στον Βασίλη και εκείνος του απαντούσε αλλά μιλούσαν πολύ σιγά σαν να έκρυβαν κάτι. Δεν έδωσα όμως σημασία γιατί τρέξαμε με το Δημητρό σε όλα τα μαγαζιά για να αγοράσουμε δώρα. Ήταν ένα όνειρο πραγματικά. Όλες οι κακές σκέψεις είχαν φύγει και αισθανόμουν πραγματικά ελεύθερη, μιας και αισθανόμουν περισσότερο σαν θηλυκό όσο ήμασταν εκεί. Έπειτα καθίσαμε να φάμε και τότε ήταν που ο Αχιλλέας μου πρότεινε να πάμε βόλτα οι δυο μας. Δεν το σκέφτηκα και πολύ και πήγα θέλοντας να δω αν είναι όλα εντάξει. 

Στην αρχή μασούσε τα λόγια του αλλά εν τέλη μίλησε. Μου είπε πως ήταν ερωτευμένος μαζί μου και πως θα ήθελε να είμαστε μαζί αν ένιωθα και εγώ το ίδιο φυσικά. Αυτός ο άνθρωπος πραγματικά τόσα χρόνια δεν σταματούσε τις αναπάντεχες αυτές εκπλήξεις. Κοντοστάθηκα για λίγο και τον φίλησα. Ήταν το πρώτο φιλί που έδινα μετά τον Τάσο και αισθανόμουν σαν να πετούσα. Τότε του είπα πως θα ήθελα πολύ ευχαρίστως να είμαστε μαζί και φυσικά ένιωθα το ίδιο για εκείνον. Αφού αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε ξανά και ξανά βρεθήκαμε με τα παιδιά για να τους το ανακοινώσουμε. Τα παιδιά χάρηκαν πολύ και μας πρότειναν να βγούμε το βράδυ έξω να το γιορτάσουμε. Ήταν μία από τις καλύτερες νύχτες της ζωής μου. Την δεύτερη μέρα το ανακοίνωσα στους πατεράδες μου, οι οποίοι ανυπομονούσαν να τον γνωρίσουν όταν επιστρέφαμε στην Ελλάδα. Πίστευα ότι τίποτα δεν θα χαλούσε την καλή διάθεση των διακοπών μέχρι που μπήκαμε στο αεροπλάνο της επιστροφής. Τα ελληνικά ΜΜΕ μιλούσαν για βιασμό ανήλικης κοπέλας κατά την διάρκεια σχολικής εκδρομής στην Αθήνα. Έτσι η επιστροφή στην καθημερινότητα ήταν υπερβολικά απότομη και για τους δύο μας.