Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 19

Καθώς προχωρούσαν προς το δωμάτιο, ο άντρας έστριψε προς την απέναντι μεριά του διαδρόμου και το παιδί παραπονέθηκε πως πήγαιναν λάθος. Εκείνος δεν σταμάτησε όμως αλλά αντιθέτως συνέχισε επιταχύνοντας. Ο Αχιλλέας παρακολουθούσε σιωπηλός σε μία γωνία και επικοινωνούσαμε μέσω τηλεφώνου. Το παιδί άρχισε να φωνάζει και εκείνος αμέσως τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι, κάνοντας τον έτσι να χάσει τις αισθήσεις του. Ο Αχιλλέας ήταν έτοιμος να ορμήσει και να σώσει το παιδί μέχρι που έχασε τον κύριο και το παιδί από το οπτικό του πεδίο.

Τότε αποφασίσαμε να ακούσουμε αν γινόταν κάποιος περίεργος θόρυβος σε κάποιο από τα δωμάτια. Για κακή μας τύχη εμφανίστηκε ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου, ο οποίος μόλις είδε ότι κρυφακούγαμε έκανε κίνηση να καλέσει την αστυνομία. Ο Αχιλλέας του είπε πως ήμασταν από την αστυνομία και ψάχναμε να βρούμε τον άντρα που κακοποίησε το παιδί. Ξάφνου ακούσαμε σπάσιμο γυαλιού από ένα δωμάτιο και πλησιάσαμε και οι τρεις. Μέσα από το δωμάτιο ακουγόταν οι φωνές του παιδιού, το οποίο είχε συνέλθει από το χτύπημα που είχε δεχθεί. Ο Αχιλλέας ήταν έτοιμος να σπάσει την πόρτα αλλά ο υπάλληλος του είπε πως είχε την κάρτα για να ανοίξει όλα τα δωμάτια ανά πάσα στιγμή και έτσι μας άνοιξε εκείνος.

Μπήκαμε μέσα και το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν αποκρουστικό. Ο άντρας ήταν ολόγυμνος και το παιδί γονατισμένο μπροστά του. Ο Αχιλλέας κατευθείαν ακινητοποίησε τον άντρα και το παιδί έτρεξε και το πήρα στην αγκαλιά μου. Αφού του περάσαμε τις χειροπέδες, καλέσαμε ένα περιπολικό και ξεκινήσαμε για το αστυνομικό τμήμα. Στο παιδί προσφέρθηκε ιατρική περίθαλψη και στάλθηκε πίσω στο δωμάτιο του. Την επόμενη μέρα το σχολείο έφυγε από το ξενοδοχείο και τοποθετήθηκε λουκέτο για ένα διάστημα. Όλοι οι υπάλληλοι που δούλευαν εκείνη την μέρα κλήθηκαν να δώσουν κατάθεση αλλά κανείς δεν γνώριζε τίποτα. Το όνομα του θύτη δεν ήταν περασμένο στις καταστάσεις του ξενοδοχείου. Ούτε τις άλλες δύο φορές ήταν περασμένο και έτσι άρχισαν να κινούνται υποψίες, ότι κάποιος από την ρεσεψιόν διέγραφε το όνομα του και τον συγκάλυπτε.

Μέσα στο κεφάλι μου άρχισε να δημιουργείται ένα μοτίβο που συνέδεε τα περιστατικά. Είχαν τόσα κοινά μεταξύ τους, που φαινόταν απίστευτο να ήταν τρία απλά γεγονότα. Βέβαια χωρίς αποδείξεις δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Ο δράστης εν ονόματι Ηλίας δεν μαρτυρούσε και έτσι φυλακίστηκε προσωρινά μέχρι την δίκη του. Ένα μήνα μετά έγινε το δικαστήριο και ο Ηλίας όλως περιέργως αποκάλυψε ότι ο ίδιος ήξερε πως να σπάει προγράμματα στον υπολογιστή και έσβηνε μόνος του το όνομα και ύστερα προέβαινε σε αυτές τις πράξεις. Κατέθεσε ότι και τα τρία περιστατικά έγιναν από τον ίδιο. Ακόμα μας είπε πως το ξενοδοχείο δεν φέρνει καμία ευθύνη στο όλο συμβάν και πως απλά το έκανε για ευχαρίστηση. Ο Ηλίας ήταν αρκετά πλούσιος αλλά κανείς δεν ήξερε από που προερχόταν τα χρήματα του. Δεν είχε κάποια επιχείρηση που να ξέραμε ή κάποια άλλη υψηλή θέση. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο με ποινή δέκα χρόνων. Δεν μου φάνηκε καθόλου δίκαια και επαρκής η απόφαση του δικαστηρίου αλλά δεν είχα επιλογή.