Η υπόθεση των ονείρων μου

Κεφάλαιο 10

Δύο μήνες είχα που ζούσα τα βράδια ως Πηνελόπη και μπορώ να πω ότι είχα ήδη καταφέρει πολλά χωρίς όμως να το ξέρει η αστυνομία ή το πρακτορείο που δούλευα. Ήθελα να μαζέψω ακόμα περισσότερα στοιχεία έτσι ώστε να σταματήσουμε ένα κομμάτι του κυκλώματος, διότι για να διαλύσουμε όλο το κύκλωμα σίγουρα θα χρειαζόταν περισσότερη αστυνομία, μεγαλύτερη έρευνα και ενίοτε μεγαλύτερη στήριξη. Με την Ελεονόρα είχαμε γίνει αχώριστες και έτσι μία μέρα της πρότεινα να βγούμε για έναν καφέ. Στην αρχή βέβαια ήταν διστακτική επειδή φοβόταν αλλά δέχθηκε. Πήγαμε λοιπόν για καφέ σε μία καφετέρια της Ομόνοιας, μακριά από την περιοχή όπου κάναμε πιάτσα. Εκεί πιστεύαμε ότι δεν θα μας αναγνωρίσει κανείς και ότι θα περνούσαμε απαρατήρητες. Ωστόσο αυτό δυστυχώς δεν ήταν η πραγματικότητα που βιώσαμε.

Καθώς λοιπόν πίναμε τον καφέ μας και λέγαμε περί ανέμων και υδάτων, η Ελεονόρα ήθελε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. Πριν από αυτήν είχε πάει ένας κύριος, ο οποίος μας κοιτούσε περίεργα εδώ και πολύ ώρα. Δεν έδωσα σημασία πάρα ταύτα γιατί η Ελεονόρα θα πήγαινε στις γυναικείες. Αργούσε πολύ όμως και άρχισα να ανησυχώ. Δεν είχε έρθει ούτε αυτός ο τύπος ακόμα. Σηκώθηκα να πάω προς την τουαλέτα και άκουσα το ουρλιαχτό της Ελεονόρας. Έτρεξα αμέσως και αυτό που αντίκρισα με έκανε να θολώσω και να επιτεθώ χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Η Ελεονόρα ήταν χωρίς ρούχα από την μέση και κάτω και εκείνος είχε διεισδύσει το πέος του μέσα της και την βίαζε. Αμέσως όρμισα πάνω του και άρχισα να τον χτυπάω με όση δύναμη είχα. Πάνω στη μάχη του αποκάλυψα το έμβλημα του ντετέκτιβ και εκείνος έκανε πίσω αμέσως. Κάλεσα την αστυνομία, τον Αχιλλέα δηλαδή, για να τον συλλάβει. Η Ελεονόρα τότε με κοίταξε με φόβο στα μάτια και με ρώτησε ποιος ήμουν στα αλήθεια πριν το βάλει στα πόδια.

Ο Αχιλλέας με ρώτησε τι έκανα σε εκείνο το μαγαζί και γιατί φορούσα τα συγκεκριμένα "γυναικεία" ρούχα. Κλήθηκα αμέσως να δώσω εξηγήσεις τόσο στο αφεντικό μου, όσο και στο διευθυντή της αστυνομίας. Εννοείται ότι δεν άρεσε σε κανέναν το σχέδιο μου και άρχισαν να με κοροϊδεύουν. Το αφεντικό μου τότε με έβγαλε εκτός υπόθεσης χωρίς να ακούσει τα στοιχεία που είχα βρει. Ο Αχιλλέας ήταν ο μόνος που δεν είπε κάτι αλλά με κοίταξε στα μάτια κάπως απαξιωτικά. Γύρισα σπίτι απογοητευμένος από τα πάντα και έπεσα με τα ρούχα της δουλειάς για ύπνο. Ξύπνησα αργά το μεσημέρι και είδα ότι είχα μία κλήση από το Δημητρό. Το κάλεσα αμέσως και μιλήσαμε. Μου είπε ότι θα επέστρεφε με τον Βασίλη στην Αθήνα για μία βδομάδα και ότι θα ήθελε να με δει όσο πιο πολύ γινόταν. Του εξήγησα ότι θα έχω πολύ χρόνο μιας και ήμουν εκτός υπόθεσης.