Johnny i Rosa

Rosa. Prawda

Następnego dnia, zaraz po przebudzeniu, zaczęłam przeglądać wszystkie informacje tyczące się procesu Wawelskich. Wiadomości była cała masa. Zaczytana, nie zeszłam ani na śniadanie, ani na obiad. Po prostu siedziałam w pokoju na górze i próbowałam poukładać fakty. Lista zarzutów pod adresem Wawelskich była długa i przerażająca. Podobno tata Borysa, latami zbierał dowody przeciwko nim. Na szczęście nigdzie nie pojawiła się informacja o świadku koronnym, co oznaczało, że na ten moment ojciec był względnie bezpieczny. Bez przerwy myślałam o tym, w co się wpakował. Zaczęłam także martwić się o matkę. Kompletnie nie wiedziałam, co się z nią stało. Próbowałam dodzwonić się do niej. Niestety, miała wyłączony komunikator. Po setnej próbie dałam sobie spokój i skupiłam się na jednym z artykułów, który opisywał proceder działania grupy przestępczej, kierowanej przez Wawelskiego. 

Grupa podszywająca się pod majętnych i bardzo wpływowych inwestorów, proponowała potencjalnej ofierze zakup, a potem sprzedaż towarów z rynku azjatyckiego. Oferowano szalenie duży zysk, w rekordowo krótkim czasie. Większość nabytych towarów nigdy nie trafiała do właściciela. Wmawiano mu, że zatonęły, a chińska firma odpowiedzialna za wypłatę odszkodowania, rozpływała się w powietrzu. Delikwent tracił majątek i zostawał z długami, których nie był w stanie spłacić do końca życia. Jak zaczął węszyć wokół podejrzanych transakcji, lub stał się zbyt upierdliwy, zabijano go, najczęściej pozorując samobójstwo.

Wypiłam łyk wody i zorientowałam się, że muszę wyjść na świeże powietrze. Chciałam zresetować umysł. Przebrałam się w rzeczy do biegania, po czym ruszyłam truchtem w stronę ogrodu. Nastało późne piątkowe popołudnie, więc liczyłam, że będę sama. Biegłam właśnie przez różany zagajnik, kiedy zadzwoniła matka. 

- Halo, Rosa? - Odezwała się swoim zwykłym tonem głosu, co oznaczało, że miewała się dobrze.

- Mamo, cieszę się, że dzwonisz. Rozmawiałam z tatą i martwię się o ciebie.

- Dziecko, gdybyś naprawdę miała na uwadze moje dobro, posłuchałabyś mnie.

- Co masz na myśli? - Spytałam zdziwiona.

- Dziewczyno, powinnaś trzymać się jak najdalej od tego Sullivana.

- Dlaczego?

- On cię nienawidzi do szpiku kości.

- Nic dziwnego, skoro tak straszliwie go kiedyś potraktowałyśmy - przypomniałam jej sytuację z przeszłości.

- Tu nie chodzi o ciebie i tamto zdarzenie, ale o jego rodziców.

- To znaczy?

- Widzisz, on twierdzi, że przez nas stracił wszystko.

- O czym ty mówisz?

- Och, naiwna Rosa - westchnęła niecierpliwie matka. - Wawelski, ojciec Sullivana i twój tata byli kiedyś wspólnikami.

- Co takiego?!

- Jak Sullivanowie spłonęli w tym nieszczęsnym pożarze hotelu, wyszło na jaw, że ojciec tego chłopaka, zapożyczył się u swoich wspólników na grube miliony. Zgodnie z decyzją sądu, dzieciakowi odebrano cały majątek. Zresztą nie protestował, bo zniknął. Gdy wrócił po latach, przejrzałam go. Ty jednak, jak taka idiotka, zadłużyłaś się w nim po uszy.

- Mamo, przecież Wawelscy to kryminaliści - próbowałam bronić Johnnego.

- Jesteś tego pewna? A może to, co spotkało Wawelskich, to zemsta ze strony tego chłopaka?

- Niemożliwe - zaprzeczyłam stanowczo.

- Posłuchaj, on od lat realizuje skrupulatnie przemyślany plan i ty jesteś ostatnim ogniwem.