MY HANDSOME HUSBAND [MR. TAXI DRIVER] BOOK TWO

[MHHMTD-THIRTY-TWO]

[MHHMTD-THIRTY-TWO]

STILL MAGGIE'S POV

Tinaasan naman niya ako ng kilay.

"So be it." Hamon niya pa.

Dumating naman bigla ang asawa ko na may dalang tray ng pagkain.

"Hi Lucas!" Malanding bati pa ni Jazzel sa asawa ko. Pinandilatan ko siya.

"Duh! I'm taken." Pang-aasar niya pa sakin. Napatawa naman ang Lucas ko. Kainis lang! Agaran naman napalapit si Lucas sakin at niyapos ako.

"Sorry kung natagalan ako. I just don't know what food you like kaya nagpaluto nalang ako." Paliwanag niya pa. Ipinulupot ko ang mga braso ko sa beywang niya.

"Okay lang..." Nakangiti kung sagot.

"Aamagin yata ako dito! Lucas, have you seen my Paul?" Singit pa ni Jazzel sa lambingan namin.

"Yeah. He's in the fountain." Sagot naman ng asawa ko.

"Okay! Bye!" Paalam niya pa at makahulugan akung tinanguan.

Alam ko ang gusto niyang ipahiwatig sakin, ang maging maingat ako kay Angela.

"Let's eat." Gayak pa sakin ng asawa ko.

Hinila niya 'yung maliit na mesa at upuan narin para sakin.

"Tapsilog..." Nakangiti ko pang sabi.

"You will love that, now eat." Sabi niya pa at sinubuan ako.

"Tell me, Hubby. Is it true that Angela lost her mind and undergo a rehab?" Tanong ko matapos niya akung subuan.

Halata naman sa kanya na nagulat siya sa tanong ko at napahugot ng malalim na hininga.

"She is. Did Jazzel told you that?" Sagot niya at balik ng tanong sakin.

"Yeah." Tipid kung sagot din. Marahan naman niyang hinaplos ang kaliwang pisnge ko.

"Stay away from her, okay?" Utos niya pa sakin kaya napatango nalang ako.

Stay away from her? No way! Wala sa bukabularyo ko ang manahimik at panuorin ang gagawin niyang hakbang. I will fight what is mine!

*****

CRAIG'S POV

I was really laughing to death.

"You stop that!" Saway ko sa asawa ko na kanina pa kinikiliti ang paa ko, using those feathers she got from nowhere.

Nasa dalampasigan kami ng asawa ko. She really don't like to mingle with other people. Hindi parin naman tapos ang party. She lay down beside me.

"Hubby?" She called.

Bumaling ako ng tingin sa kanya at marahang iniunan ang mga braso ko sa kanya.

"Hmm?" I responds with a hum.

"Make them leave." She said as she look up the sky.

"Okay. I will make them leave." Sagot ko.

I hope it'll be easy to do that. Knowing Angela, she'll disagree but anything that could make my wife happy, I'll do everything, even risking my life.

"Anong gusto mong anak, Hubby?" She asked as she look at me with a big smile on her lips.

"Boys!" I answered and gave her a wide grin on my face. Inirapan naman niya ako.

"Gusto ko ng boy at girl." She said. Isiniksik ko ang mukha ko sa may bandang leeg niya.

"Kahit ano, ang importante maayos ka at ang kambal natin." I softly said. She gently hug me back.

"Para kang asukal ko sa umaga, sobrang pait ng kape ko kapag wala ka." Napatawa ako ako sa banat niya.

"Really? Well, for me you are my sunshine that lights up my whole word." Hinampas naman niya ako ng mahina sa may balikat ko.

"Kinikilig ako, alam mo ba 'yun?" Bahagya pa siyang napakagat-labi.

"Oh? Kaya pala, I heard your heart
goes singing shalalala. Weird!" Natatawa kung sagot. Napanguso naman siya.

"I'm sleepy." She said.

Marahan kung inalis ang braso ko at umunang bumangon. Inalalayan ko ring makatayo ang asawa ko.