Smoorverliefd of toch niet?

Part 18

Ik schrik wakker en kijk op naar de deur en diegene die binnen komt. Het is Safah. 'Wat kom je doen?' vraag ik hem droog en kijk hem emotieloos aan. 'Ik kom mijn excuses over gisteren aanbieden. Ik had je niet mogen slaan en dat was eigenlijk ook helemaal niet mijn bedoeling.' hij vertelt het met een verdrietige blik in zijn ogen. 'Waarom deed je het dan wel? Je snapt nu toch wel dat je moeilijk te geloven bent of niet dan?' zeg ik nog steeds met dezelfde toon.

'Jezus Yasmine, waarom ben je dan altijd zo koppig en kan je niet gewoon is een keer normaal doen en het een mens gewoon vergeven? Waarom doe je zo man. Ik was gewoon boos en had frustratie, omdat ik je zag met die verpleger. Ik wist eerst niet dat het een verpleger was en dat maakte me boos. Toen je het erna zei, boeide het me niks, want ik was toch al boos.' zei hij met een boze toon in zijn stem.

Ik keek weg en ik voelde dat ik zelf een neiging kreeg om hem te slaan. Ik voel me niet meer op mijn gemak bij hem. 'Wil je weggaan alsjeblieft? Ik heb even tijd nodig om na te denken.. Wanneer ik weet wat ik wil en je mag langskomen bel ik je weer, tot die tijd wil ik je niet zien Safah. Ik heb echt geen behoefte aan je nu.' zeg ik zacht. 'Ga je nou echt zo fucking kinderachtig doen Yasmine? Meen je dit nou serieus? E eghyour, jij kan ook nooit is normaal doen, maar ga door. Je weet vanzelf wel wat je mist. Beslama.' zei hij terwijl hij me boos aankeek en de deur achter zich dicht gooide toen hij wegliep naar buiten.

Wat een hond is het toch ook. Ik vraag me af waar mijn broertje is en ik pak mijn telefoon om hem op te bellen. Ik zie dat ik geen belangrijke appjes heb en ga dan gelijk naar mijn telefoon toe. Ik zoek mijn broertje op en bel hem dan. Hij gaat een paar keer over en dan word er opgenomen.

Telefoon gesprek.

Mo: E eghyour, ik zit in de les, waarom bel je me nou?

Ik: Ik wou weten waar je was aapie, was gister inslaap gevallen toch, dacht is wat ergs gebeurd! Kom je straks bij me langs?

Mo: Is goed, zodra ik uit ben kom ik. Ben er rond 3 ja.

Ik: Is goed aapie, zie je straks dan.

Ik zucht en vraag me af wat ik vandaag ga doen. Misschien is mezelf wassen en een rondje gaan lopen in het park een goed idee. Ik probeer op te staan en voel dat het me niet gaat lukken. De deur gaat open en ik zie Soufiane staan.

'Je hebt altijd een goede timing he. Je voelt alles aan ofzo.' zeg ik terwijl ik lach. Hij kijkt me droog aan en loopt naar mijn bed toe. 'Wat was je van plan?' zegt hij met een droge en emotieloze blik in zijn ogen. 'Ik uhh, ik wou even naar de wc. Wat is er met jou aan de hand?' vraag ik aarzelend. 'Helemaal niks. Wat deed die gast hier net?' vraagt hij droog. 'Oh dus het draait om hem he? Waarom kan nou niemand eens normaal doen, mijn god zeg. Hij is en blijft mijn vriend oke? Of hij me nou op een verkeerde manier aanraakt of niet, ik zit er toch mee en niet jij? Wat is het kaolo probleem dan?' schreeuw ik nu tegen Soufiane. Ik breek en gooi mezelf neer op het bed. 'Ga weg.' zeg ik tegen Soufiane. Ik voel zijn handen op mijn schouders en voel dat hij een kus drukt op mijn haar. 'Ik vroeg je toch om weg te gaan? Is dat zo moeilijk te begrijpen?' zeg ik nu boos.

'Ik kom over een half uurtje terug met je eten en help je dan met naar de wc gaan. Ben zo terug.' zegt hij en knijpt even in mijn schouder. Ik zie hem weglopen en de deur dicht gooien. Ik vraag me af waarom iedereen altijd zo moeilijk doet. Wat is het probleem met iedereen joh? Als alles goed lijkt te gaan, komt er altijd wat tussen, altijd iets dat alles kapot wilt maken. Ik snap dat echt nooit. Teringzooi.

Ik stap zelf voorzichtig uit bed en loop naar het toilet toe, ik moest toch al nodig. Wanneer ik uit de kamer kom, zie ik dat soufiane er al staat. 'Oh je was er al.' Zeg ik droog. 'Heb je goed gezien, kom laat me je helpen.' zegt hij zacht en komt naar me toe gelopen. 'Laat maar soufiane, het lukt al, je hoeft niet te helpen.' zeg ik tegen hem terwijl ik een stap naar achteren doe.

Hij loopt naar mijn bed toe en zegt 'ik wacht'. Ik kijk hem aan en vertel hem dat hij dan nog lang kan wachten. 'Meen je dit nou yasmine? Ben je echt zo eigenwijs als dat ze zeggen? Kijk die moeite die ik voor je doe? Zie je het dan niet!' Zegt hij met tranen in zijn ogen. 'Als dat ze zeggen? Ze? Wie is ze? Met wie heb je allemaal gesproken soufiane?! Wat moet ik zien dan? Verdomme.' zeg ik terwijl ik op hem af storm en hem sla op zijn borstkas. Alle woede van de afgelopen dagen komt er nu uit. 'Verdomme soufiane.' schreeuw ik en ik laat me vallen in zijn armen.

Hij neemt me in zijn armen en knuffelt me. 'Wat is er aan de hand yasmine? Vertel het me..' vraagt hij zacht terwijl hij me doordringend aankijkt. Ik ging op bed zitten met mijn gezicht richting het raam en hij kwam naast me zitten. Hij pakte me handen vast, maar ik durfde hem niet aan te kijken. Ik bleef naar buiten kijken en vertelde hem alles vanaf het begin af aan.. Hoe het allemaal liep en wat er gebeurde. Hij draaide mijn hoofd naar hem toe en zei: 'Ik ken Safah al langer dan vandaag, hij is geen goede jongen. Hij werd jaloers omdat ie ons samen zag de eerste dag, maar ik had totaal geen verkeerde bedoelingen met je, echt totaal niet. Je was voor mij een client die hier lag en die ik verzorgde, maar naarmate ik de pijn in je ogen zag, kreeg ik medeleven. En nu, nu vind ik je leuk yasmine.. Ik krijg gevoelens voor je..'

Ik keek hem met grote ogen aan. 'Ben je serieus?' vroeg ik hem met nog steeds grote ogen die hem aanstaarde.

Ik liep van het bed Af en liep naar het raam. Ik begon met vertellen, met vertellen over wat ik voelde..