Smoorverliefd of toch niet?

Stomme klootzak.

Dit is hoe alle ellende startte, hier begon het allemaal mee. Ik liep naar hem toe en tilde langzaam aan zijn shirt op. Het plakte aan zijn huid op de plekken waar het niet gescheurd was. Ik had nog nooit zo een grote wond gezien, niet op stage en niet op school. 'Safah dit is niet goed, we moeten een ambulance bellen of naar het ziekenhuis toe..' zeg ik met trillende stem. 'Nee Jasmine, dat kunnen we niet doen, dan vragen ze hoe ik eraan kom en dan komt de politie erbij.. Ze gaan vragen wat er is gebeurd en ik zal een verklaring af moeten leggen.'

 ~

Waarom overkomt mij dit nou weer? Ik ben altijd een meisje geweest die goed was en is voor andere mensen, nooit doe ik iemand kwaad.. Maar dan gebeurd er dit. Je helpt iedereen en je staat voor iedereen klaar, maar iedereen probeert jou kapot te krijgen en je in de stront te zetten. Je wilt niet verder, maar alsnog maak je de mensen om je heen trots. Om dat je wilt dat hun het in zien hoe goed je bezig bent om je pijn te verbergen. Je slaagt er keer op keer in, om de buitenwereld niks te laten merken, maar ooit ga je kapot en die tijd kwam voor mij steeds dichterbij. Ik wist niet waarmee ik bezig was, maar met niks goeds in ieder geval. Safah was een gevaarlijke jongen en ik wist niet waarmee ik bezig was. Ik kende die jongen niet, ook al dacht ik van wel.. Hij deed zich anders voor en maakte me kapot.

~

'Safah, aub laten we naar de eerste hulp gaan, je hebt het nodig. Je bloed anders dood.' zeg ik terwijl ik ondertussen mijn sjaal van mijn nek af doe. Ik had ooit ergens gelezen dat als je een zacht voorwerp in een wond stopt en het dan goed aanduwt, het bloeden vanzelf minder word en je niet zoveel bloedsverlies meer hebt. Ik trek zijn shirtje omhoog en daar staat hij dan, met een blote buik en ik met mijn sjaal in mijn handen. 'Wat ga je doen, moet ik nu ineens buikdansen voor je? Word mevrouw veeleisend?' zegt Safah lachend. 'Pardon Safah, ik probeer je te helpen het is nu geen tijd voor grapjes' zeg ik en kijk hem serieus aan. Hij ziet dat ik het meen en houd op met lachen. Ik vouw de sjaal 3x dubbel en duw hem dan tegen de wond aan. 'Vasthouden Safah en goed aandrukken, ik ga naar het ziekenhuis bellen en om advies vragen.. Misschien kunnen we wel beter naar de eerste hulp gaan.' 'Ja mevrouw, ja mevrouw ik zal hem goed aanduwen, ga jij maar bellen en opletten dat ik ondertussen niet stiekem wegloop..' zegt hij terwijl hij me aan het lachen probeert te maken. Ik kijk hem vol ongeloof aan.. Ik probeer alles te regelen voor hem en hij is serieus grapjes aan het maken. 'WAT BEN JIJ? DE GRAPPIGSTE THUIS ZEKER? yeh aap, ik probeer je te helpen, kijk wat ik allemaal voor je doe en jij bent gewoon grapjes aan het maken? Grappig zeker he, die moeite die ik doe. Ik lijk wel gek, moeite voor jou, voor iemand die alleen overal iets grappigs in ziet. Lach je ook nog als je op de grond ligt met een schotwond half dood te gaan? Zeg je dan ook nog let op of ik niet stiekem wegloop?' Ik schreeuw en schreeuw maar door tegen hem. Ik trek mijn sjaal uit zijn handen en loop boos weg. Toch niet te geloven dit of wel soms? Ik probeer hem te helpen en hij maakt overal maar een lolletje van. Ik loop langs een fietspad en een voetpad.. Ik ben bijna thuis als ik ineens voetstappen naast me hoor. Van het ene op het andere moment word ik bij mijn haar gepakt en naar de grond gewerkt.

'WAT IS DIT, LAAT ME VERDOMME LOS! VERDOMME KLOOTZAK!' schreeuw ik tegen de onbekende jongen. Ik zie hem niet goed en wanneer hij zijn gezicht in het licht plaatst zie ik het ineens. Het vriendje van Sarah. Het fucking vriendje van Sarah, had mij net aan mijn haren tegen de grond gewerkt. 'Wat wil je van me?' zeg ik met een bepaalde kalmte in mijn stem. 'Bemoei je met je eigen zaken en ga niet meer met Safah om, hij is niks voor jou. Zo ja, wil ik je niet meer in de buurt van Sarah zien. Zij heeft die negativiteit van je vriendje en jou niet nodig om haar heen. Ik vertel het je en wil het je duidelijk maken vriendin, Safah is geen goede jongen voor jou. Verbreek het contact met hem.' Hij pakt me bij mijn keel vast en vraagt dan of ik het begrepen heb. Ik knik en zie hem dan weglopen. Ik sleep mezelf verder naar achter het steegje in en trek mezelf dan helemaal in elkaar. Ik maak mezelf zo klein mogelijk. Niemand die me hier mag zien, niemand. Dan zie ik ineens Safah voor me staan die me in zijn armen neemt. 'Stomme klootzak, wat is dit allemaal? Wat is er aan de hand? Waar ben je in beland en waarom betrek je mij erbij? Waarom moeten ze mij hebben en niet iemand anders?' ik zeg dit terwijl ik tril.. Ik kan niet eens normaal praten. 'Ik leg het je morgen allemaal wel uit, kom ik breng je naar huis, dan kan ik daarna naar het ziekenhuis en hoef ik niet ongerust te zijn.' zegt hij terwijl hij me optilt. 'Waarom deed je niks klootzak.. Ik werd tegen de grond gewerkt en jij stond op een afstand te kijken, en vertel me is dat het niet zo is. Ik zag je in mijn ooghoeken en mijn ogen die liegen niet Safah, waarom deed je niks?' zeg ik terwijl ik me uit zijn armen losmaak. 'Je weet niet met wie ik allemaal te maken heb, en jij weet ook niet met wie jij net te maken had.' zegt hij terwijl hij me bij mijn arm pakt en me probeert te stoppen. 'Ik ben verliefd op je Jasmine, en ik kan je niet zomaar laten gaan. Je word hierin betrokken, omdat ik verliefd op je ben en dat willen ze niet zien. Als ik gelukkig ben, zullen ze mijn geluk kapot maken, maakt niet uit wat daar voor nodig is.' hij kijkt me bang aan terwijl hij dit zegt. 'Ik loop alleen naar huis, ga van me weg en betrek me niet in die onzin van je. Ik ben je geluk niet en zal het ook nooit zijn. Ben zelf zo verrot als de tyfus. Ga naar het ziekenhuis en laat me met rust Safah, laat me met rust.' snauw ik hem toe. 'DAT KAN NU NIET MEER! JE ZIT ER AL IN! Je bent mijn geluk al, ze hebben me de afgelopen dagen alleen maar met jou gezien en gezien dat je me gelukkig maakt, je komt nu niet meer van ze af. Met of zonder mij, je komt er niet van af. Maar met mij aan je zij sta je wel sterker.' Ik geloof mijn oren niet, wanneer hij dit uitspreekt.. Wauw. Ik zit er al middenin en het gaat alleen maar erger worden..

Ik voel mijn benen niet meer en langzaam aan zak ik op de grond.. Zijn woorden klinken nog in mijn hoofd als het zwart word voor mijn ogen. 'Je zit er al middenin' hoor ik dan voor de laatste in mijn hoofd.