Smoorverliefd of toch niet?

Twee dikke, grote zwarte sporttassen.

Daar sta ik dan.. Aan de grond genageld wanneer de deur open vliegt. Nu ben ik toch even niet meer zo stoer denk ik. Ik kijk naar Angelo en zie hem achter de muur weg duiken. Jahoooor, nu moet ik het alleen afhandelen zeker? 'Uh, wie zijn jullie wel niet? Mijn deur even komen slopen en mijn huis binnen vallen? Heel stoer allemaal, maar ik wil weten wie jullie zijn.' vraag ik met een droge stem en een gevoelloze blik gericht op de jongens. De ene is groot en slank met stekeltjes en de ander klein, dik, lang haar in een staartje en heeft een traan getatoeerd staan op zijn wang. Ze komen binnen lopen met twee dikke, grote zwarte sporttassen en zetten deze in de keuken neer. 'Blijkbaar weten jullie hier alles te vinden en weten jullie waar jullie moeten zijn, fijn. Ik heb nog geen antwoord op mijn vraag?' zeg ik dan snel. Alhoewel ik echt bang was voor die jongens, hield ik me groot. Ik wist dat Angelo achter de muur stond en dat hij de jongens in de gaten hield en met me mee keek. Dat gaf me een gevoel van vertrouwen, maar het was ook beangstigend. Stel je voor hij hoort bij hun? Ik word door de lange jongen ruw bij mijn arm vast gepakt en mee getrokken naar de keuken. 'Zo hier een krukje voor je, ga zitten.' zegt hij met zware stem. 'Zo, die stem past wel echt bij je zeg. Wil je me loslaten nu, krijg snel blauwe plekken.' zeg ik terwijl ik me losmaak uit zijn handen. 'Jij snel blauwe plekken? Zeker omdat je geslagen word voor je grote mond?' zegt hij terwijl hij me uitdagend aan kijkt. Gadverdamme gewoon. 'Niemand heeft het recht me te slaan of aan te raken, maar soms loopt het uit de hand ja.' zeg ik kalm terwijl ik mijn foundation weghaal uit mijn nek met mijn hand. 'Zie je, dit heeft vast een van die vriendjes van je gedaan, ik ken die jongen goed, heel goed. Maar M3hlish (maakt niet uit), zoals ik al zei soms lopen dingen uit de hand. Ik vraag jullie alleen wie jullie zijn en wat jullie hier komen doen?' zeg ik terwijl ik de wat dikkere jongen aan kijk. Hij kijkt me aan en begint dan te praten: 'Ik weet dat je met Safah gaat, hij werkte eerst voor ons. Knippen en daarna werden het grotere klussen. Dingen met ons klaar maken, klusjes voorbereiden en ook af en toe pakketjes wegbrengen. Het ging steeds beter en het werden steeds grotere klussen, maar ook steeds grotere bedragen. Hij heeft veel verdiend en wij ook, maar op een moment wou hij stoppen. Zijn moeder werd ziek en zijn vader overleed. Hij voelde zich er niet meer goed bij en zag zijn moeder langzaam aan er aan onder doorgaan. Zijn vader was al weg en omdat hij dat ook vaak was, was zij eenzaam. Ze raakte hem zo ook langzaam kwijt en dat wou ze niet. Wij begrepen dat natuurlijk, maar zijn door hem twee weken lang veel geld mis gelopen. Hij zou er nog twee weken mee door gaan zei hij, maar dat deed hij niet. Hij was spoorloos de volgende dag. Nu is hij weer terug en willen wij vragen aan hem om nog twee weken te helpen, tot we ons geld terug hebben, die we mis liepen. Jij gaat ons daarbij helpen. Je helpt mee met de klussen, zodat Safah niet weggaat. Als hij weet dat jij erbij betrokken bent, moet hij wel blijven. Hij wilt jou beschermen, zodat je geen gevaar loopt. Hij weet dat sommige dingen heel gevaarlijk kunnen zijn, dus hij moet wel. Ik laat de tassen bij jou, want ik weet dat Safah hierheen komt of al hier is. Jij gaat hem dit vertellen. Je doet niks met de tassen, maar zorg dat je ze morgen meeneemt naar de parkeergarage bij de mediamarkt in de stad. De bovenste verdieping, linkse hoek, helemaal achterin. Parkeer daar om stipt 22uur en je zal verder wel zien wat er gebeurd. Er komt dan een audi, vraag zijn naam en heet hij lucas dan laad je de tassen in zijn auto. Hij geeft je een tas terug met geld en rij dan als eerste weg. Ga er alleen heen of met Safah, maar zorg dat je een auto bij je hebt en doe niet opvallend. Ga met niemand anders erheen. Wijk nooit van mijn instructies af. Begrepen?' Ik kijk hem vol ongeloof aan en loop dan naar boven toe.

Angelo komt achter de muur vandaan en houd me tegen. 'Schatje, niet doen.' fluistert hij. 'Raak me niet aan vriend, noem me geen schatje.' schreeuw ik tegen Angelo. Langzaam aan duwt hij me naar beneden toe en ik zie dat hij zijn pistool uit zijn broek haalt. 'En dan, wat wil je doen? Mij neerschieten. Ewa, hier doe het. Ben ik van deze kaolo elende af vriend.' schreeuw ik terwijl ik mijn mes en pistool op de grond gooi. Ik ga met mijn armen wijd staan en gebaar dat Angelo moet schieten. Ik zie de lange en kleine vol ongeloof naar me kijken. 'Ja en jullie? Wat staan jullie daar nog?' snaw ik ze toe en kijk dan met tranen in mijn ogen naar boven als ik de deur open hoor gaan. Ik zie boven aan mijn broertje staan met tranen in zijn ogen en Safah die hem vast heeft. Ik kijk Safah aan en gebaar dat het goed is. Mijn broertje rent naar beneden en springt in mijn armen. 'Waarom yas, waarom? Waarom gebeurd dit nou weer bij ons yas, wij doen nooit wat verkeerd en proberen altijd mensen te helpen. Je doet het zo goed alleen zonder mama en alsnog gebeurd dit.' zegt hij terwijl hij huilt en stottert. Hij probeert uit zijn woorden te komen maar het lukt hem niet. Ik fluister in zijn oren dat ik dit even af moet handelen en dat hij op de bank moet gaan zitten. Hij kijkt me bang aan en knikt dan ja. Ik roep Safah en vraag hem naar beneden te komen. Daar staat hij dan, onderaan de trap. De kleine dikke jongen loopt naar hem toe en geeft hem dan een box en zegt wat tegen hem; 'Je had niet weg moeten gaan man, we hadden in die twee weken nog dik geld kunnen maken. Jammer dat je ineens verdween. Maar komt goed toch? We hebben deze twee weken een paar grote klussen met te beginnen morgen, we pakken deze twee weken gewoon alles aan en daarna stoppen we. Een paar ton en we praten er nooit meer over oke? Hij geeft Safah een knipoog en loopt dan naar mij toe. 'Als alles lukt ben ik morgen weer hier rond dezelfde tijd, zo niet dan hoor ik het vanzelf wel dat ik niet hoef te komen. Je kan een grote naam worden in deze wereld dame. Bonnie must do busness sometimes and take care of clydes shit, dat ga jij nu ook doen. Bonnie en clyde, jij en Safah. Maak me trots en laat geen foute dingen gebeuren morgen.' zegt hij en geeft me dan een kus op me wang. Ik zie de lange naar me kijken en zijn blik langzaam aan afglijden naar Safah. 'Mooi meisje heb je gekozen man, lekkere heupen en billen.' zegt hij terwijl hij Safah aan kijkt. Langzaam aan zie ik Safah boos worden en hem iets uit zijn broek zak halen. Ik loop naar Safah toe en zeg dan zacht: 'Laat het, ze zijn het niet eens waard.' Ik hoor de dikke lachen en hij roept nog naar binnen: 'Zie je Safah, je hebt eindelijk is een verstandige meid. Maak er geen zooitje van en laat me trots worden op je Bonnie.' Hij gooit er nog een handzoentjes achteraan en loopt dan de deur uit.

'Safah zeg me dat morgen alles goed gaat? Dat er geen foute dingen gaan gebeuren en dat hij niks ergs hoeft te horen. Dat jij met me mee gaat en niet iemand anders mee hoeft te gaan, want dan gebeurd er wat ergs, dat weet ik zeker. Alleen kan ik echt niet gaan Safah, daar ben ik te bang voor.' zeg ik huilend en zak dan neer op de grond. Angelo kijkt me aan en tilt me dan op naar de bank. 'Zet me nooit meer in zulke situaties weg. Safah is als een broertje voor me en ik ga toch niet op zijn vriendin schieten. Ik speelde het mee, maar doe het nooit meer. Zo doe ik je broertje verdriet en jou zelf ook. Jij gaat morgen met Safah in zijn auto, want die kennen ze sowieso. Ik blijf op de tweede verdieping met Rico.' zegt Angelo die naast mijn broertje is gaan zitten. Rico heette die andere bekende jongen dus. Hij was inmiddels ookal beneden en raapte mijn mes en pistool van de grond op. Hij legde ze naast me op de bank neer en ging ook zitten. 'Rustig aan dame, neem je rust, ga naar school en doe je dingen die je dagelijks doet. Ben je eenmaal thuis en heb je je dingen gedaan, bereid je dan voor op de avond. Safah haalt je op om half 10, zodat we ruim op tijd zijn. Wij houden voldoende afstand, dus ze weten nooit dat we er zijn morgen. We geven je een telefoon mee voor morgen avond als Safah je ophaalt. Om half 11 bellen we, want dan moeten jullie al op de terug weg zijn. Nemen jullie niet op, dan weten we dat er wat aan de hand is en grijpen we in.. Beetje duidelijk?' hij kijkt me bezorgd aan en ik knik naar hem. 'Ook mee eens Safah?' vraag ik hem zacht. Hij is inmiddels naast me komen zitten en ik kijk hem aan. 'Komt goed, we gaan het doen. Het geld dat we gaan verdienen investeren we in ons. Ik wou je juist hier buiten laten, omdat ik je hiermee af zou schrikken. Ik wil je niet in zulke situaties laten komen of je bang maken hiermee. Sorry lieverd.' zegt hij met tranen in zijn ogen.

'M3hlish komt allemaal goed, we zijn samen en zijn samen sterk.' zeg ik terwijl ik Safah vasthoud. Angelo kijkt me aan en gebaart dan dat ik naar mijn broertje moet kijken. Hij zit stil op de bank met zijn bovenlichaam, maar zijn benen wiebelend. Hij is onrustig wanneer hij dat doet. Hij friemelt even aan zijn tshirt met zijn vingers en ik zie hem naar zijn voeten kijken. 'Mo, kom is hier.' zeg ik zachtjes terwijl ik naar hem kijk. Hij kijkt weer even naar me met die twinkeling in zijn ogen die hij voorheen ook altijd had. Ik gun hem een klein lachje en hij lacht terug. Hij loopt naar me toe en ik til hem op mijn schoot. 'Luister is, we vertellen mama nog niks oke? Ik ga morgen avond even een uurtje weg om 10 uur, maar ben op tijd weer terug. Er gaat niks gebeuren, dat beloof ik je schat. Ik kom na een uurtje gewoon weer terug en kan je dan gewoon weer knuffelen bolle van me. We moeten dit doen, maar inplaats daar van heb yas straks centjes. Ze kan dan leuke kleren en schoenen voor je halen die mama niet kan betalen. Dan haalt yas die voor je oke? Ik weet dat dat niet hoeft, maar dat krijg je dan als cadeautje van mij. Kan je dit voor jezelf houden bolle denk je?' zeg ik zacht en geef hem dan een kus op zijn wang. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en zegt dan: 'Ja tuurlijk, mag ik dan Antoni morratos? Ik vind die rode super vet he.' zegt hij terwijl hij een glimlach op zijn gezicht tovert. 'Die heb ik nog wel voor je, maat 39 toch?' zegt Safah dan lachend. 'Omg, zo vet!' schreeuwt mijn broertje. Safah, Angelo en ik schieten in de lach. We kijken naar Rico en zien dat hij in slaap is gevallen. Angelo gebaart dat hij weggaat en neemt Rico mee naar de auto. 'Morgen half 10 he, tot morgen!' hoor ik Rico hard fluisterend zeggen. Ik gebaar naar mijn broertje dat hij kan gaan slapen. Hij geeft me een kus op mijn wang en zegt dan: 'Slaap lekker moppie, zie je morgenochtend wel, heb de eerste 3 uur vrij, dus kan nog even gaan slapen. Kan jij mijn ontbijt maken? Safah dankjewel voor de schoenen alvast.' terwijl hij een boks geeft aan Safah. 'Geen probleem kleintje. Ik maak je ontbijt wel, ik slaap vanavond hier op de bank zodat ik weet dat jullie veilig zijn. Al kan ik het niet echt slapen meer noemen, ik moet ook vroeg op.' zegt Safah terwijl hij mij aan kijkt. Mijn broertje lacht weer even en zegt dan: 'Dankjewel, trouwens jullie zijn schattig samen.' Hij loopt naar boven en Safah en ik schieten dan in de lach tot de garagedeur open gaat..

Ten eerste allemaal super bedankt voor het lezen! Laat allemaal een vote en comment achter over hoe jullie het tot nu toe vinden en echt super bedankt voor de reads tot nu toe!