Smoorverliefd of toch niet?

Daar sta ik dan, wetende dat het gaat gebeuren.

k schrik als ik de voetstappen heel dichtbij hoor en draai dan mijn deur op slot. Niet nadenkend dat mijn broertjes kamerdeur nog gewoon openstaat.. Shit. Hier gaan we dan. Voor noodgevallen had ik ooit een mes onder mijn bed gelegd, die nu heel goed van pas kwam. Snel liep ik naar mijn bed en knielde ernaast neer. Ik haal een doos onder mijn bed vandaan en til de deksel eraf. Ik kijk naar het mes en zie het glimmen. Gotch ya denk ik bij mezelf. Ik schuif de doos weg en ga snel weer achter de deur staan, het mes schuif ik tussen mijn tshirt en mijn broek aan de zijkant net bij mijn rug. Ik hoor twee mensen met elkaar praten en het lijkt dan even of de stemmen verdwijnen, maar dan gaat ineens het gang licht aan. Ik hoor ze naar mijn broertje zijn kamer toe lopen en ik stop dan met ademen.

'Hij slaapt man, laat hem maar liggen. Ga naar haar toe en probeer haar deur open te maken, is die dicht, dan klop je even aan.' Hoor ik Safah zeggen. Wat heeft dit te betekenen? Willen ze me meenemen. Er word aan de deur gezeten en wanneer hij de deur niet open krijgt, hoor ik hem kloppen. Eerst zacht en daarna steeds harder. 'Doe normaal a mongool, haar broertje slaapt. We moeten niemand wakker maken, dat is de bedoeling niet. Ik moet alleen met haar praten.' zegt Safah hard fluisterend. 'Wesh denk je ik ben mongool, het is toch jou vriendin, klop jij dan maar! Ik kijk wel of er niemand aan komt. Schiet op.' hoor ik een onbekende stem zeggen. Ik voel iemand dichterbij komen en wanneer ik tegen de deur aan sta, voel ik een harde bons tegen de deur. 'Doe open Yasmine, ik wil alleen even met je praten. Doe open dan hoef ik niemand wakker te maken met geluid of voor een sleutel, ik weet namelijk dat je wakker bent. Je broertje weet zeker wel waar een reserve sleutel is..?' zegt hij en zucht dan. 'Wat wil je van me?' zeg ik zacht omdat ik dacht dat hij me niet zou horen, maar verkeerd gedacht blijkbaar. 'Ik wil gewoon even met je praten, desnoods doe je de deur weer op slot als ik binnen ben bij je, Angelo wacht beneden wel. Alsjeblieft?' vraagt hij. Ik draai mijn slot open en schrik als ik oog in oog sta met Safah. 'W..Wa..Wat..Wat heb je in je nek Safah?' vraag ik. Ik pak hem bij zijn shirt en trek hem mee naar binnen.

'Ga op mijn bed zitten en leg het allemaal uit Safah! Ik kan dit nu al niet meer aan, laat staan als we iets serieus met elkaar willen beginnen. Zit je in de problemen?' vraag ik terwijl ik hem recht aan kijk. Hij is een tijdje stil en kijkt dan naar de grond en dan naar de muur. 'Ja dus. Wat voor problemen zijn het?' vraag ik hem bot. 'Het is niks belangrijks, echt niet.' zegt hij zacht. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. 'Sorry dat ik zo bot deed, maar belangrijk is het wel. Kijk hoe je eruit ziet Safah en hoe je erbij loopt.. Dit word ook nog is elke dag erger.. Alsjeblieft vertel het me. Ik kan je niet op zo een manier kapot laten gaan als een ezel, als je kapot gaat, moet je als een man gaan.' terwijl ik dit zeg schrik ik van me eigen woorden. Hij kijkt me aan en ik zie dat hij ook schrikt. 'Je hebt gelijk, maar ik kan je echt niks zeggen. Hoe dichter we naar elkaar toe groeien, hoe meer je te weten komt. Je komt er ooit een keer vanzelf achter, maar ik kan je niks zeggen. Ik kan het niet en mag het niet doen Yasmine. Je komt er echt vanzelf allemaal achter, zodra we meer en meer met elkaar omgaan. Elke dag kom je meer te weten.' zegt hij terwijl hij met mijn vingers speelt. Ik trek mijn hand terug en sta op. Zonder iets te zeggen loop ik naar de badkamer en draai de deur op slot. Safah komt achter me aan en is net te laat met de deur open houden. Hij klopt zachtjes aan en zegt mijn naam. 'Yasmine, doe alsjeblieft open, alsjeblieft.' 'Nee ik doe niet open, je wilt me niks vertellen en je liegt tegen me. Ik zie het Safah, je houd iets voor me achter.' zeg ik gefrustreerd. Deze keer hoor ik hem hard op zuchten en daarna bonken op de deur. 'Doe open, of wil je dat ik politie ga spellen wella?' zegt hij met een boze stem. Ik pak mijn mes en doe de deur open. 'Spelen we nou nog steeds politie? Mijn broertje slaapt dus doe rustig aan. Loop naar mijn kamer en ga op mijn bed zitten, raak niks aan, ik was even mijn gezicht.' zeg ik terwijl ik met mijn mes in zijn gezicht zwaai. 'Saff (is goed)' hoor ik hem zeggen. En verdwijnt dan uit mijn gezicht.  Ik neem mijn gezicht in mijn handen en was het met koud water. Ik kijk mezelf aan in de spiegel en droog mijn gezicht dan af. Net wanneer ik naar mijn kamer wil lopen hoor ik twee mensen beneden praten.

Ik loop de trap af naar beneden en zie daar twee onbekende jongens zitten. 'Wie van jullie is Angelo?' vraag ik. De jongen met een licht getinte huid en tatoeages op zijn arm staat op. 'Aangenaam Yas, ik ben Angelo. Ik heb al veel over je gehoord van Safah, je moet oppassen.. Voor jezelf, maar ook voor je gezin. Je word gevolgd, vandaar dat we even kwamen kijken of alles goed met jou en je broertje was.' zegt hij terwijl mijn ogen groter worden. Ik had nog steeds mijn mes in mijn zak. 'Waarom doen jullie zo geheimzinnig en vertellen jullie me gewoon niet wat er aan de hand is? Ik word psychisch gek, terwijl ik Safah niet eens ken! Hij is nog een onbekende voor me Angelo, net zoals jou en die andere gast daar op de bank. Wat doen jullie hier, wat is dit allemaal, waarin ben ik beland? Wat is er aan de hand en waarom houden jullie het voor me achter?' zeg ik terwijl mijn tranen beginnen te stromen en ik langzaam aan mijn stem verhef. Safah komt naar beneden gelopen en trekt mij naar zich toe. 'Zolang ik bij je ben, ben je veilig schatje. Alles gaat goed komen. Er zijn mensen die mij kapot willen maken en het via jou gaan spelen. Omdat ik van je hou lieverd, daarom doen ze dit. Ze zien dat ik van je hou en proberen me daarmee kapot te maken. Met dingen of mensen die ik lief heb, zij proberen het van me af te pakken of het kapot te maken, zodat ik ook kapot ga. Maar ze weten niet dat ze jou met rust moeten laten. Als iemand iets aanraakt waar ik van hou of wat ik lief heb, dan word ik gek. Het komt goed, dat beloof ik je.' zegt Safah terwijl hij me knuffelt. Het is een heerlijk gevoel, maar tegelijkertijd kan dit niet. Het kan niet. Ik weet niet wie er achter me aan zit of wie er uit is op me familie. Ik weet niet waar toe Safah in staat is, of de mensen die achter me aan zitten. Ik weet niet waarin ik ben beland en ik weet niet welke situaties gaan ontstaan, totdat het die avond helemaal mis gaat..

Ik hoor de deurbel gaan en maak me los uit Safah zijn armen. Ik zie iemand langs het raam lopen via de zijkant, naar de garagedeur. 'Die heb je dicht gedraaid toch Angelo?' hoor ik Safah achter me zeggen. Ik hoor Angelo wat mompelen en ik hoor dat het geregeld is. Ik loop naar de deur toe en kijk door het deurgat, het zijn twee onbekende jongens die wat in hun handen mee dragen. Dit kan nooit goed zijn. Snel pak ik mijn mes en zeg ik tegen Safah: 'Haal mo en breng hem naar mijn kamer. Angelo ga met die vriend van je ook naar mijn kamer en verstop je daar.' terwijl ik naar de deur loop lopen Safah en de onbekende jongen naar boven, maar Angelo blijft staan. 'Safah, doe wat Yasmine heeft gezegd. Ik blijf bij haar. Je weet wat ik allemaal kan toch en ze is bij mij veilig, ik kan haar hier niet alleen laten staan, ookal is ze zo gevaarlijk gewapend. Je gaat hard he mami.' zegt Angelo. Ik begin te lachen en bedenk me dan ineens dat die jongens er nog staan en hoor ze nu harder tegen de deur aan kloppen. Jezus zeg, nog iets harder alsjeblieft denk ik bij mezelf. 'Oke, blijf bij haar, maar waag het niet wat te doen he l7hmar (ezel), want ik breek je allebei je benen en daarna je nek.' hoor ik Safah zeggen terwijl hij naar boven loopt. Ik kijk nog een keer achterom en zie dat Safah me angstig aan kijkt. Ik zie hem weg draaien met zijn hoofd en weet dan dat het gaat gebeuren.

Angelo haalt wat uit zijn zakken en geeft het aan mij. Daar sta ik dan, voor het eerst met een gun in mijn handen en wat is ie moooi! Ik denk even alleen aan mezelf en roep dan naar boven: 'Alles klaar?' 'Ja, we zijn binnen. Alles klaar.' hoor ik Safah roepen. Ik hoor mijn broertje huilen en ik roep naar boven; 'Ik hou van je lieverd, zometeen ben ik bij je! Blijf even bij Safah, bij hem ben je veilig lieverd, tot zo!' Ik had tot zo niet eens helemaal uitgesproken en op dat moment vliegt de deur open.