Smoorverliefd of toch niet?

Hij weet dat ik wakker ben.

Wanneer ik weer bij kom en mijn ogen open lig ik al in bed. Ik zie Safah en mijn broertje naast mijn bed staan. 'Wat is er gebeurd Safah?' Vraag ik dan zacht. 'Je viel flauw schatje, ik heb je opgetild en naar huis toe gebracht. Ik moet weg, maar ik denk dat je broertje het verder wel alleen red. Ik haal zo wat te eten voor hem en zal het hier dan even afgeven. Wil jij ook wat hebben?' Hij staat met zijn jas dicht en drukt mijn zijn handen tegen zijn wond aan. 'Nee, dankjewel maar ik kan beter gaan slapen denk ik. Mo, red jij het alleen? Kan jij het eten straks van Safah aannemen of wil je dat ik wakker blijf?' Vraag ik aan mijn broertje. 'Neehoor zussie, lukt wel, ga maar slapen! Ik wacht wel op Safah.' Zegt hij blij. Ik kijk Safah ernstig aan en gebaar dat hij nu echt moet gaan. 'Ik ga nu echt, slaap lekker en zie je snel lieverd.' Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt dan met mijn broertje naar beneden. Ik hoor hem tegen mijn broertje zeggen dat hij zo terug is maar hij eerst wat moet doen. Mijn broertje zegt oke en doet dan de deur dicht. Hij komt naar me toe en kijkt me bezorgd aan. 'Jasmine, gaat alles wel goed? Ik wil mijn zus niet kwijt raken he!' Zegt hij met tranen In zijn ogen. Ik pak hem vast en trek hem dicht tegen me aan. 'Doe is normaal kleintje, ik ben oke! Heb vandaag niet veel gegeten dus dat is het denk ik. Je raakt me niet kwijt lieverd, echt niet. Je grote zus is hier en ik blijf hier.' Ik zeg dit en kijk hem dan aan. Hij begint te huilen maar krijgt een glimlach op zijn gezicht. Ik knuffel hem en hoor hem dan zeggen: 'Dat weet ik ook wel zussie, want jij kan niet weggaan! Je bent me grote zus en ik heb je nodig ondanks alle ruzies. Je bent me alles en ik hou van je zussie.' Hij zegt dit en kijkt me dan lachend aan. 'Ik ook van jou hoor snotneusje.' Terwijl ik dit zeg schieten we allebei in de lach. 'Hee, ik ga me even wassen en dan slapen, red je het echt alleen tot Safah er is?' Vraag ik aan hem. 'Ja tuurlijk, welterusten zussie!' Zegt hij en geeft me een stevige knuffel.

Ik pak mijn bad spullen en neem mijn pyjama mee. Ik loop naar de badkamer en kleed me uit. Ik zie een blauwe plek in me nek en begin dan na te denken.. Hoe krijg ik die hier het makkelijkst weg, want niemand mag hem zien. Dezelfde manier als dat ik met Mo had gedaan. Foundation is meestal de oplossing voor alles. Ik was mezelf en haal mijn makeup eraf, ik trek mijn pyjama aan en loop dan naar mijn kamer. Snel gooi ik mijn deur dicht en ga in bed liggen. Ik kijk naar het plafond en denk dan aan vandaag.. Alles is zo snel gegaan en ik snap niet waarom ze mij moeten hebben. Ik draai me om naar de muur en hoor de deurbel gaan. Ik hoor Safah zijn stem en hoor mijn broertje dankjewel zeggen. Hij vraagt of hij even naar boven mag lopen om me welterusten te wensen. 'Ga je gang' zegt mijn broertje zacht. Safah loopt mijn kamer binnen en gaat op de rand van mijn bed zitten. Ik doe alsof ik slaap en luister naar zijn ademhaling. Hij legt een hand op mijn hoofd en gaat met zijn vingers door mijn haren. Hij weet dat ik wakker ben.

'Sorry voor wat er vandaag is gebeurd. Het had niet mogen gebeuren, maar ik had het niet in de hand. Je had het niet mogen zien, je had niet tussen de ruzie moeten komen. Maar gebeurd is gebeurd, sommige dingen heb je niet in de hand. Die jongen die naar je toe kwam, dat is een jongen die overal tussen in staat. Hij is het hoofd van alles en ik heb erge ruzies met hem gehad. Hij bemoeit zich overal mee en probeert me mijn leven nu zuur te maken.. Ik kan niks tegen hem doen en dat frustreert me. Iedereen werkt voor hem en stuur ik iemand op hem af, heb ik iedereen tegen me die voor hem werkt. Ik kan dus werkelijk niks. We moeten het nemen zoals het is en hem tevreden houden. Houd ik me aan me afspraak laat hij me met rust en jou dus ik. Ik wil je gelukkig maken, en dit was niet de bedoeling. Op deze manier maak ik je niet gelukkig. Om mij zo te zien zal jou niet gelukkig maken, maar op wat voor een manier ik bezig ben ook niet. Ik moet veel dingen veranderen, maar dat wil ik dan ook graag doen voor je. Ik wil je gelukkig maken en je behandelen als een prinses.' Zegt hij en ik hoor hem huilen.

'Ben je in het ziekenhuis geweest voor je wond? Wat is er net met me gebeurd, want ik weet niks meer van alles nadat die jongen me op de grond drukte. Kan jij het me vertellen? En waar is die jongen hoofd van, wie werken er voor hem en wat voor werk doen ze? Wat is er aan de hand? Wat is dit voor onzin? Vraag ik en draai me om. Ik ga naast hem zitten en veeg zijn tranen weg. 'Mijn wond is gehecht, ik ben oke dus maak je geen zorgen. We hadden een gesprek en daarna viel je flauw.. Wat niet de bedoeling was. Maar alsnog, ik kan je niks over die jongens en over dat werk vertellen. Het is een moeilijke situatie en ik moet mijn mond houden. Wat ik je wel kan zeggen is dat ze altijd mij moeten hebben. Maar dat terzijde, je hebt rust nodig, kom ga slapen schat.' Zegt hij. Hij legt me in bed en slaat de dekens over me heen. Hij stopt me onder en geeft me dan een kus op mijn voorhoofd. 'Slaap lekker en mogen de engelen van Allah over je waken, Insha'Allah.' 'Waarom praat je er om heen en doe je zo geheimzinnig? Vertel me wat er aan de hand is? Vraag ik terwijl mijn ogen langzaam aan dichtvallen.