Smoorverliefd of toch niet?

Ik ben kapot..

Safah trekt me voorzichtig tegen zich aan. 'Stil maar schat, ik weet hoe je je voelt.. Maar ik ben er voor je lieverd. In moeilijke tijden zal ik er voor je zijn, net zoals dat jij er voor mij bent.. Ik help je met alles, ik ben er niet alleen voor de leuke tijden, maar ook voor de slechte.' hij knuffelt me terwijl hij dit zegt. Te schattig voor woorden is het als je het zou zien, maar ik had het wel even nodig. 'Wollah lieverd, ik ben op. Ik ben gewoon leeg van binnen en alles is kapot. Beetje bij beetje brokkelt alles af van binnen en blijft er niks meer over. Van mijn gevoel niet, maar ook andere dingen niet. Ik houd geen rekening meer met andere en niet eens meer met mezelf, ik heb schijt aan alles. Ik snap niet wat ik nog doe op deze wereld, waarom ik er nog ben. Hoe ik nog overeind kan staan als ik zo naar de klote ben. Ik snap het echt niet.. Het liefst verdwijn ik gewoon en ben ik er niet meer..' ik pak hem stevig vast en duik dan weg in zijn armen die hij helemaal om me heen heeft geslagen. Ik begin harder te huilen en ik stotter.. 'Sshhht lieverd. Het komt allemaal goed.. Ik ben er voor je en ik ga je helpen. Wil je nu nog wat slapen of alleen je kleren wegleggen en naar school?' vraagt hij met een bezorgde blik. 'Ik moet al vroeg op, dus slapen heeft geen zin meer.. Alleen spullen wegleggen is genoeg, dan kleed ik me ff om en kan je me afzetten op school' zeg ik terwijl ik me los maak uit zijn armen en naar buiten kijk. Hij pakt me vast en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Hij kijkt me even aan en start dan de auto. 'Je kan voorlopig gewoon bij mij thuis slapen. We gaan naar huis, daar kan je je opfrissen en even snel omkleden. Ik zet je daarna op school af en haal je daar ook weer op. Moet je werken vandaag?' hij zegt dit met zijn concentratie op de weg. 'Is goed. Shokraan (dankjewel), echt dankjewel. Nee ik hoef niet te werken vandaag, wel wil ik me broertje straks thuis afzetten, hij zou me appen hoelaat hij uit zou zijn, kan dat? Wil namelijk wel even met mama praten, kijken of ze al wat afgekoeld is. Tot hoe laat moet jij eigenlijk werken?' ik zeg dit terwijl ik hem via de zijkant bekijk. Hij kijkt me aan en moet lachen en zegt dan: 'Je zit in diepe concentratie naar me te kijken he dame.. wauw. Ik hoef niet meer te werken, ik heb al afgebeld, dus is niet meer nodig. Ik kan vandaag gewoon op en neer rijden.' Hij kijkt me aan en moet dan verlegen lachen. het was zo schattig om te zien.

We hebben een half uur in de auto gezeten en komen dan aan bij een groot wit huis. 'Wie woont hier Safah?' vraag ik hem even later vol verbazing wanneer we de oprit op rijden. 'Het huis van mijn ouders, maar die zijn naar Marokko toe voor een aantal maanden.. Ik mag gebruik maken van het huis, als ik het maar netjes houd.' hij ziet mijn verbazing en moet dan lachen. 'We gaan niet weer raar over me denken he schat? Dit huis is echt van mijn ouders.' zegt hij er snel achteraan. We stappen uit en Safah neemt mijn tas aan. Hij draait de voordeur open en daar stond ik dan, in zijn ouderlijk huis, zonder dat zijn ouders ook maar iets wisten over mij en dat ik hier was. Ik schaamde me tegenover mijn moeder maar ook tegenover zijn ouders. Geen van beide wist waar we zaten, mijn moeder niet en zijn ouders niet. Hij draait het slot open en we lopen de hal in. Een mooie brede hal met allemaal foto's van zijn ouders en broertje. 'Hoe oud is je broertje?' vraag ik dan wanneer hij mijn jas aanneemt en ophangt. 'Hij is nog jong hoor, 12, maar het is een schat van een kind. Hij luistert el hamdoulilaah net zo goed als jou broertje, maar dan naar zijn grote broer haha.' zegt hij. Hij kijkt me aan en ziet dan dat ik bedroefd kijk. Wat mis ik mijn eigen broertje. Hij trekt me tegen zich aan en geeft me een kus op mijn voorhoofd en zegt: 'M3hlish (geeft niet) moppie, maar weet dat ik er voor je ben. Je gaat je broertje vanmiddag gewoon zien en ik ga met je mee naar huis. Wees niet bedroefd, maar juist blij dat Allah je elke dag nog een kans geeft.' Op dat moment kijk ik hem aan en zie ik hem voor het eerst met een grote glimlach op zijn gezicht. 'Jij hebt dus ook een normale glimlach haha.' zeg ik en loop dan weg om verder rond te kijken in het huis. 'Ik leg je tas even boven in je kamer oke? Ben zo weer terug beneden.' hoor ik Safah zeggen. 'Is goed' roep ik dan terug.

Ik loop de keuken in en zie hoe mooi alles is ingericht. Het is een open keuken, je kijkt dus zo de woonkamer in en je kan alles zien. Ik loop naar de openhaard toe en zie daar nog meer foto's staan.. Wat zien ze er gelukkig uit als gezin, ik wou dat wij dat thuis ook waren. Alsof Safah mijn gedachtes kan lezen komt hij achter me staan en pakt me bij mijn schouders vast en zegt dan 'Jullie geluk komt nog zina dyellie. Wil je misschien wat te drinken of wil je jezelf gelijk opfrissen?' Ik kijk op mijn horloge en zie dat het inmiddels half 7 is. 'Laat ik me maar gaan opfrissen, mijn eerste les begint om half 9 en ik kan echt niet te laat komen.' zegt ik terwijl hij knikt en met me mee loopt naar boven toe om de badkamer en mijn kamer te wijzen. Hij geeft me washandjes, handdoeken en een badjas. Ik zeg hem dankjewel en spring dan snel onder de douche wanneer hij verdwenen is. Wanneer ik klaar ben loop ik naar mijn kamer toe en haal een setje uit mijn tas wat ik aantrek. Ik doe wat makeup op mijn gezicht en er is niks meer van mijn gezicht af te lezen, zelfs mijn wallen zijn weg. Ik loop naar beneden toe en wanneer ik in de keuken kom sta ik een moment stil.. Safah staat mijn zijn rug naar me toe met een schort aan en staat achter het fornuis. Heel de tafel is gedekt en er staan allemaal lekkere dingen op.. Hij draait zich om en schiet dan in de lach. 'Ik wist dat je zo raar zou kijken als je dit zou zien.. Heb je lekker gedouched zina dyellie?' hij zet weer zijn glimlach op terwijl hij dit zegt. 'Ja heerlijk.. Wa-wa-waarom heb je dit gedaan? Waarom doe je zoveel moeite?' vraag ik hem terwijl ik hem verbaasd aan kijk. 'Je moet goed eten schat en dat doe je de laatste tijd niet door je stress.. Ik kan het aan iemand zien als dat zo is, en ik zie het nu ook aan jou. Ik vind je leuk en ik geef om je.. Ik kan dit daarom niet laten gebeuren. Kom ga zitten! zegt hij terwijl hij een stoel naar achteren schuift en ik ga zitten met nog steeds diezelfde verbaasde blik. 'Jij bent echt gek. Ik eet prima!' zeg ik terwijl ik hem aankijk. 'Daarom heb je zo een vermoeide en vermagerde blik Yasmine? Die foundation helpt dat niet te verbergen, alleen de mensen zullen er niks van zeggen.. Maar ze zien het wel. Alleen de mensen die om je geven zeggen er wat van, en dat doe ik nu.' zegt hij terwijl hij mijn haar uit mijn gezicht haalt en me een voorzichtige kus op mijn mond geeft. 'Ik geef echt om je Yasmine, vergeet dat niet.' Ik geef hem een dikke knuffel en begin dan aan mijn croissantje die hij heeft klaar gezet. Ik kijk ernaar en zie dan dat er chocopasta in zit met aardbei en suiker erover heen. 'Wil je me dik hebben wella?' zeg ik terwijl ik hem aan kijk. Hij schiet in de lach en verteld me dan dat ik op moet schieten als ik nog op tijd op school wil komen. Ik eet snel mijn gebakken eitje op en de thee die hij voor me heeft gezet drink ik in een keer weg.. 'yallah we gaan naar school' zegt hij terwijl hij me van de stoel af tilt op zijn schouder en me naar de auto brengt. Ik schreeuw het uit en moet tegelijkertijd ook lachen. Ik hou hem stevig vast rond zijn middel en hoor hem dan ook lachen. 'Watch your back sweeti, ik kan niet tegen kietelen en anders lig je zometeen op de grond.' zegt hij terwijl hij ook hardop moet lachen. Eenmaal aangekomen bij de auto zet hij me neer zodat ik in kan stappen. Hij pakt me dan bij mijn arm en knuffelt me zoals nooit te voren. 'Ik hou van je Yasmine' fluistert hij dan in mijn oor. Ik geef hem mijn grootste glimlach, maar zeg niets terug. Waarom niet? Omdat ik dat na zo een korte tijd nog nooit tegen iemand heb gezegd of kan zeggen. We stappen de auto in en rijden weg.

Eenmaal aangekomen op school is het kwart over 8. 'Dankjewel, ik heb nog ruim de tijd dus ik ben gewoon optijd wat me bijna nooit overkomt.' zeg ik dan lachend. Hij lacht me uit en geeft me dan een kus op mijn voorhoofd. 'Fijne dag op school lieverd, hoelaat ben je klaar?' 'Om 3 uur schat, zie ik je dan hier?' vraag ik. 'Ja ik zal er zijn, dan halen we je broertje op en gaan we naar je moeder.' Ik zeg hem dat dat goed is en kijk dan op mijn telefoon. Mijn broertje appte me dat hij om half 4 klaar is, dus dat kwam mooi uit. Dit zei ik tegen Safah en hij zei me dat het oke was en hij om 3 uur op school zou zijn. Ik gaf hem een kus op zijn wang en stapte de auto uit. Ik zag Sara al lopen en ik rende naar haar toe. We zouden een koppel les hebben, dus we konden over alles bijpraten. We liepen naar mijn kluis toe om mijn boeken te pakken, totdat er iemand mijn schouder vastpakte, me met een ruk omdraaide en in me gezicht schreeuwde. 'Waar denk jij mee bezig te zijn kutwijf?'

Een extra lang stuk omdat ik al een aantal dagen laat of niet update. Ik heb het best wel druk met school en kan daarom niet elke dag een nieuw hoofdstuk updaten. Ik probeer het zoveel mogelijk te doen en vanwege mijn vakantie die eraan komt, kan ik het meer gaan update! Ik hoop Insha'Allaah iedere dag een nieuw hoofdstuk te kunnen update! Laat me weten wat je van het verhaal vind tot nu toe en wat ik misschien wel beter kan verwoorden of beter kan overbrengen op jullie.. Alvast bedankt schatjes!