Merhaba arkadaşlar.Nasılsınız?Bu bizim ilk kitabımız.Bölümler haftada 1 kez gelicek.Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar.Hepinizi çok seviyoruz.
Hayat bize bir dizi güzel arkadaş verebilir! Ancak, sadece gerçek arkadaşlar bize güzel bir hayat verebilir.
Ela Yılmaz...
"Bi-bip bi-bip" Sabah alarmının sesini duyunca yorgunlukla gözlerimi araladım. Yataktan kalkmayı hiç istemesem de kalkmak zorundaydım. Tabi kalkmak istemememde pencereden gördüğüm buz gibi karların da rolü büyüktü.
Yorgunlukla yorganı üzerimden attım ve yataktan kalktım. Okulumun siyah-beyaz üniformasını giyindim ve odamdan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(yazar:arkadaşlar Ela Yılmazı böyle düşüne bilirsiniz💙)
Annemi 5 yaşında kaybetmiştim. Üzerinden 9 yıl geçtiği için annemi sadece fotoğraflardan hatırlıyorum. Annemin ölümünden sonra eski evimize kıyasla daha küçük bir eve taşınmıştık. Evimizde en büyük oda olan oturma odasına ne babam ne de ben giriyorduk. Ben günümü çoğunlukla odamda geçiririm. Çok da büyük olmayan odamda yatağım, dolabım, yazı masam, koltuk ve televizyon vardı. Ama ben en çok kitap okumayı severdim bu odada. Odam genellikle en sevdiğim 2 renk olan gri ve pembe tonlarında olduğu için odamı çok seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(yazar:Elanın odasını böyle düşüne bilirsiniz)
Odama kıyasla daha büyük olan mutfağa doğru ilerledim. Babamın kahvaltı hazırladığını görünce yüzümde minik bir tebessüm oluştu. Babamı çok seviyorum. Babam benim hayatda en değerlim.
"Günaydın baba. Beni de uyandırsaydın keşke sana yardım ederdim."
"Günaydın kızım. Dün gece ders çalışıyordun. Ben de çok yorulmuşsundur diye düşündüm. O yüzden uyandırmak istemedim."
