Bir arkadaş bizi tanıyan, ama yine de bizi seven arkadaştır.
- Jerome Cummings
Rüya Özgür...
İşte tacımı da qoydular.Üzerimde çok güzel masmavi elbise var.Etrafımda halkım.Hepsi beni sevdiğini söylüyor.Ve arkadaşlarım...Çok mutlular.Atıma biniyorum ve ormana gidib ok atıyorum.Vay bee.Ben ne zaman ok atmayı öyrendim.Şelaleee.....Altına gidip ayaklarımı suya soktum.Şelalenin altında yürmeye devam etdim.
Bir kaç dakika sonra gözlemi açtım.Nerde tacım?Nerde krallığım?Nerde atım? Rüyamıydı yaaaa.Off.Çok güzeldi.Oda neden karanlık ki?Saat kaç?Yatağımdan kalkıp saate baktım.
04:30
Ben rekor kurmaya çalışıyorum galiba.Neden bu kadar erken uyandım ki?Uyandım ya artık.Bir daha uykum da gelmez.En iyisi hazırlanayım Luna'mla beraber gün doğumunu izleriz.Fotoğraf çektiririz.Harika olucak.Hemen banyoya koşup rutin işlerimi halletdim.Odama geri döndüğümde kısık sesle şarkı açarak söylemeye başladım.
Gideceğim tek yer havaalanı
Bana lazım yeni yaşam alanı
Gözünün önünden uçup giderek
Nasıl söndürdüm bütün havanıGideceğim tek yer havaalanı
Bana lazım yeni yaşam alanı
Sözümde durup da çekip giderek
Nasıl söndürdüm senin havanı
Haha haha haha haha
Havaalanı...En sevdiğim şarkılardan biri...
*Senin sevmediğin şarkı var mı?
Sana da günaydın iç ses.Bir günaydın deseydin.Soruna gelirsek bilmem ki...Var bence....
Kiyafetlerimi giyip odamı topladım.Çantamı hazırlayıp aşağı indim.Annem yemek yapıyordu.Sahi benim annem bu saatde mi uyanmış?
"Annecim mutlu sabahlar.Ne yapıyorsun?"
"Sana da günaydın kızım.Neden bu kadar erken uyandın?Okulu bu kadar sevdiğini bilmiyordum."
"Annelerin sultanı uyku tutmadı.Pasta varmı?"
"Var.Ama bugün pasta olmaz.Zaten Tugay abinin yanında da yiyomuşsun.Sabah kahvaltısı yapıcaksın."
Off Tugay abi.Lena ablam olsaydı söylemezdi.Ben sana yapıcağımı biliyorum.Çikolatalı ekmek yiyerken bir yandan da Elife mesaj atıyordum.
"Elifim merhaba.Nasılsın?Günün sözü:İnsan kalbinde ne taşırsa dünyayı da öyle görür.....Ben bu sabah erken uyandım.İtiraz istemiyorum.1 saate okul kapısının önünde ol.Fotoğraf çektiricez.."
Cevap vermediğini görüp gidip uyandırırım diye düşündüm ve annemle vedalaşıp evden çıktım.Elanın yanına giderken onu aradım.
Ela Yılmaz...
Her zamanki gibi evimdeydim. Bir dakika burası benim eski evimdi. Bizim eski evimizdi.... Benim, babamın ve.... Annemin... Odalarda ilerlerken mutfağa girdim. Her kes çok heyecanlıydı. Bir kutlamaya hazılanıyordu sanki. Ve oradaydı. Annem... Tam karşımdaydı.
" Kızım sen neden buradasın. Git odanda eğlen sen."
Anneme gülümseyerek baktım ve neden mutfağın tam ortasında yandığını bilmediğim ateşe yaklaştım. Ellerimi ateşe yaklaştırdım ve ateşi hissettim sanki. Ellerimi sağa sola yönlendirerek ateşi de yönlendirdim. Ve elimi tam aşağıya yönlendirdiğim an ateş söndü. Her kes olağan bir şey yapmışım gibi tepki vermeden ateşi yeniden yaktılar ve kulaklarımda güzel bir melodi sesi çınlamaya başladı. Gözlerimi araladığım an bunların hepsinin rüya olduğunu anladım ama keşke rüya olmasaydı. Ellerimi istemsizce yüzüme götürdüğümde ağlamış olduğumu fark ettim. Göz yaşlarımı silip bu anlamsız rüyamı düşünürken yeni çaldığını fark ettiğim telefonuma uzattım elimi. Saate bakıp şoka girmemek mümkün mü sizce?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dünya Koruyucuları
Aventura2 kız ne olduğunu anlamadan yeni hayata atıldı.Peşlerinde bin tür varlıklar onları kovalıyor.Acaba onlar bu savaştan kurtula bilecekmi?
