Acı ne demek bazıları için bir bıçak veya kurşun yarası yada herhangi bir fiziksel acı. Hepsinin bir tedavisi vardır. Peki ya ruhun acı çektiğinde bir tedavi yöntemi var mıydı yada iyileştirir miydi?
Karşınızda iki yol var. Biri acı çekmek bir diğer...
🎶 DuncanLaurance. Arcede (Aşağıdaki gördüğünüz fotoğraftaki kişi Kara Akrep karakterimizdir)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mezarlıktaydım, annemin mezarlığına gidiyordum. Her yer fazla sessizdi, aslında mezarlık hep sessizdi ama ilk kez sessizlik korkutmuştu beni. Kafamı gökyüzüne kaldırdım kapkara bulutlar vardı şimşekler çakıyordu. Sabah mıydı? veya akşam mıydı? Bilmiyordum. Kara bulutlar yüzünden saat kavramı yok gibiydi. Mezarlığa yaklaşmıştım annemin mezarının yanında sırtı dönük iri bir adam vardı. Ne yaptığını pek göremiyordum. Adımlarımı hızlandırıp mezarlığın yanına 2,3 adım kala durdum. Adam mezarlığın üstündeki tüm gülleri kesiyordu. Yüzünü göremiyordum çünkü dehşetle kestiği güllere bakıyordum. Sinirle gidip adamın kollarından ittim.
"Ne yapıyorsun sen?" Adam beni yeni fark etmiş gibi gözlerini bana çevirdi. Ama bu gözler onundu, bu iğrenç bakışlar ona aitti. Benimle göz teması kurduğu an gözlerinde yine aynı aşağılama ifadesi vardı. Yüzünü incelediğimde yine her şey aynıydı sadece eskiden kahverengi olan saçları ve sakalları artık gri, beyaz bir hal almıştı.
"Canım kızım bak baban geldi sarılmak yok mu?" Yüzündeki iğrenç gülümsemeyle sarılmak için öne doğru atıldı. Arkaya doğru kaçtım. Sarılması benim için ölümdü. Sırtımı dikleştirip ona korkmayan bakışlarla baktım.
"Yaklaşma bana, niye geldin buraya?" Dedim. annemin mezarına döndü.
" Karımı özledim." Dedi. Özlediği karısını öldüren bir adam nasıl özlerdi ki karısını.
"Git buradan kestiğin gülleri de geri ver." dedim. Her geldiğimde gül getirip ektiğim mezarın üstündeki küçük bahçeden sadece sekiz tane gül kalmıştı. Gözlerine baktığımda kafasını gülümseyerek iki yana salladı.
"Senin yüzünden öldü güzel karım, sen o gün onun güzel bedeninin arkasına korkak gibi saklanmasyadın yaşıyordu. Sen ölseydin onun yerine daha az acı çekerdi herkes. Senin yüzünden senin varlığın yüzünden. Senin onun kızı olman yüzünden" dedi. Sesi sonlara doğru nefret ve sinirle yükselmişti. Gözlerim doluyordu. Dikleştirdiğim omuzlarım çöktü. Ayaklarım beni taşımıyordu. Dizlerimin üstüne çöktüm. Üzerimdeki pantolon yerde oluşan çamurla kirlenmişti.
"Bu dünyadaki tek hatası seni doğurmaktı." dedi. Bakışlarımı kaldırıp nefretle ona baktım.
"Bu dünyadaki tek hatası senin gibi biriyle evlenmesiydi."bağırarak söylediğim sözlerden sonra kahkaha atmaya başladı. Yaklaşıp önümde durdu.
