Acı ne demek bazıları için bir bıçak veya kurşun yarası yada herhangi bir fiziksel acı. Hepsinin bir tedavisi vardır. Peki ya ruhun acı çektiğinde bir tedavi yöntemi var mıydı yada iyileştirir miydi?
Karşınızda iki yol var. Biri acı çekmek bir diğer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pilot ile konuşmamızın üzerinden iki gün geçmişti. Bana kendisini ilk kez bu kadar açmıştı ve ilk kez yanımda göz yaşlarını tutamamıştı. Onu bu savunmasız haliyle gördüğüm için bende gözyaşlarım ile ağlamasına eşlik etmiştim.
Annesinin yaşadıkları çok ağır ve bir o kadar da üzücüydü. Bir kadının bunları yaşaması çok kötüydü. Aklıma ister istemez Hayat geliyordu. O kiracı adamın teklifini kabul etmemişti fakat adamın ansızın eve gelip Hayat'a Pilot'un annesinin yaşadığı kaderi yaşatmayacağı belli değildi. Fakat evi taşımıştır ve o adamın evinden onu kurtarmıştık.
Pilot annesini o çıplak ve kanlı halini gördüğünde yaşadığı şoku, üzüntüyü ve çaresizliği düşünemiyorum. Kucağında annesi ile sokağa çıkıp yardım bekleyen, ama o yardımı asla göremeyen daha 15'inde bir çocuğun yerinde olmak istemezdim. O insanların bir seyirci gibi izlemesi ve yardım etmekten çok acınası gözlerle izlemesi vicdan kelimesinin kırıntısının onlarda olmadığının kanıtıydı resmen. Hastaneye kucağındaki ölü annesiyle gelmiş ama bunun farkında değilmiş, kalbim acıyla sızladı. Duygulardan yoksun kalbim bu gün üzülmeyi seçmişti. Annesinin istismardan dolayı öldüğü gerçeğini kaldıramayan Pilot ölümü seçmiş. Aklım almıyordu nasıl olurda bu kadar enerjik bir insan intihar etmeyi düşünürdü. Derin bir nefes alıp gözlerimi yumdum.
"İyi misin?"
Savaş'ın sesiyle irkilerek gözlerimi açtım. Hava almak için çıktığım bahçede koca ağacın altında oturmuş düşüncelere dalmıştım. Ne ara yanıma geldiğinin farkına bile varmamıştım.
"İyiyim." Dedim gülümsemeye çalışarak. Yüzünü buruşturup yanıma oturdu. Ve nadiren gördüğüm bir şekilde giyinmişti. Gri bir eşofman, siyah bir tişört dağılmış kahverengi saçları ve kızarmış okyanus gözleriyle ağacın altına oturdu. Aramızda iki karış mesafe vardı ve ben yanıma yaklaşmasını istemiyordum. Kafamı yukarı kaldırıp batmak üzere olan güneşin gökyüzüne kattığı kızlımsı renge baktım.
"İyi değilsin." Dedi her zaman ki gibi. İyi olsam bile fark edebilecek miydi acaba?
"İyiyim dedim Savaş." Okyanus gözlerine bakıp gülümsedim fakat yine yüzünü buruşturdu. Çirkin olduğumdan dolayı mı böyle yapıyordu acaba, haklı olurdu tabi renksiz bir yüz, mor gözaltları ve dağınık bir topuzla soluğu koca ağacın altında almıştım. Birde üstümdeki şort ve gri tişörtüde sayarsak çirkin olduğum gerçeğini kabuleniyordum.
