Kimler geldi kimler, hepiniz hoş geldiniz. Güzel bir bölümle buradayım, lütfen beni bu bölümde yalnız bırakmayın. Vee gelelim bölüm hakkında birşey diyeceğim, bu bölüm Emir ve Merve'yi değil sürpriz karaktlerimizi okuyacağız. Benden size minik bir hediye.
Satır aralarında buluşmak dileğiyle. Yorumlarınız ve fikirlerinizi benim için çok önemli, lütfen destek olun.
Sizleri seviyorum, iyi okumalar...
🔺
🔻
'21. BÖLÜM: FARKLI YELKENLER'
'Gitmedi zoruma hiçbiri,
üstüme kelimeleri ile zehirli okunu
salana kadar.'
Gök ikiye ayrıldı, iyilik ve kötülük orada birbirinden ayrıldı. Bundan sonrasında biri varsa diğeri yok olacaktı. Tercih edilen alışkanlık haline gelecek ya hayatını mahvedecek ya da süsleyecekti.
Kapandı kapılar, kaldı içeride karanlık ile savaşmak isteyen onlarca beden. Herkes korkusunu yenmeliydi en başta, herkes korkusunu yok etmeliydi en başta. Hiçbir şeyi olmayan her zaman kazanandı oyunun sonunda.
Her kafe biraz ayrılık, biraz hüzün, biraz da mutluluk içerirdi. Kıvırcık saçlarını geriye itti Buğlem. Elindeki kahvesi ile camdan dışarıya izliyor ya da öyle sanıyordu çünkü aklı tamamen bu dünyadan bağımsızdı.
"Dalgınsın." Ve o ses onu hayata döndürdü. Kafasını hızla kaldırıp ona dikkatle bakan Baran'a döndü. Bu kafe de olacağını Baran'a mesaj ile belirtmiş ama gelmesini beklememişti Buğlem.
"Öyle, otursana." dedi eliyle karşısındaki sandalyeyi göstererek Buğlem.
"Özlemişim, saçlarını." Sandalyeye otururken ettiği iltifat ile Buğlem kalbinin sızladığını hissetti.
"Bazen beni mi, yoksa saçımı mı seviyorsun karar veremiyorum." Buğlem'in yumuşak, incitmekten korkan sesi geceye felaketini sürüklüyordu.
Kırmaya korktukların kırar, paramparça ederdi seni...
Bunu da zaman öğretirdi.
"İkinizi de seviyorum, ama saçlarına olan tutkum bambaşka bir mesele." diyerek yüzüne minik bir tebessüm kondurdu Baran.
"Seven sevdiğine incitmez Baran." Buğlem'in cümlesi Baran'ı dumura uğrattı.
"İncitmez, doğru." Sesi kısık ve cesaretsiz çıkmıştı.
"Ama sen beni incittin." diyerek gerçeği Baran'ın yüzüne vurdu Buğlem.
"İncittim." Kabullendi.
"Sevmedin beni." Kafasını kaldırdı bu sefer Baran ve hızla konuştu.
"Buğlem." İzin vermedi devam etmesine Buğlem.
"Sevmedin, değer verdin sadece." Izdırap, bu gece Buğlem'i yakıyordu.
"Böyle konuşma." Diyecek birşey bulamıyordu Baran, kara gece de.
"Doğruları söylüyorum Baran, ben kabullendim." En acısı sevdiğinin seni sevmemesiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRMIZI KURDELE
Mystery / ThrillerYENİDEN, ESKİSİNDEN BAĞIMSIZ BİR ŞEKİLDE YAZILIYOR! "Kırmızı tırnaklar, kanı örtmek içindi... Bir kadının kırmızısı ihanetin, merhametsizliğin, habercisiydi... Kırmızı son yazan bir renkti." Beyaz duvarlar, siyah anılar, kırmızı kanlar. Her yeri sü...
