" អ្នកអង្គម្ចាស់ មិត្តភក្កិអ្នករបស់អ្នកអង្គម្ខាស់មកដល់ហើយទាន"
"អឹម អោយគេចូលមក"
"បាទទាន" នៅក្នុងបន្ទប់ធំរបស់វិមានខ្សែររាជវង្សរបស់អ្នកអង្គម្ខាស់ផាក ដែលតគ្នាមកជាច្រើនជំនាន់ ពួកគេត្រូវបានស្គាល់នឹងគោរពដោយប្រជាជនគ្រប់គ្នា ទោះពួកគេមិនសូវចេញមុខក្នុងសង្គមតែសម្រាប់ការរកស៊ី ជំនួញ ហិរញ្ញវត្ថុ ពួកគេដើរឈានមុខគេគ្រប់យ៉ាង ហើយសម្រាប់អ្នកអង្គម្ចាស់ផាក ជីយ៉ុន នឹងអ្នកនាងម្ខាស់ ផាក សូយ៉ុង ក៏មានបុត្រាម្នាក់ដែលគេមិនចូលចិត្តរញ៉េរញ៉ៃ មិនបញ្ចេញមុខក្នុងសង្កម គ្រប់គ្នាមិនស្គាល់សូម្បិថាគេមានមុខមាត់រូបរាងយ៉ាងមិច ម្នាក់នោះគឺ ផាក ជីមីន គេចូលចិត្តស្ងប់ស្ងាត់ មិនចូលចិត្តនិយាយស្តី មួយម៉ាត់គឺចប់ តែផ្តាច់ការហួងហែង របស់ដែលជារបស់គេគ្រប់គ្នាគ្មានសិទ្ធប៉ះពាល់ ហើយ អ្វីដែលផាក ជីមីនចង់បាន ក៏ត្រូវតែបានក្នុងរយៈពេលមួយនាទី ព្រោះគេជា ផាក ជីមីន !
"ជីមីន អ្ហឹម" រាងកាយតូចស្រឡូនដែលត្រូវបានគេខលហៅបន្ទាន់ព្រោះថាមិត្តភក្កិរបស់គេមានរឿងប្រញ៉ាប់ចង់ជួបគេបន្ទាន់ ទាំងដែលថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសម្រាកពីការសិក្សា គេគិតថាចង់នៅកំដរម៉ាក់របស់គេដើម្បីធ្វើនំលក់តែក៏ត្រូវគេតាមរំខានហើយគម្រាមគេថែមទៀតបើគេមិនបង្ហាញខ្លួនក្នុងរយៈពេល១០នាទី
"ជីមីន ឈប់ អ្ហឹម" បបូរមាត់តូចប្រឹងប្រកែកតវ៉ារាងកាយក៏ព្យាយាមគេចចេញពីការប៉ះពាល់របស់ខ្លាកំណាចដែលសង្គ្រប់គេតាំងពីបើកទ្វារមកមិនទាន់
"យើងប្រាប់ហើយមែនទេថាអោយមកជួបយើងនៅទីនេះ" បន្ទាប់ពីញាំញីបបូរមាត់តូចអស់ចិត្ត ជីមីនក៏ព្រមលែងបបូរនោះអោយមានសេរីភាពវិញតែដៃនៅតែក្រសោបនឹងឃាំងរាងកាយតូចជាប់ស្អិតនឹងខ្លួន
"តែខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំត្រូវជួយម៉ាក់ធ្វើនំ" ចន ជុងហ្គុក ក្មេងតូចដែលមានមុខមាត់គួរអោយស្រលាញ់ គេជាក្មេងសាមញ្ញគ្មានឋានៈ គ្មានមុខមាត់ម៉ាក់របស់គេគ្រាន់តែជាម្ចាស់ហាងនំខេកធម្មតា ហើយគេក៏ចូលចិត្តធ្វើខេក ទើបពេលទំនេរគេចូលចិត្តទៅហាងដើម្បីជួយម៉ាក់របស់គេ
"តែយើងនឹក " សម្លេងគ្រលផ្តាច់ការនឹងទឹកមុខស្មើររបស់ជីមីនធ្វើអោយជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំចុះចាញ់ គ្រប់យ៉ាងតែងតែបែបនេះគេតែងតែចាញ់ជីមីនរហូត ចង់ដឹងមែនទេថាហេតុអីក៏ជុងហ្គុកអាចស្និទស្នាលបាននឹងជីមីនថ្នាក់នេះ រឿងវាកើតឡើងពេលជីមីនអាយុ10ឆ្នាំ គេលួចរត់ចេញពីវិមានដើម្បីដើរលេងនៅខាងក្រៅ ហើយគេក៏ឃើញហាងខេកតូចមួយដែលនៅតាមផ្លូវទើបគេចូលទៅញាំនៅទីនោះ តែពេលញាំហើយគេក៏គ្មានលុយអោយហើយអ៊ុំស្រីក៏ជាមនុស្សចិត្តល្អ គាត់មិនថាអ្វីគេថែមទាំងអោយគេជួយភ្លក់នំអោយគាត់ថែមទៀត ហើយវាក៏គាប់ជួនដែលមានក្មេងភ្នែកធំៗខ្មៅៗ អាយុ8ឆ្នាំ សក់ក្បាលរញ៉េរញ៉ៃ មុខនឹងមាត់ហើមតិចៗនឹងដើរយំមករកម្តាយនឹងហុចដៃអោយម៉ាក់របស់គេពរ ដោយសារគេទើបពីគេង ហើយក្មេងនោះក៏ក្លាយជាកម្មសិទ្ធរបស់គេតាំងពីពេលនោះមកដោយក្រោមពាក្យថាមិត្ត ហើយពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមស្គាល់គ្នារហូតជីមីនសុំអោយមាតានឹងបិតារបស់គេបញ្ចូនជុងហ្គុកទៅសាលាតែមួយជាមួយគេ តាមគេគ្រប់ជំហានមិនថាគេនៅទីណា ហើយមាតានឹងបិតារបស់គេក៏យល់ព្រមព្រោះពួកគាត់ទាំងពីរក៏ធូរចិត្តពេលឃើញបុត្ររបស់ខ្លួនមានមិត្តដែលអាចទុកចិត្តបាន
"ចង់បានអី" ជុងហ្គុកសួរទាំងមុខស្អុយបបូរមាត់ក៏ស្រួចថ្ពាល់ប៉ោងនឹងងាកមុខចេញពីជីមីន
"ឯង" មួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លីមុននឹងបបូរមាត់តូចត្រូវគេចាប់ញាំញីម្តងទៀត តែលើកនេះគេក៏ព្រមថើបតបវិញមុននឹងដៃតូចស្រឡូនរបស់ខ្លួនលើកឡើងទៅតោងករជីមីន
"អ្ហឹម" សម្លេងថ្ងូរក៏ផ្លាត់ចេញពីបបូរមាត់តូចដែលត្រូវគេបំបិតមាត់ពេលដែរដៃក្តៅគគុកលូនចូលទៅស្ទាប់អង្អែលលើដងខ្លួនរបស់គេនៅក្នុងអាវហើយក៏ច្របាច់លើចុងទ្រូងគេខ្លាំងមិនថ្នមដៃសូម្បីតែបន្តិច សម្លេងថ្ងូររបស់ជុងហ្គុកចេះតែកើនឡើងម្តងបន្ទិចៗពេលត្រូវគេលូកលាន់មិនឈប់មិនឈរហើយរាងកាយរបស់គេក៏ប្រែជាឡើងក្តៅមួយរពេច
"ជីមីន អ្ហាស់" ជុងហ្គុកថ្ងូររហឹសពេលម្រាមដៃលូនចូលទៅរកតំបន់ហាមឃាត់របស់គេដោយមិនប្រាប់មុននឹងធ្វើចលនានៅទីនោះពីយឺតរហូតដល់លឿន
"អ្ហឹម ជី ជីមីន កុំ កុំ" ជុងហ្គុកថ្ងូរទាំងរដាក់រដុបពេលត្រូវគេទាញខោតសម្រាតចុះហើយបង្វែរអោយគេបែរមុខទៅរកទ្វាជំនួស
"កុំស្អី" ជីមីនសួរឌីមុននឹងទាញរូតខោរបស់គេទម្លាក់ចុះហើយទាញកូនប្រុសរបស់គេដែលរឹងស្តូកមកសាប់បន្ថែមតិចៗមុននឹងច្រលលេងនឹងភាពទន់ជ្រាយរបស់ជុងហ្គុកដែលថ្ងូចថ្ងុរហឹស
"ជីមីន ហ្អឹម មិចក មិចក៏មិនទៅលើគ្រែ" ជុងហ្គុកសួរទាំងខ្មាស់អៀនវាមិនមែនជាលើកទីមួយដែលពួកគេធ្វើបែបនេះ វាកើតឡើងតាំងពីជុងហ្គុកអាយុ18ឆ្នាំជាថ្ងៃខួបកំណើតរបស់គេហើយការដូរដែលជីមីនអោយគេវាក៏ក្លាយជាការចងចាំមួយដែលគេមានក្តីសុខបំផុត ហើយក៏កើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ជុងហ្គុកអាយុ 22ឆ្នាំនេះ
"ធ្វើនៅទីនេះសិនទៅ ចាំទៅលើគ្រែ សឺត" ជីមីនបិទភ្នែកនឹងថ្ងូរដោយភាពសុខស្រួលពេលបានសំងំខ្លួននៅក្នុងកន្លែងចង្អៀតដែលគេចូលចិត្តមិនជិនណាយ
"ហ្អឹម ជីមីន" ជុងហ្គុកយកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងពេលអ្នកនៅពីក្រោយគ្រលែងចង្កេះយឺតៗមួយៗ ហើយសម្លេងថ្ងូររបស់ជីមីននៅក្បែរត្រចៀករបស់គេវារិតតែធ្វើអោយខ្លួនឯងពិបាកនឹងគ្រប់គ្រងសម្លេងគួរអោយខ្មាស់មួយនេះ
"សឺត នេះជាការដាក់ទោសដែលហ៊ានជំទាស់បញ្ជាយើង" ជីមីនខ្សឹបតិចៗក្បែរត្រចៀកនឹងខំច្បិតទោងត្រចៀករបស់មិត្តភក្កិសំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួនមុននឹងបន្តអូសខាំបន្សល់ស្លាកស្នាមលើស្មារនឹងខ្នងគេគ្មានចន្លោះនោះទេ
