❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦

❦5❦

Sakura: Galiba Akira'yı kim o hale getirdi artık biliyoruz.

◇JANE◇

Jane: Olaya el atmam gerekiyor gjbi hissediyorum artık.

Julien: Neysen bahsediyosun anne?

Bong-Cha: Kaç gündür zaten elimizden geleni yapıyoruz, daha ne yapacaksın ki?

Jeff: Hayır.

Jane: Ama başka çaremiz-

Jeff: Hayır dedim. O işin sonunda neler olduğunu gördük.

Charles: Neler konuşulduğunu anlamayan tek kişi olduğumu düşünmüyorum.

Bong-Cha: İnan bende anlamadım.

Julien: Ben anladım galiba. Assasinlik den bahsediyor gibisiniz.

Jane: En son hapise düşüp karakolu patlatmıştım ya. O zamandan beri baban benim için tehlikeli olduğunu düşünüp yaptırmadı bir türlü, ama konu önemli, oğlumuz söz konusu Jeff.

Jeff: Değer verdiğim kişilerden birini kurtarıp diğerini tehlikeye atamam. Kusura bakma ama izin veremem.

◇SAKURA◇

Venüs: *Amai'nin üstünü örterek* O kadar çok ağladı ki yorgunluktan uyuya kaldı sonunda.

Sakura: Akira'yı çok seviyor. Bazen düşünüyorum aşk iyi mi kötü mü diye. Yararından çok zararı var gibi görünüyor.

Venüs: Öyle olduğunu bile bile yaşayabiliyor insan. Kalbine aşık olma desen bile elinde olmadan kapılır. İnsanın bütün ruhuna erişebilecek kadar güçlü bir şeydir. Bu yüzden ya tamamiyle mutlu eder, yada beter.

Sakura: Sen hangi taraftasın?

Venüs: Ben ikisi de değilim, henüz..

Sakura: Eğer birisine aşık olursan kendini korumaya çalış.

Venüs: Ben aşkına kavuşamamış birisiyim, yani bu öğüt için biraz geç kaldın.

Sakura: *meraklı gözlerle Venüs'e bakarak* Kim?

Venüs: *bakışlarını Amai'den Sakura'ya çevirerek* Zamanı gelince söyleyebilirim. Umarım o da benim gibi hissediyordur. Aşağıya inelim mi?

Sakura: Olur.

*Amai'ye bir kez daha bakarak kapıya doğruilerledkm. Venüs de arkamdan geliyordu, aşağıya inene kadar kafamda bir ton şey düşündüm. Kimi seviyordu, ben tanıyor muydum, neden bana söylemedi, ya benim sevgime ne olacak, ona sevdiğimi söylemeli miyim, ya söyleyip kaybedersem yada söylemeyip kaybedersem? Öte handan da aklım Akira'daydı piç herif kardeşime ne yaptıysa 2 katını da o yaşayacak.*

Alex: Dalgın görünüyosun, bişey mi oldu?

Sakura: Hayır. Aklım Akira da başka ne olabilir ki?

Venüs: Sende kendini çok yıprattın, istersen sende gidip dinlen biz Alex'le araştırmaya devam ederiz.

Sakura: Hayır pek uykum yok, kahve falan yaparım kendime, Akira'yı sağ sağlim bulmadan rahat edemem. Uyusamda nafile.

Alex: Venüs haklı ama. Yine de uyuman lazım, Amai seni böyle görünce ne hisseder sence. O senden güç alıyor. Halsiz, uykusuz, yorgun bir Sakura'yı görünce sence enerjisi yerine gelip biraz daha morali mi düzelir, yoksa olduğu gibi kendini yıpratmaya devam mı eder?

Venüs: Lütfen?

*Venüs'e baktım. Acaba Alexe yanlız mı kalmak istiyordu, yoksa gerçekten kötü göründüğüm için mi? İkisinin ısrarına daha fazla inat edemiyecek kadar halsiz olduğum için kafamı sallayıp yukarıya tekrar çıktım. Boş bir yatak odasına geçip kendimi yatağa attım, nasıl uzandıysam öyle uyuya kalmışım.