❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦

❦22❦

Kolyem bir anda kaybolunca içimde bitmek bilmeyen bu kötü his de neyin nesiydi?

                         ♧Sabah♧

Amai: Ahh~

*Karnım da biraz ağrı vardı, gözlerimi aralayıp etrafa baktım. Dean yanımdaki koltukta uyuya kalmıştı, sağımdaki çekyatta ise Aden ve Sakura'yı yan yana uyurken görmüştüm. Çok şaşırmıştım, bunlar ne zaman yakınlaştı böyle?? Gerçi uzun zamandır ikisinin arasında bir elektirik seziyordum ama yani birden böyle bir yakınlaşma beklemiyordum açıkcası.. her ne olursa olsun hiç bir şey ikizinin mutluluğundan daha önemli değil.

Yatakta biraz doğrularak gülerek onları izlemeye devam ettim  bir süre sonra kapı çalıldı Dean uyanıp bana ve kapıya doğru baktı. İçeriye hemşire girdi, kucağında da Lena vardı bana doğru gelince gülümseyerek gözlerimi Lena'ya diktim. Hemşire bana uzatınca kucağıma aldım, gakiba acıkmıştı güzel kızım. Abim lavaboya gidince Lena'yı emzirmeye başladım.

Teni o kadar narin ve yumşaktı ki  çok güzeldi. Sanki beni büyütürken anlattıkları o hikayedeki Luna gibi çok narin ve güzeldi. Öl dese ölürdüm onun için, gözleriyle kalbimi kavuran bir melekti sanki, elleri micik ama güçlü. Parmağımı öylesini sıkıca tutuyordu ki, bir ömür bırakmayacak gibiydi. Yanağına küçükbir buse konudurup onu izlemeye devam ettim. Göz yaşlarım gülümsememin ardından kayıp yanaklarına düştü.

Yüzünü sildim, karnı doyunca üstümü iyice giyip Lena'ya uzun uzun bakmaya devam ettim. Sanki bir mucizeydi, o benim mycizemdi, meleğimdi, dayanma noktamdı..*

Sakura: Lenaa.

Aden: Ney?

Sakura: Lena lena.

Aden: O ne, yemek mi geldi.

Sakura: Oha Aden. Yiğenimm.

Aden: Lena mı?!

Sakura: Günaydın.

Aden: Ya zor kendime geliyorum ne yapayım.

*Gülerek ikisini izledim, sesleri duyunca içeriye Dean'da girdi. Geri koltuğa oturup hepimizi izledi. Sakura Aden'in omzuna vurmuştu ama Aden gülerek Sakura'ya öpücük atıyordu. Gülerek Lena'ya baktım.

Prensesim, bunlar senin çatlak ama her daim yanında olup seni koruyacak olan ailen. Her zaman yanında olacağız, tökezlesen bile düşmene asla izin vermeyecek, ağladığında tek bir göz damlan için dünyaları yakacak olan ailen.

Sanki beni duyuyor gibi gözlerini açıp benim gözlerime kenetlemişti. Gülümseyerek yanağını sevdim, henüz gülmeyi bilmede de gözlerinde huzurlu olduğunu görebiliyordum, gösteremese de mutluydu, umarım her daim öyle olursun küçük meleğimm..*

Dean: Sana benziyor.

Sakura: Çok küçük.

Aden: Büyür mü acaba.

Sakura: Yok Aden öyle kalmayı düşünüyormuş tövbe tövbe.

Aden: Ama minicik.

Dean: Yeni doğduğu için olmasın?

Sakura: Yerim onuuu.

Aden: Zaten bi lokmalık bişey bu, tatlı niyetine ağzıma atarım ben bunu.

Amai: Kızıma bi dilim baklava muamelesi göstermesen mi Aden?

Aden: Ama öyle, baksana şunaa.

*Gülüp başımı sallayarak bir süre Aden'e bakıp tekrar Lena'yı izledim. O sırada telefonuma bildirim geldi. Abim alıp bir süre yazıştıntan sorna telefonu bırakarak bana baktı.*