❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦

❦7❦

Amai: Herşeyimi... herşeyimi kaybettim.

◇ADEN◇

Aden: Amai-

Amai: Hayır. Kimseyi duymak istemiyorum.

*Elini karnından çekip gözlerini bizden uzaklaştırdı. Sakura ise göz yaşlarını zar zor tutuyordu, yavaş yavaş gözlerinden ayrılıyorlardı. Amai'ye tekrar baktım.*

Aden: Bak-

Amai: HİÇBİR ŞEY DUYMAK İSTEMIYORUM!.. Beni yanlız bırakın!!

Sakura: (ağlayarak) Amai..

Amai: (gözlerinden yaşlar süzülürken Sakura'ya bakarak) Yanlız kalmak istiyorum dedim.

*Sakura gözlerini sıkıca kapatıp tekrar açınca odadan çıktı. Venüs Amai'ye bakıp Sakura'yı takip etti. Bende yavaşça odadan çıkıp kapıyı kapattım. Sakura kapının önündeki oturacağa oturmuş ağlıyordu, Venüs'de başında dikilmiş ne yapacağını bilmeden etrafa bakınıyordu. Amai'nin şu anda ihtiyacı kişi belliydi, onu çağırmak zorundaydım, gelmesi gerekiyordu artık.*

Aden: Ben bi dışarıya çıkıcam.

Sakura: Bende gelmek istiyorum, nefesim daralıyor.

Venüs: Bende geleyim.

Sakura: Hayır hayır. Amai'nin yanında dur.

*Venüs başını sallayıp Sakura'ya elini uzattı. Sakura elinden destek alarak ayağa kalkıp yürümeye başlayınca bende onu takip ettim. Birlikte dışarıya çıkınca Sakura bir yere oturdu, bende yanına oturup etrafı izlemeye başladım. Onu nasıl teselli edecektim ki?*

Aden: Bak (Sakura'ya bakarak) eğer istersen, ailenle ben gidip görüşebilirim.

Sakura: (yere bakıp başını sallayarak) Olur. (bana bakarak) Teşekkür ederim.

*Gülümseyip tekrar önüme döndüm. Telefonumu çıkarıp numarıyı yazdım, sonra yere bir süre bakıp tekrar telefona baktım.*

◇AMAİ◇

*Canım çok yanıyordu. Acımı tarif edemiyordum. O benim herşeyimdi, ölüm haberini ölüsünü gördükten sonra aldım. Belki de daha erken gidebilseydim yasıyor olurdu, bebeğim de belki bizimle olurdu. Şimdi ise hiçbir şeyim yok.. ne bebeğim benimle ne de aşkım.. herşeyimi kaybettim, artık hiçbir şeyim yok.. elimi karnıma koup karnıma baktım.*

Amai: Babanı kurtaramadım diye bana küsüp gittin değil mi?... özür dilerim bebeğim.. ne seni koruyabildim nede.. nede babanı kurtarabildim. Çok özür dilerim.. ikinizden de çok çok özür dilerim.

*karnımı sıkıp ağlamaya devam ettim. Ağlayışlarımın arasında hıçkırıklar çıkmaya başladı. Nasıl onu kaybedebildim. Neden erken gidemedim ki. Neden? *

◇VENÜS◇

*Sakura ve Aden dışarıya çıkalı uzun zaman olmuştu, umarım bir an önce gelirler. Amai nin odasından hıçkırık sesleri gelmeye başlamıştı ve ben gidip teselli edemiyordum. Ne kelimelerim teselli edebilecek güçteydi ne de vücudum beni kaldırabilecek güçteydi. Gözlerimi kapatıp kafamı arkaya doğru atarak duvara dayadım. Birden Amai'nin odasından ses gelince gözlerimi açıp geri kafamı düzelttim. İçeridendaha yüksek sesler gelmeye başlayınca içeriye cabucak girdim. Amai serumunu çıkartmış her yeri yıkıp döküyordu, hemen yanına gidip sarıldım, bana vurarak ağlıyordu. Hıçkırarak ağlayıp vurmaya çalışıyordu, daha sıkı sarıldım yere dizlerimizin üstüne düştük. Arkadan Sakura'nın sesi geldi.*

Sakura: Amai!!

Amai: CANIM ÇOK ACIYOR!! CANIM.. ÇOK ACIYOR...

*Hâla hıçkırıyordu, sakinleşene kadar ona sarılmayı bırakmayı düşünmüyordum. Sakura'nın ağlayışını duymaya başladım. Aden'de ona sarıldı. Ne yapacaktık biz? Onları nasıl kendilerine getirebilecektik. Ailesi öğrenince neler olacaktı. Ya Amai böyle olmaya devam edip diğer bebeğinide kaybederse, o zaman ne olacaktı?*

♧Birkaç Saat Sonra♧

*Hepimiz Amai'nin baş ucunda oturmuş kendine gelmesini bekliyorduk. Sakura gözlerini dikmiş ona bakıyordu, Aden de bazen Amai'ye bakıp bazen gözlerini etrqfta gezdiriyordu. Ben de Aden gibi arada Amai'ye ve Sakura'ya bakıp arada da etrafa göz gezdiriyordum. Amai sakinleşmeyince hemşireler gelip ağır bir sakinleştirici iğne yaptılar. Bir süre de olsa vücudu dinlenmiş olacak, peki ama ya kendine geldiğinde? Tekrar aynı şeyleri yapmak istemeyeceğinin, yapmayacağının garantisini kim verebilirdi ki?*

Sakura: Ben gidip su almak istiyorum, siz burada beklersiniz değil mi?

Venüs: Bende seninle geleyim Sakura. İkinizin de yanında birisi olması daha iyi olur.

*Sakura başını sallayıp ayağa kalkınca bende ayağa kalkıp yürümeye başladım. Aşağıya kadar inince Sakurabkantinde boş bir yere oturup beni bekledi. Bende gidip su alarak onun yanına geri döndüm.*

◇ADEN◇

*Amai'ye bakıyordum. Öyle hareketsizce uzanırken aklımda daha bir kaç saat önce her yeri bir eden kız canlanıyordu. Ben kendimi bildim bileli o çocukluktan beri Akira'ya değer veriyordu, seviyordu. Çocukluk aşkıydı onunki. Peki ya ailesine, pnu dünyaya getirip büyüten ailesine nasıl açıklayacaktım. Akşam gidip mi konuşsam acaba? Telefonuma gelen bildirim sesiyle gözlerimi Amai'den ayırıp telefonun ekranına çevirdim. Arayan kişiyi görünceaz da olsa mutlu olup ayağakalkarak kapının önüne çıktım. Telefonu açıp konuşmaya başlayınca bir erkek hemşire gelip içeriye girdi. İçeriye bakıp konuşmaya devam ettim.*

[Aden: Bak sen onu bulmadan o Amai'yi bulmuş bile. Ne kadar çabuk gelebilirsen o kadar iyi.

X: Merak etme, en erken vakitte orada olacağım. Sadece ben gelene kadar ona göz kulak ol, olur mu?

Aden: Merak etme. Neyse hemşire geldi ben seni sonra arayayım tamam mı?

X: Tamam, görüşürüz.]

*Telefonu kapatıp içeriye hemşirenin yanına gideyim dedim. Amai uyanmış ve hemşireye tokat atıyordu. Hemen Amai'nin yanına gittim. Bana bile bakmıyordu, gozlerini açmış hemşireye dik dik bakıyordu. Hemşireye bakıp sonra tekrar Amai'ye baktım.*

Aden: Amai ne oldu?

Amai: Bana.. bana (hemşire odadan çıkmaya çalışırken Venüs ve Sakura geldir) bana dokunuyordu...

*Venüs ve Sakura yana kaıp geçmesine tam izin verdiği sırada hemşireyi kovalayıp tam kaçacakken üstüne atlayıp durdurdum. Sakura ve Venüs de hemen yanımıza gelip benim adamı yumruklamamı izliyorlardı.*

Sakura: Aden ne oldu!!!

Venüs: Ne oldu niye vuruyosun?

Aden: (vurmaya devam ederek) Amai'yi taciz etmiş!!

*Sakura'da bana katılarakvurmaya başlayınca Venüs'de bize dahil olacaktı ki. Güvenlik görevlilerin geldiğinigörüncebizi ayırmayı tercih etti. Adamdan ayrılınca daha sinirimizi atmamış halde bakıyorduk. Bir süre sonra adamı taciz suçundan gönderince geri Amai'nin odasına gittik. Girdiğimizde gördüğümüz mazara bizi şoka uğratmıştı.

Yatağı boştu.. nereden bulacağız biz Amai'yi şimdi, nereye gitmiş olabilir ki?*

Sakura: Bana Amai'yi gördüğünüzü söyler misiniz?

Venüs: Keşke.

Aden: Bir anda nereye gitti ki şimdi bu kız?

Venüs: Çabuk geç olmadan arayalıp, ben bu kata bakarım, siz de yukarılara bakın.

*Odaya girmemizle çıkmamız bird oldu. Hemen Sakura ile merdivenden yukarı kata koşup çıktık, her yeri hizlıca aramaya başladım, Sakura ise bir üst kata daha çıktı. Her odaya bakıyordum, hiç bir yerde bulamayınca bende bir üst kata çıktım. Sakura'yı merdivenin yakınlarında gördüm. Kafasını hayır anlamında sallıyordu bana. Birlikte koşarak bir üst kata daha, yani çatıya çıktık. Çıkınca nefes nefese kaldık. Gördüğümüşey her an kalbimizi durdurabilirdi.*

Sakura: (nefes nefese) Amai..