Annem, babam ve kardeşlerim olabilirdi artık...
◇ADEN◇
Aden: Amai'yi görecek misin?
Dean: Bilmiyorum. Görmek istiyorum ama ne tepki verir bilemiyorum. Ona sımsıkı sarılmak güvende olduğunu hissettirmek istiyorum. Anneme benzediğini en az onun kadar güzel ve harika birisi olduğunu söylemek istiyorum. Hayali bile güzel ama bilemiyorum, içindeki acı sönmeden geçmişinin kitabını açmam ne kadar doğru olur.
Aden: Dean ona şu anda bu acıyı yaşatan sen değilsin. Seni görünce geçmişi değil mutluluğunu göz önünde bulundurur emin ol. Zaten kendisini bildi bileli yanında olmadan da onu koruyorsun. Birlikte koruduk onu, o da benim kardeşim, az çok tanıdım. İnan bana o da sana sarılmayı, kollarında güvende olabilmeyi çok istiyor. Abisisin, öz abisi, aynı anneden, baba denilebilirse aynı babadan. Aynı kişiden nefret ediyorsunuz, ikinizin de ortak düşmanı, babanız. İnan bana seni görmeyi çok ister.
*Dean bakışlarını elinde oynadığıkayve dolu bardağa baktı. Biraz tedirgin gibiydi, tahminimce babalarından kaynaklanan bir tedirginlikti bu, haklı olarak.*
Aden: Onu nasıl bulmayı düşünüyorsun?
Dean: Aslında buldum sayılır. Düzenli olarak yer değiştiriyor, sürekli olarak telefonunu ve numarasını değiştiriyor.
Aden: O gün hastanede olduğunu nerden anladın?
Dean: Akira'nın öldüğünü öğrendiğim an seni aradım. Onu öldürmesini sebebinin intikam için olmadığının farkındaydım. Amai'den intikam almak istemiyor, Amai'yi doğduğubdab beri öldürmek istiyor. Hastaneye gidecekti bunun için, başka bir şey gelmedi aklıma. Eğer evde olsaydınız yine aynı şeyi söylerdim.
Aden: Offf, o lanet herifi bir göreyim, bir kaşık suda boğucam zaten.
Dean: İnan benim nefretimi daha görmedin. Ama her ne kadar sinirli olursam olayım onu gebertmek Amai'nin şerefi olmalı, baş düşmanı o.
Aden: Kesinlikle.
◇AMAİ◇
Juliet: Amaaiii?
Amai: Şey, birden sorunca şaşırdım doğrusu.
Sakura: Bana niye haber vermediniz de şimdi öğreniyorum?
Bong-Cha: Eve geldiğin mi var ki öğrenesin. Gelseydin senin de haberin olurdu.
Sakura: Arayıp da söyleyebilirdin?
Bong-Cha: Senij eve gelesin olmadığı gibi benimde arayasım gelmedi.
Sakura: Ay götümün kenarı.
Jeff: Çocuklar. Amai ne diyorsun?
Jane: Eğer kabul edersen gerçekten annen olmayı çok isterim.
Amai: Zaten öylesin. Hepiniz öylesiniz benim için. Ailemsiniz, annem, babam ve kardeşlerim var benim zaten. Doğrusu gerçekten çok isterim, zaten büyüdüğüm yer burası, benimsediğim yer. Yani hepinizi zaten ailem olarak görüyordum, resmileşmesinu de çok isterim.
*Hepsi verdiğim cevaba çok sevinmişti. Hepsi ayağa kalkınca bende kalktım, hepsine sarıldım, en son Sakura'yı ve Julien'i koltukta otururken gördüm, hepsinden uzaklaşarak onlara gidip ayağa kalkdırdım ve onlara da sıkıca sarıldım. Asık surat Julien de gülümseyerek bana sarıldı. Hepsi artıkbenim gerçekten ailem olacaktı.*
♧Birkaç Saat Sonra♧
Sakura: E ben artık kalkayım. Eve gitmem gerekiyo biraz işim var.
Amai: Hmhm, işin aksatma, bugünü dolu dolu geçir, evde olmamanın keyfini doyasıya çıkar. Ama sabah erken gelebilirim yani ona göre hazırlık yap.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦
Ficción General❦ᴀᴄɪᴋʟᴀᴍᴀ❦ Cinsiyeti yüzünden ayrıma uğrayarak başka bir hayata hapsedilen birisinin tam mutlu oldum derken onca yaşadığı şey... kader midir? Yoksa bir lanet mi? Sevdiklerinin kederlerini, üzüntülerini ve kayıplarına şahitlik ederek doğup büyüyen bi...