❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦

❦12❦

Amai: Abi...

◇SAKURA◇

*Sakura ağaçlarının sonunda bir göle benzer bir yer gördüm, Lotus çiçekleri vardı üstünde. O kadar güzeldi ki burası. Amai aklıma geldi, en sevdiği çiçeği burada görse eminim o da sevinirdi. Birden arkamdan birisi bana sarılınca irkildim. Venüsbana yetişmiş.*

Venüs: Korkma benim.

Sakura: Biliyorum biliyorum. Sadece bu aralar olanlar yüzünden paranoyaklaşmaya başladım biraz.

Venüs: Merak etme, ben elimden geldiğinden de fazlasını yapıcam ve sizi koruyacağım.

*Gülümseyerek yüzümü Venüs'ün yüzüne dayadım ve ellerini karnıma bastırdım. Kokusunu içime çekerek huzura kavuştum.*

◇AMAİ◇

Dean: Birden karşına çıktığım için özür dilerim. Sadece seni görmeyi çok istiyordum.

*İçimde tarif edilemez bir mutluluk oluştu. Hemen ona sıkıca sarıldım, göz yaşlarımı serbest bırakarak onun da bana sarılışını hissetmeye başladım. 26 yılın ardından benim hayatımı kurtaran tek aile üyemi görüyordum, abim benim hayatımın anlamıydı. Şu an o kadar mutluydum ki, tarifi yoktu..*

◇SAKURA◇

Venüs: Biraz daha kalsaydık olmaz mıydı? Yine isteğin üzerine eve gidiyoruz.

Sakura: Biliyorum özür dilerim. Sadece aklım Amai'de kaldığı için biraz endişeliyim. Eve ne zaman gider, iyi mi kötü mü bilemiyorum.

Venüs: Anlıyorumm. Daha sonra yine gideriz.

Sakura: Evett. Oraya ömrüm boyunca sensiz gitmeyi düşünmüyorum.

Venüs: Eğer oraya bensiz gidersen beni hayatından silmiş var sayarım. Anladın mı?

Sakura: *gülerek* Öyle bir şeyin imkanı yok.

*Gülümseyerek camdan dışarıya mazarayı izlemeye başladım. Eve bir an öncevarabilmek istiyordum. Gerçekten Amai kiminle görüşecekti ki, ya sevmediği birisiyse, yada sevdiği birisi olabilir mi? Off.*

◇AMAİ◇

Dean: Seni görünce ne kadar özlediğimi fark ettim.

Amai: Bende. Hiç görmediğim abimi bende çok özlemişim.

Dean: Aslında yeni doğduğunda beni görmüştün.

Amai: Hatırlayamamam ne büyük ayıp değil mi?

*Gülerek on bakıyordum, o da bana. Gerçekten ikimiz de o kadar mutluyduk ki. Bir 26 yılı daha yan yana geçirsek belki yine de mutluluğumuz bitmezdi.*

Dean: Seni görünce bi an tanıyamadım. Karnın büyümüş.

Amai: Abartma, daha 4 aylık.

Dean: Kardeşim hamile tabiki abartıcam.

Amai: Umarım doğduğunda da yanında olursun.

Dean: Neden olmayayım ki? Bir daha gitmeyi düşünmüyorum.

Amai: Gideceğini düşündüğüm için söylemedim.

Dean: Bana bir şey olmayacak.

Amai: Bilemiyorum. En son Akira için de aynı şeyi diyordum. Ona bir şey olmayacağını söylüyordum ama..

Dean: Bak, biliyorum ne kadar üzüldüğünün farkındayım. Ama sana bunu yaşatanı yok etmek için güçlü durman gerekiyor.

Amai: Biliyorum biliyorum. Elimden geleni yapıyorum. Özellikle bebeğim için.