❦𝕬𝖒𝖆𝖎'𝖘 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞❦

❦𝐅𝐈𝐍𝐀𝐋❦

Amai: Abi.. ABİĞĞ

*Dizlerimin bağı çözülmüş gibiydi, dinlerimin üstüne düştüm, ellerim sanki bıçağı tutamıyordu, zorlanıyordu. Bıçak ellerimin arasından kauıp gitmişti. Hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Sakura hemen yanım agelip bana sarıldı, kafasını omzuma koyup o da benimle birlikte ağlıyordu. Aden ağlamaya başlayınca Leo'da gidip abisine sarılmıştı.*

Aden: Dean..

Amai: DAYANAMIYORUĞM, ARTIK DAYANAMIYORUĞM.. kalbim artık dayanamıyo Sakura, kalbim daha fazla acıyı kaldıramıyo..

*Sakura gözlerini kapatarak ağlamaya devam etti, ellerini kendime bastırdım ve khıçkırarak ağlamaya devam ettim. Aden de benim gibi dizlerinin üstüne düşerek ağlamaya devam etti. Leo elini Aden'in omzuna koyarak ayakta bizi izlemeye başladı. Onun da göz yaşları dayanamayıp süzülmeye başlamıştı.. sanki zaman durmuş gibiydi.. her şey sanki o an hareket etmeyi bırakmıştı..*

♧19 Yıl Sonra♧

Sakura: Bulabildiniz mi adamları?

Carmen: Hayır arıyorum ama bulamadım.

Lena: Belki fazla geniş düşündüğün içindir. Yani belki uzaklarda diye düşünüyosundur ama yakındadır. Hani aslında elimize tuttuğumuz bir şeyi ararız ya bazen, onun gibi.

*Gülümseyerek Lena ve Carmen'i izliyordum. İkisinin birbiriyle bu kadar yakın ve iyi anlaşıyor olması bana abimi ve ölen ailemi hatırlatıyordu. Çokşey yaşamıştık ama hepsini bir anda kaybetmiştim. Bong-Cha, Julien, Charles, Jane annem ve Jeff babam.. Dean abim.. hepsi bir anda yok olmuştu ve hiç bir şey yapamamıştım.. Dean abimin ölümünün hemen ardından ailemin kaybı beni duygusuz birisine dönüştürmüştü resmen. Gülebiliyordum ama ağlayamıyordum artık, göz pınarlarım kurumuştu..

Ama size söz veriyorum, sizi evin içinde diri diri yaktıkları gibi bende onların içindeki yangınların tek sebebi olacağım..

Sakura onlara baktığımı fark edince bana bakıp gülümsedi. Bende ona bakarak gülümsedim. Carmen ve Lena hâlâ kendi aralarında konuşuyorlardı. Sakura ile ikisine tekrar baktık ve gülümsemeye devam ettik. Sonra Lena beni fark etti.*

Lena: Anne haksız mıyım?

Carmen: Hayır ben haklıyım.

Lena: Hadi be ordan.

Carmen: Anne.

*Gülmeye başlayınca Sakura'da gülmeye başladı. Lena ve Carmen birbirine bakıp sonra bizi izlediler.*

Lena: Niye gülüyosunuz siz şimdi?

Sakura: İkiniz Amai'yle benim küçük versiyonlarımız gibisiniz. Ona gülüyoruz. Biz de her zaman böyle didişirdik.

Amai: Sonra annemizden azar işitirdik.. onun bağırmasını bile özledim.

Sakura: Bende..

Carmen: Babam ne zaman gelecek?

Amai: Konuştum az önce birazdan gelecekmiş, Aden dayınızla birlikte.

Sakura: İyi ki bir muz aşerdik 2 saattir bulamadılar ya.

Amai: Sakura çilek tadı almak istediğin bir muz istedin?

Sakura: E canım çekti.

Amai: Canına sokayım, normal bir şey aşersen ölürsün zaten.

Aden: Biz geldiiikk.

Sakura: Sonundaa.

Leo: Bebeklerim beni özlemiş mi?