Zaman ilerliyordu. Normalde hergün düzenli olarak beni ziyaret eden kardeşim üç gündür gelmiyordu.
Açıkçası gelmemesi beni daha mutlu ederdi ama suyum ve yemeğim bitmişti. Birde üstüne iyice hastalanmıştım.
Öyleki yattığım yerden bile doğrulacak gücüm kalmamıştı.
"Su" diyerek zorlukla konuştum. Susamıştım. Bu beni bitiriyordu.
Beliren kişiyle hafifçe gözlerimi açıp baktım. Babam gelmişti. Ama aslında gelmemişti bana öyle geliyordu.
"Ba-baba" diyerek ne kadar halisinasyon olduğunu bilsemde onu gördüğümde elimi ona doğru uzatıp beni kurtarmasını beklerdim. Fakat her ellerimi uzattığımda ortadan kaybolurdu.
Yine uzatmıştım elimi ona ve yine ortadan kaybolmuştu.
Ölecektim. Bu gidişle kurtulamayacaktım.
Fakat ölmek istemiyordum. Aklındaki tek düşüncem biraz suydu. Sadece su istiyordum.
Uyusam geçer miydi ki acaba? Belki rüyamda su görüp içerdim.
Gözlerimi kapatıp uyumaya başladım. Belki birazda olsa unuturdum.
######$$$$
"Deren uyan güzelim hadi" diyerek duyduğum sesle gözlerimi aralamaya çalıştım. Biri bana sesleniyordu sanki.
Kesin yine halüsinasyon görüyordum
"Deren hadi kızım lütfen cevap ver" diyerek yeniden duyduğum sesle gözlerimi aralamaya çalıştım. Babam yine gelmişti. Sadece baktım bu sefer nede olsa yine gidecekti kendisi. Fakat bu sefer hala oradaydı.
Bugünkü halüsinasyonum biraz uzun mu sürmüştü sanki?
Babamın bana dokunmasıyla içimde heyecan oluşmuştu. Babam bana dokunmuştu!
Bana dokunmuştu babam.!
Dokumuştu babam bana!
Babam dokunmuştu!!!
"Ba-ba" diyerek bana dokunan babama bakarak hıçkırarak ağlamak istemiştim. Sesim çıkmıyordu ama ellerimi beni anladığını belirtircesine tutup güven verircesine sıkmıştı.
Etrafta bir kaç ses daha duyuyordum sanki. Fakat kafamı kaldırıp odaklanamadığım için seslerin kim olduğunu kestiremiyordum.
Gözlerimi birden açmamla gördüğüm avizenin ışığıyla gözlerimi iki defa kırpıştırdım.
Burası zindan değildi. Kurtulmuştum. Nasıl kurtulmuştum ki ben? Hatırlayamıyordum.
Aklıma dank eden anılarla babamın bana seslenip elimi tuttuğu geldi birden aklıma.
Rüya değildi. Gelmişti. Kurtarmıştı beni.
"Ba-baba" diyerek mırıldandım.
"Burdayım güzel kızım. Uyandın mı?" Diyerek konuştu babam
"Ben doktora haber vereyim hemen" diyerek annemin sesini duydum bu sefer.
Kurtulmuştum. En umutsuz anımda artık kurtulamayacağımı düşündüğüm anda dualarım gerçek olmuştu.
"Teşekkür ederim Allah'ım" diyerek mırıldandım.
"Burayı imzalamanız lazım ifadeniz için" diyen polis memurlarına bakıp kafamı sallayarak ifadem yazılı olan kağıdı imzaladım.
Onlara beni kaçıran kişinin kim olduğunu görmediğimi söyledim.
Bunu yapmak doğru muydu bilmiyorum ama kardeşimden şikayetçi olmaya içim el vermemişti.
